Vikan


Vikan - 09.01.1969, Blaðsíða 10

Vikan - 09.01.1969, Blaðsíða 10
HVERINIIC3 LIFUM VID ÁRIÐ i HM B stofu ellegar fleiri stofum en einni. Sömuleiðis er hægt að hag- nýta þetta tæki í einkatímum og jafnvel sjálfsnámi. Myndsegulband rúmar veru- lega miklu meira efni en sam- bærilega fyrirferðamikil kvik- myndafilma, og stækkunarmögu- leikarnir eru mun meiri. Flest bókasöfn heims eru yfirfull af bókum, tímaritum og blöðum; mikið af þessu efni er tekið upp á smáfilmur, sem síðar eru stækkaðar myndir af eftir þörf- um. En jafnvel með mestu mögu- legri stækkun verða myndirnar af þessum smáfilmum minni en venjulegur sjónva^psskermur. Meðal alfræðisafn myndi rúmast í hylki sem væri um 10 senti- metra breitt og 18 sentimetra á þykkt, og af því væri hægt að sýna hvaða síðu sem óskað er, hvenær sem er, á allt að 27" skermi. Möguleikar myndsegulbands- ins eru nær óendanlegir. Þeir geta leyst venjuleg segulbönd af hólmi að verulegu marki, sömuleiðis hvers konar hljóm- plötur og plötuspilara. Á þessu stigi málsins er ekki gott að segja, hvað áhaldið muni kosta, en gizkað er á, að sæmilegt myndsegulbandstæki með teng- ingu v'ð sjónvarpstæki muni kosta í kringum tíu þúsund krón- ur, en kasettur með dagskrám frá 1500 til 4500 krónur. í kas- ettunum verður allt fáanlegt, si- gild leikrit, glæpamyndir, skop- myndir, fræðslumyndir, ballett- sýningar og guð má vita hvað. Talið er, að sjónvarp muni í framtíðinni gerbylta háskólafyr- irkomulagi um allan heim, því stúdentarnir geta fylgzt með fyr- irlestrum heima hjá sér, eða í hópum þar sem henta þykir. Brezka stjórnin hefur þegar veitt fé til tilrauna á þessu sviði. Það er sama hver aldurinn er og undirbúningsmenntunin, líka hvar stúdentinn er búsettur, alls staðar getur hann fylgzt með kennslunni í sjónvarpinu, en sambandið við prófessorana verður bréflega, símleiðis eða augliti til auglits, allt eftir því hvernig á stendur. Nokkrir hlut- ar námsefnisins og námstímans verða þó að minnsta kosti í fyrir- sjáanlegri framtíð að vera upp á gamla mátann, og þá verða próf í viðkomandi greinum á grund- velli sjónvarpsins ein látin skera úr um, hverjir fá þar að vera með og hverjir ekki án tillits til formenntunar. Skilyrði til þess að fá að þreyta próf verða þó að líkindum þau, að stúdentarnir hafi látið skrá sig á vanalegan hátt og goldið námsgjöld. Fyrstu „sjónvarpsháskólar" sem eru með þessu sniði munu hefja starfsemi sina haustið 1970. Varðandi almenna útsendingu á litasjónvarpi er það að segja, að þótt það sé nú mjög að ryðja sér til rúms, eru menn ekki á eitt sáttir um ágæti þess. Litirnir þykja á margan hátt óeðlilegri og myndinni hættir til að verða óskýrari en gengur og gerist með svart/hvítar sjónvarpsmyndir. En þróunin er sú, bæði með lita- sjónvarp og venjulegt, að skerm- arnir fara minnkandi. Á bernsku- árum sjónvarpsins kepptust menn við að fá tæki með sem stærstum skermum, en reynsla síðari tíma hefur leitt í liós, að heppilegra er að nota ekki miög stóra skerma, og takð er, að í framtíðinni verði þau tæki al- gengust, sem hafa skermastærð frá 11 tommum upp i 19 tommur, mælt skáhallt horn í horn. Fleygiþróun síðustu ára á sviði útvarps- og sjónvarpstækni er fyrst og fremst framförum í el- ektróník að þakka. Og þótt mannsandinn hafi náð allgóðum tökum á þessari flóknu tækni nú til dags, er það þó Htilræði móti því, sem verður í íramtíðinni. Það eru ekki full tuttugu ár síð- an að venjulegir útvarpslampar voru allsráðandi, en þeir fóru síminnkandi, þar til þeir voru ekki stærri en þumalf:ngur á manni. Þá fundu þrír vísinda- menn við tilraunadeild Bell- félaginu upp transistorinn, og þar með urðu þáttaskil í elektró- tækni. Nú er transistorinn hvarvetna notaður. Kjarn:nn í honum er ekki stærri en hrísgrjón, en samt kemur hann fyllilega í staðinn fyrir útvarpslampann. Þar að auki fer mun minna fyrir hon- um og hann er öruggari. Til- koma transistoranna var mjög mikilvæg vegna þess, að með þeim var kleift að gera elektrón- ísk tæki, sem áður hefðu verið of umfangsmikil til að verða að gagni. Vasaútvarpstæki er dæmi um slíkt. Það er bara upphafið. Nanósekúnda heitir sú eining, seni notuð er um vinnutíma vélheila. Æ fleiri áhöld eru nú miðuð við nanósekúnduna. Hér hefur Laserljós- sprenging verið „fryst“ með sjálfvirkri ljósmyndavél, sem tók eina mynd á hverri nanósekúndu — sem er einn milljarðasti úr venjulcgri sekúndu. 10 VDCAN 2 tbl

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.