Vikan - 23.10.1969, Blaðsíða 13

Hann greip hendinni fyrir tólið, leit á mig
og sagði: „Hamilton, hún gerir það. Hún
sveiflar símtólinu yfir höfði sér.“
„Hvað er að þér, Charlton? Ertu orðinn
vitlaus?"
„Nei, alls ekki ég, heldur hún. Það er hún
sem situr nú heima hjá sér veifandi og æp-
andi. Allt og sumt sem ég er að gera er að
sanna svolítið. Þú sagðir mér að fara út í
ráðlegginga „bísnissinn", er ekki svo?“
„Charlton, þú ert brjálaður. Eg var bara
að grínast!“
„É'g brjálaður? Það er hún sem lætur eins
og fílfl heima hjá sér.“
„Já, og hún er vitlaus líka.“
Hann leit á úrið. „Eftir um það bil þrjár
mínútur verður hún orðin svo þreytt í hand-
leggjunum, að hún getur ekki meira, og þá
ætla ég að láta hana fara eins að með hina
hendinni. Það sem ég er að reyna að sanna
er að fólk gerir svo gott sem hvað sem er,
og trúir öllu svo lengi sem það heldur að
ráðin komi frá þeim sem eitthvað vita um
málið."
Hann tók hendina frá tólinu: „Allt í lagi,
frú Abernathy, þér getið hætt að hrópa ú-hú.
Nú skuluð þér ganga um hverfið á ilskón-
um yðar.“ Hann stoppaði og hlustaði augna-
blik. „Já, það er allt í lagi. Það er allt í lagi
með inniskó. Og þegar þér hafið lokið við
það, skuluð þér fara í heitt bað og drekka
síðan 8 glös af viskí áður en þér farið í
rúmið. Ég lofa yður því, að þér munuð
sofna.“ Stutt þögn. „Allt í lagi, úr því þér
drekkið ekki duga fjögur glös. Þér munuð
sofa dásamlega .... Já, hringið til mín aftur
á morgun. Þakka yður kærlega fyrir, frú
Abernathy.“
Hann lagði tólið á og horfði hugsandi á
mig: „Veiztu hvað var það síðasta sem hún
sagði við mig? Þakka yður fyrir laeknir, ég
mun senda yður ávísun. Hvað finnst þér um
það?“
Ég neyddist til að hlæja. „Dásamlegt! Hún
ætlar að senda þessum doktor Kazoola, hver
sem það nú er, ávísun fyrir ekkert, og í kvöld
verður þessi vesalings kona á harðahlaupum
um allt hverfið og svo á eftir að „deyja“ í
rúminu. Þú ættir að skammast þín, Chartoln.“
Það hnussaði í honum. „Huh, óekki.“ Hann
gekk yfir herbergið, tautandi við sjálfan sig
og sneri sér síðan snögglega að mér:
„Frú Abernathy gaf mér hugmynd. Nú
veit ég hvernig ég að á verða ríkur! Við get-
um báðir orðið ríkir. Hugsaðu um það sem
skeði. Ég gaf konu ráð í símann og hún ætl-
ar að senda lækninum sínum þóknun. Hvað
táknar það? Hefurðu einhverja hugmynd um
það?“
„Það táknar að hún er að borga fyrir veitta
þjónustu. En hvað með það?“
„Jú, skilurðú ekki að hún er að senda
honum peninga fyrir ráðleggingu!“
„Hlustaðu nú á mig, Charlton, ég er að fá
höfuðverk. Um hvað ertu að tala?“
„Ég hef hugsað mér að snúa mér algjör-
lega að því að gefa góð ráð. Ég er búinn að
hugsa mikið um þetta og markaður er næg-
ur.“
„Húrra! Og á hvaða sviði ætlar þú að
starfa, ef mér leyfist að spyrja? Lögfræðileg
aðstoð, læknisfræði eða fjármál....?“
Hann settist niður við skrifborðið sitt og
lokaði augunum. Svo sagði hann: „Lög- og
læknisfræði eru útilokaðir möguleikar, því
læknasamtökin og dómsmálaráðuneytið
myndu stöðva mig. En það er annað með
fjármálin. Nú veit ég það: Ég gerist sérfræð-
ingur í öllu sem viðvíkur verð-, skulda- og
hlutabréfum.“
Ég var nærri viss um að hann væri orð-
inn brjálaður. „Charlton, við höfum verið
hér of lengi. Viðskiptin hafa gengið illa of
lengi.“
Hann opnaði augun. „Hárrétt! Og tími
kominn til að breyta til. Ég er orðinn þreytt-
ur á því að allt gengur á afturfótunum.
Þreyttur á því að vera í klemmu sýknt og
heilagt, og að þurfa sífellt að hafa áhyggjur
af því hvar ég á að skrapa saman fyrir húsa-
leigunni. Mig hefur alltaf langað í nýjan bíl,
og nú verð ég fær um það. Ég ætla að fara
að gefa fólki góð ráð, og fyrir það fæ ég
borgað — í peningum."
„Jahá! Mér þætti gaman að sjá það! En
segðu mér eitt: Hvað kemur til að þú ert
skyndilega orðinn fjármálaséní?“
„Oh, vandamálið við þig er það, að þú ert
neikvæður. Ég er fjármálasérfræðingur fyr-
ir það eitt að ég segist vera það. Sjáðu til,
ég hef verið að lesa um einhvern náunga,
sem er einn helzti forsprakkinn í hugleiðslu.
Þeirra kenning er sú, að fólk getur gert hvað
sem er ef það hugsar nægilega ákveðið um
það og getur talið sjálfu sér trú um að því
séu allir vegir færir. Nokkurs konar sjálfs-
dáleiðsla. Nú, og ef ég segi við mig að ég sé
fjármálasérfræðingur, þá er ég það. Svo er
það nú einfalt."
„Stórfínt! Hvers vegna auglýsir þú ekki að
þú takir að þér að gera heilauppskurði?
Þvættingur: Ert eitthvað merkilegt bara af
því að þú segist vera það! Reyndu að hugsa
eins og viti borinn maður.“
„A, hægan nú! Ég sagði ekkert um það að
ég væri neinn heilasérfræðingur, eða hvað?
Það eina sem ég ætla að gera er að gefa
fólki fjárhagslegar ráðleggingar. Hugsaðu
þér bara möguleikana. Þekkir þú nokkurn
sem ekki þarfnast einhverra ráðlegginga?
Nei, ekki eina einustu hræðu! Það er til fólk
sem hreyfir sig ekki spönn frá rassi án þess
að kikja í allar mögulegar stjörnubækur, og
ef stirnir illa í eitthvert húsið, fer það ekki
einu sinni á fætur — hvað þá að fara að
heiman um daginn. Og hugsaðu þér allar
þær milljónir sem við eyðum árlega í alls
konar upplýsingar og ráðleggingamiðstöðvar.
Þú þarft ekki annað en að minnast á vanda-
málið, og þar með er einhver kominn til að
gefa þér góð ráð.“
„Vissulega, en hvers vegna ætti fólk að
koma til þin til að leita ráða? Hver þekkir
þig? Og hvað er það sem gerir þig færan um
að gefa góð ráð?“
„Ekkert. Ég er engum hæfileikum búinn,
en ég get gefið góð ráð, og ég hef hugsað
mér að græða milljónir á auglýsingunni
einni. Ráðleggingarnar sjálfar verða ókeyp-
is.“
E'g hélt hann væri orðinn snaróður.
„Ókeypis! Þú ferð á hausinn!“
„Alls ekki. Við græðum! Fólk heldur bara
að það fái allt fyrir ekki neitt. Leyfðu mér
að útskýra áætlunina. Hugsum okkur að ein-
hver maður kaupi visst magn af verðbréf-
um. Hvað skeður þá?“
„Nú, þau annaðhvort hækka eða lækka í
verði. Annaðhvort tapar hann eða græðir.“
„Hárrétt! Þú virðist vera að kveikja. Það
er aðeins tvennt sem getur skeð, svo maður
er með 50:50 möguleika. Reiknum nú með
að við gefum einhverjum góð ráð sem verða
til þess að hann græði. Þá er það alveg ör-
uggt, að sá sami sendir þér einhverja upp-
hæð fyrir að hjálpa honum. í rauninni er
alveg sama hvort maður segir honum að selja
eða kaupa meira, í langflestum tilfellum
Framhald á bls. 39
43. tbi. viKAN 13