Vikan - 10.10.1968, Qupperneq 48

mú ER ^IJÐ^ELT
AÐ ENDURNÝJÆ
ELDHÓSIO
HINGAÐ TIL
hafa slíkar enclurbæíur lcosfaS mikið ras’t, sem rr.arga,- hús-
mæður vilja hlífa sér við. Nú er ailt breytt. Við tökum gömlu
innréttinguna niður og set'um upp ný;a cg nýtízkulega, inn-
flutta innréttingu — allt ó tveim dögum. Við breytum ekki
heimilinu í trésmiðaverkstæði á meðan og hér undrizt, hvað
eldhúsið gerbreytirst, hvað íbúðin breytist og hvað störfin
verða ánægjulegri. Allar okkar innréttingar eru úr harðplasti
í miklu litaúrvali og þér getið fengið eldavél, uppþvottavél
og ísskáp frá sama framleiðanda. Verðið er mjög hagstætt.
H (J S OG SK!P Ármúli 5 — Símar: 84415—84416
VETRARTtZKAN
1969
K Á P U R
F R A K K A R
Ú L P U R
NYLONPELSAR
H A T T A R
HANZKAR og
T Ö S K U R
í fjölbreyttu úrvali.
Rernharð
Loxdol
gerðarbros á vörum hans. — Það er ekkert vit að æða svona áfram
í þessum hita. Komið heldur með okkur heim og fáið eitthvað að
borða, bætti hann svo við, og svipurinn var eins og hann vildi
segja: — Þér getið séð að ég er alls ekki hræddur við yður. Ég
treysti ykkur báðum
Ilann lék hlutverk hins hugsunarsama heimilisföður allt kvöldið,
og þegar Bosinney fór, sagði hann: — Þér verðið að koma fljótlega
aftur. Irene er svo hrifin af því að tala við yður um húsið . . .
En höndin, sem hann rétti fram til kveðju, var ísköld, og þegar
hann, litlu síðar, gekk til hvílu, var hann orðinn viss í sinni sök.
Bosinney var ástfanginn af konunni hans.
Gamli Jolyon Forsyte stóð í þröngu anddyrinu á hótelinu í
Broadstairs, reiðubúinn til að fara til London, þar sem hann þurfti
að mæta á fundi. Hann andvarpaði og lagði síðustu blöðin í skjala-
töskuna sína. Hann hafði fengið svar frá Jo, þar sem hann sagði frá
srmtalinu við Bosinney, og hann hafði orðið fyrir miklum von-
brigðum. Það var greinlegt að Jo hafði ekki komizt að neinni
niðurstöðu.
June kom til að hjálpa afa sínum í frakkann. — Ég fer með þér,
sagði hún ákveðin.
— Vitleysa, June mín litla. — Ég fer beint til City, og þú getur
ekki verið ein á ferð í miðri London.
— Ég ætla að koma með þér.
Jolyon muldraði, en kom ekki með fleiri mótbárur. Það þýddi
ekki neitt, úr því June var búin að taka þetta í sig....
June var búin að gera það upp við sjálfa sig að nú vildi hún
fá að vita allan sannleikann. Hún gat ekki verið í þessarri óvissu
lengur. í Sloane Street gekk hún inn um útidyr og upp stigann.
En þegar hún kom að dyrunum, þar sem nafn Bosinneys var letr-
að á skilti, hikaði hún, hún var ekki eins hugrökk eins og hún
hafði verið fyrir lítilli stundu.
En hún varð að komast í gegnum þetta! Hún hringdi, en enginn
kom til dyra. Þá hvarf allt hik af henni. Hún hringdi ákaft og
lengi, eins og hún heimtaði svar af tómu aflæstu herbergi. Hún
var örvæntingarfull og í ráðleysi sínu settist hún í efsta þrepið
í stiganum og greip báðum höndum fyrir andlitið.
Nokkru síðar laumaðist hún niður á götuna aftur. Það var
eins og hún hefði gengið í gegnum erfiðan sjúkdóm, þarna í
stiganum, en væri nú á batavegi. Nú þráði hún það. eitt að kom-
ast heim til sín ....
Þá kom hún auga á Bosinney, hinum megin á götunni. Hún
tók nokkur skref áfram, eins og til að hlaupa til móts við hann.
Augu þeirra mættust. Hann lyfti hattinum ósjálfrátt. Vagn, sem
kom akandi eftir götunni, skyggði á hann um stund, en þegar
hún sá hann aftur, hélt hann leiðar sinnar.
June stóð grafkyrr og starði á eftir honum ....
James gamli Forsyte var á leið til tengdadóttur sinnar. Hann
ætlaði að tala alvarlega við Irene, og hann gat ekki dregið það
lengur. Nú, þegar hún var um það bil að flytja út í sveit, varð
hún að breyta um hátterni. Þolinmæði Soames hlaut að vera á
þrotum.
Hann ruddist inn í dagstofuna, áður en stofustúlkan gat sagt
frá komu hans, og Irene heilsaði honum, og það vottaði ekki fyrir
brosi á andliti hennar.
Tengdamóðir þín liggur í rúminu, sagði James, í þeirri veiku
von að það myndi vekja hjá henni meðaumkun. — Ég er með létti-
vagn hér fyrir utan, komdu í smá ökuferð með mér. Þú hefur gott
af því.
Irene leit á hann, eins og hún ætlaði að segja nei, en breytti
svo um skoðun.
— Hvert eigum við að fara? spurði hún.
— Til Robin Hill. Ég veit að maðurinn þinn er farinn þangað
með lestinni, hann fór beint af skrifstofunni, og mig langar til að
sjá húsið.
Þau voru komin hálfa leið til Robin Hill, þegar James loksins
fékk kjark til að tala við hana. — Soames er svo ástfanginn af
þér, Irene. Hversvegna getur þú ekki verið svolítið ástúðlegri við
hann?
Irene roðnaði, og sagði með hægð. — Ég get ekki sýnt honum
ást, sem ekki er fyrir hendi.
James horfði hvasst á hana. Nú hafði hann hana út af fyrir sig,
og hann var vandanum vaxinn. -— Ég skil ekki hvað þú átt við
Hann er fyrirmyndar maður og gerir allt sem hann getur til að
gera þér til hæfis. Nú er hann líka búinn að byggja skrauthýsi
handa þér. Og þú sem áttir ekki eyri þegar þið giftuð ykkur.
Varir Irene bærðust og tár rann nið.ur eftir kinn hennar. James
gat ekki horft á þetta, hann fékk kökk í hálsinn.
- Okkur þykir öllum svo vænt um þig, sagði hann. — Ef þú
48 VIKAN 40- tM-