Vikan - 09.01.1969, Blaðsíða 5

Ullarverksmiðjan GEFJUN
að reyna að greina sem
mest, og allt í einu sé ég
hvar mannvera hleypur út
á götuna fyrir framan bíl-
inn hjá mér. Ég stanzaði
á blettinum svo að segja,
enda á sama og engri ferð,
samt munaði ekki nema
tveimur hársbreiddum að
ég æki á þennan angur-
gapa, og mér fannst hann
eiga það fyllilega skilið.
En hann var á merktri
gangbraut, og ég hefði
verið dæmdur í órétti.
Þetta finnsf mér hreinustu
ólög, því vitaskuld á gang-
andi maður betra með að
stöðva sig og hinkra að-
eins heldur en akandi
maður, fyrir utan að gang-
andi maður hefur betri að-
stöðu til að sjá glöggt til
allra átta heldur en sá,
sem situr inni í bil með
regn á öllum rúðum nema
þar sem vinnukonurnar á
framrúðunni þurrka. Vita-
skuld verður gangandi
maður að hafa sinn rétt í
umferðinni, en hann má
ekki hafa forréttindi alls
staðar fram yfir þann, sem
er akandi, eins og gang-
andi fólk virðist hafa á
merktum gangbrautum. —
Það hlýtur að verða að
taka tillit til aðstæðna.
Ég vona að þú birtir
þetta bréf, Póstur minn,
mér þykir það sjálfum orð
í tíma talað.
Reiður, ungur maður
á fertugsaldri.
Ef þú ekur ofan Lauga-
veginn, og bíll kemur ofan
Barónsstíg í veg fyrir þig,
svo af verður árekstur, ert
þú í rétti. Ef þú ekur ofan
Laugaveginn, og maður
kemur hlaupandi ofan
Barónsstíeinn í veg fyrir
þig, svo af verður árekst-
ur, ert þú í órétti. Þó hlýt-
ur að vera auðveldara fyr-
ir gangandi mann að
stöðva en akandi mann.
Þannig eru þessar reglur
fáránlegar á mörgum svið-
um oar minna óþægilega á
þá kvöð, sem fylgdi akstri
fyrstu bílanna: Að fyrir
þeim gengi maður með
hvítt flagg, til að vara aðra
vegfarendur við sjálf-
hreyfivagninum voðalega.
SKULDASKIL
Kæra Vika!
É'g ætla að biðja þig að
birta ekki nafnið mitt, en
hjálpa mér nú vel, því ég
er í kröggum. Fyrir ári
birtir þú nafnið mitt i
bréfaviðskiptadálki, og ég
fór að skrifast á við strák
úti á landi. Mér fannst
hann svo langt í burtu, að
ég lét gamminn geysa og
skáldaði og skáldaði handa
honum alls konar fréttir af
mér og fólkinu mínu, það
voru nú aldeilis ævintýri.
Ég lýsti líka fyrir honum
húsinu sem ég á heima í
— eins og mig langaði til
að það væri. Ég bjó líka
til bíl handa fjölskyldunni,
— hann er ekki til í veru-
leikanum. Pabbi minn er
. venjulegur verkamaður og
(við verðum yfirleitt að
velta hverri krónu ■—■ en í
bréfunum mínum höfðum
við alla vasa fulla af pen-
ingum og gátum gert það
sem hugurinn girntist. Og
í sumar lýsti ég vandlega
fyrir honum Mallorka-
ferð, sem ég hafði farið
með pabba og mömmu —
en það var endursögn á
lýsingu vinkonu minnar,
sem fór í svona ferð. Og
nú kemur rúsínan: Dreng-
urinn kemur í bæinn eftir
áramótin og vill ólmur
heimsækja mig! En sú
frekja! Þá kemst allt upp,
auðvitað! Hvað í ósltöpun-
um get ég gert? Svaraðu
mér nú fljótt og vel, þín
fjögur X.
Það er varla um margt
að ræða. Annað hvort að
játa allt fyrir piltinum og
biðja fyrirgefningar á
skáldskapnum — eða bæta
gráu ofan á svart og senda
lionum express bréf um,
að þú sért flutt með öllu
þínu fólki til Ástralíu!
KOSSAVANDI
Kæra Vika!
Við erum hér tvær
stelpur, sem erum í mikl-
um vanda staddar. Við er-
um farnar að hafa mikinn
áhuga fyrir strákum. Hvað
eigum við að vera gamlar,
þegar við förum að kyssa
þá? Hvernig er skriftin?
XX og YX.
Já, mikill er ykkar
vandi! Þið megið kyssa
stráka frá því í vöggu —
ef þið látið þar staðar
numið. Líklcga er ykkar
vandi sá mestur, að
liandsama þá til þess! —
Skriftin er eftir vonum.
Gefjunaráklstfi
Gefjunaráklæðin breytast sí
fellt í litum og mimstrum, því
i æður tízkan hverjn sinni.
Eitt breytist þó ekki, vöru-
vöndun verksmiðjunnar og
gæði íslenzku ullarinnar. Allt
þetta hefur hjálpað til að gera
Gefjunai áklæðið vinsælasta
húsgagnaáklæðið í landinu.
2. tbi. VIKAN