Vikan - 10.10.1968, Blaðsíða 25

EFTIR
HUNTER DAVIES
4. HLUTI
EINKARÉTTUR Á ISLANDI VIKAN
Slysið varð í Menlove Avenue, rétt i'yrir utan luisið,
])ar sem Mimi átti heima.
„Eg var vön að fylgja henni á stöðina, þar sem stræt-
isvagninn stanzar,“ segir M'iini. „En þetta kvöld fór
hún snennna. Klukkuna vantaði ekki nema tuttugu
mínútur í tíu. Og hún fór ein. Andartaki síðar heyrði
ég hræðilegt angistaróp. Ég þaut út. Það haði verið
ekið yfir hana rétt fyrir utan lnisið mitt. Hún dó sam-
stundis. Ég sagði engum frá, hvar staðurinn væri. Við
þurftum að ganga þarna íramhjá á hverjum einasta
degi.
En í mínum augum er Júlía ekki dáin. Ég hef aldrei
komið að gröf hennar. Eg hef heldur aldrei komið að
gröf móður okkar. Þær voru mér svo hjartfólgnar. Þær
Jifa báðar enn í mínum augum.“
Pete Shotton, vinur Johns, segir, að dauði móður
lians hafi verið rnjög þungt áfall fyrir Jolin. „En hann
lét ekkert á því bera. Hann er ekki einn af þeim
mönnum, sem láta hinar réttu tilfinningar sínar í ljós.
Hann minntist aldrei á Júlíu einu orði, eftir að hun var
dáin. En söknuður hans bitnaði á kærustunmn hans.
Hann sagði þeim öllum að fara til fjandans. Eg man
eftir, að ég heyrði eina stelpu æpa á eftir honum: „Já,
góði farðu! Ekki get ég gert að því, þó að þessi mamma
þín sé dáin.“
Móðir Georges Harrisons minntist þess einnig, livcrsu
djúpstæð áhrif dauði Júlíu hafði á Jolm. Þeir æfðu sig
oft heima hjá George því að frú Harrison var eina
manneskjan, sem sýndi þeim gestrisni og reyndi að upp-
örfa þá.
„Kvöld nokkur gaf ég þeim te og ristað brauð,“ seg-
ir hún. „Það var nokkrum mánuðum áður en móðir
Johns lézt, og hann umgekkst hana mikið og var orð-
inn henni nátengdur. Ég heyrði, að hann sagði við
Paul: „Ég skil ekki hvernig þú getur afborið það, að
vera búinn að missa móður þína. Ef eitthvað slikt
kæmi fyrir mig, þá mundi ég hreinlega ganga af vitinu.“
Hann missti reyndar ekki vitið, þegar móðir hans
féll frá, en í marga daga fór liann ekki út fyrir hússins
dyr. Ég skipaði George að heimsækja hann og reyna að
hughreysta hann og fara með honum eitthvað út.“
Skólasystkini Johns í listaskólanum, segja að dauði
móður hans hafi gert hann miklu verri en hann var.
Hann hafi orðið tillitslausari í umgengni sinni við aðra,
meinlegri og bitrari í tali og oft nánast grimmur.
Thelma Pickles var vinkona Johns Lennons um þetta
leyti; ein í hópnum, sem umgekkst hann. Hún segir, að
þau hafi borið óttablandna virðingu fyrir honum; dáðst
að lífsviðhorfi hans og aldrei talið sig hafa kynnzt
slíkum persónuleika fyrr.
„John átti aldrei grænan eyri,“ segir hún. „Hann
reyndi að fá lánað hjá hverjum sem hann gat. Hann
hlýtur enn að skulda fjölda manns í Liverpool nokkur
pund. Hann virtist hafa sérstakan hæfileika til þess að
40. tbi. yiKAN 25