Vikan - 12.06.1969, Side 8

"'N
Þér sparið með áskrift
VIKAN
Skiptioltl 33 - slml 35320
v.
NIÐURSNEIDDAR
NAUTSTUNGUR
Kæri draumráðandi!
Mig langar til að biðja
þig að ráða fyrir mig
draum, sem mig dreymdi
fyrir nokkru. Hann er
svona:
Mér fannst ég og vinkona
mín vera á skemmtistað.
Við stóðum í gangi og sner-
um baki við dansgólfinu.
Fyrir framan okkur var
maður, sem við þekkjum
báðar. Okkur er báðum
ljóst, að hann ætlar að
dansa við aðra okkar. Mér
finnst vinkona mín ætla að
biðja mig að geyma fyrir
sig gullkeðju og úr manns-
ins. Mér er illa við það og
lít niður á gólfið og hugsa
með mér, hvernig ég eigi
að fela þessa gripi í hendi
mér, ef ég skyldi dansa. En
þá býður maðurinn mér
upp, og sé ég um leið, að
vinkona mín verður fjarska
niðurdregin og dauf.
Næst erum við komin
upp á loft og sitjum þar á
bekk. Sg held utan um
manninn og læt vel að hon-
um. Þarna er kona nokkur
að bera mat á borð og
manninum tekst að stela
frá henni ofurlitlum kjöt-
bita. án b~ss að hún verði
vör við það.
Þá finnst mér, að maður-
irtn sitia beint á móti mér
við krinelótt borð. Konan
ir-ti'f fvrir framan hann á
borðið fullan disk af nið-
ivcneiddum nautstungum,
sem eru allar brenndar og
harðar. Hann hefur enga
lvst á að borða þetta, held-
ur styður báðum höndum
undir kinnar og starir á
diskinn, líkt og hann sé til-
finningalaus, sit beint á
móti hontim o<r mér finnst
óv vera öll dofin. Samt skil
é<* óskön vel. að hann skuli
okki hafa lvst á matnum
og vorkenni honum.
B. A. G.
Þessi draumur er fyrir
nýju ástarævintýri, sem
því miffur verffur ekki eins
ánægjulegt og skyldi. Þú
lendir í þeirri erfiffu aff-
stöffu aff verða ástfangin af
manni, sem liefur um
lengri effa skemmri tíma
veriff unnusti vinkonu
þinnar. Sú staffreynd verff-
ur ykkur báffum til stöff-
ugra óþæginda og gerir þaff
aff verkum, aff þiff getið
aldrei haft fulla ánægju af
samverustundum ykkar. —
Ykkur finnst þær alltaf
vera stolnar, eins og kjöt-
bitinn, sem manninum
tókst aff krækja sér í.
SÖKKVANDI
BÁTUR
Kæra Vika!
Mig langar til að biðja
þig að ráða þennan draum
fyrir mig.
Mig dreymdi, að ég væri
stödd í litlu sjávarþorpi
hér rétt hjá (Selfossi). Ég
var þar inni í frystihúsi og
sat á hlaða af kössum. Þá
heyri ég einhvern segja, að
bátur úr þessu plássi sé að
sökkva.
Ég varð viti mínu fjær
af skelfingu, þegar ég
heyrði þetta. En allt í einu
datt ég niður í eitthvert
rör. Mér fannst það liggja
eftir hafsbotni og út í bát-
inn. Þetta var mjög ein-
kennilegt allt saman. Eg
skreið eftir rörinu og
komst út í bátinn. En þeg-
ar þangað kom var hann
alveg í þann veginn að
sökkva og allir höfðu
fleygt sér fyrir borð, nema
maðurinn sem mér var
annt um og ég óttaðist að
mundi farast.
Smátt og smátt seig bát-
urinn stöðugt dýpra og
dýpra, unz við sáum okk-
ur ekki annað fært en
kasta okkur líka fyrir borð
og reyna síðan að bjarga
okkur eftir beztu getu.
Við köstuðum okkur út-
byrðis og reyndum að
halda okkur ofan sjávar.
En þegar kraftar okkar
voru alveg að þrjóta, tók-
um við utan um hvort ann-
að og kysstumst.
Nokkrum dögum síðar
fundumst við látin í fjör-
_y
8 VIKAN *• tbl-