Vikan - 10.10.1968, Qupperneq 44

Raðseít, sem má breyta eftir aðstæðum.
Framleiöandi og seljandi:
Hverfisgötu 74 — Sími 15 1 02.
VELJUM ÍSLENZKT « SLENZKAN IÐNAÐ
höfum ekki lykilinn. Þeir vita ekki
hver tók hann.
— Getur það hafa verið Shlak-
mann, maðurinn sem hringdi í mig?
Hann getur hafa komizt að þvi hvar
ég á heima, alveg eins og hann
komst að því hvar ég vinn
— Nei . . . hún hristi höfuðið.
— Þú hugsar ekki núna. Einhver
hringir til þín — það þarf ekki að
þýða neitt. Þú getur ekki sagt þeim
að þú hafir týnt lyklinum. Þeir
myndu ekki trúa þér hvort sem er,
sama þótt þú særir það við Biblí-
una. Menn af þessu tagi Ijúga jafn
auðveldlega og aðrir segja sann-
leikann.
— Hvað veiztu um menn af þessu
tagi?
— Eins mikið og þú og kannske
meira. Ég átti ekki heima á svona
stað, þegar ég var lítill, Johnny. Ég
ólst upp á götum Lundúnaborgar og
það var frjólsleg m'enntun, trúðu
mér til. Svo þú skalt hlusta á mig
núna. Ef þú reynir að lóta þó trúa
að þú hafir tapað lyklinum, lúberja
þeir þig. Því ef það er satt hafa
þeir ekki meira gagn af þér og
kannske ertu þeim hollari dauður
en lifandi, en ef það er lýgi og
þeir halda að þú sért að Ijúga hafa
þeir ekki tíma til að biða eftir því
að þér snúizt hugur.
— Hvað get ég þó sagt þeim?
— Angie? Það verður hann sem
kemur? Ekki Montez?
— Jó. Angie.
— Allt í lagi þó. Segðu honum
að þú hafir lykilinn. Segðu honum
að þú viljir fá meiri peninga, segðu
honum að lykillinn sé ekki hér. Að
þú hafir komið honum fyrir hjá
vini þínum — nei, að ég hafi gert
það. Það er heppilegra og ef eitt-
hvað kemur fyrir annaðhvort okk-
ar, lætur þessi vinur lögregluna
hafa lykilinn.
— Alísa, hann myndi aldrei trúa
gagnsærri sögu á borð við þessa.
— Jú, hann gerir það. Vegna
þess að þetta er nákvæmlega það,
sem hann myndi gera í þínum spor-
um. Sá feiti bauð þér tíu þúsund
dollara?
Ég kinkaði kolli.
— Segðu honum að þú viljir fá
tuttugu þúsund.
Ég hristi höfuðið. — Það hrífur
ekki.
— Það hrífur og verður að hrífa.
— Alísa, fyrir guðs skuld, hvað
vinnum við við það?
Nokkrar klukkustundir að minnsta
kosti og það getur verið nógu lang-
ur tími til að hreinsa til í þessu
leiðindamáli. Að minnsta kosti get-
um við þá hugsað skýrt og verðurn
ekki að taka ákvarðanir undir
klukku. Við getum barizt við okk-
ar eigin gáfnafar í staðinn fyrir
hnúajárn og dósahníf. Sagðirðu
ekki að lögreglan hefði annan lyk-
il? Fyrr eða seinna finnur hún hólf-
ið, eða kannske að sá sem stal okk-
ar lykli opni hólfið, eða eitthvað
enn annað. Ég veit það ekki. Ég
veit bara að við finnum ekkert á
næstu mínútum, sem er betra en
þessi áætlun mfn.
Framhald í næsta blaði.
Framhald af bls. 7
Með þökk fyrir væntanlega
ráðningu.
S. Á. K.
Þetta er eiginlega martröð
miklu fremur en draumur. Það
er mjög líklegt, að leikritið Mar-
at-Sade sé orsökin fyrir því, að
þig dreymir þetta. Það leikrit
var eins og þú manst afar óhugn-
anlegt, ein martröð frá upphafi
til enda. Það er því mjög senni-
Iegt, að það hafi haft slæm áhril'
á þig. Að öðru leyti mundum við
álíta, að í draumi þínum kæmi
fram dulinn ótti við að vera
ranglæti beittur. Næstum hver
einasti maður verður einhvern
tíma á ævinni gripinn slíkri til-
finningu: að allar ráðagerðir
lians fari út um þúfur og hann
verði að sæta illum örlögum, þótt
hann hafi alls ekki til þess unn-
ið. Það eru svo mörg dæmi um
slíkt í lífinu, sem erfitt er að
réttlæta. Sumir hugga sig við þá
staðreynd, að hver maður fái
sinn skammt af gæfu og ógæfu,
— en því miður er það ekki allt-
af svo. Og svo segir máltækið,
að hver sé sinnar gæfu smiður,
en það er heldur ekki einhlítt. —
Að lokum getum við glatt þig
með því, að í gamla daga var
álitið að það boðaði upphefð að
dreyma, að maður sé leiddur á
höggstokk. Hver veit nema þú
dettir í stóran iukkupott á næst-
unni? ★
44 YIKAN 40-tbl-