Vikan - 05.03.1970, Blaðsíða 24

Það er ekki eingöngu
vegna þess að hann elskar brúði sína,
að Karl-Neinz Kröger ber konu sína á örmum sér.
Hann verður að bera hana.
Hún lenti í bílslysi
og síðan hefur hún verið lömuð.
Þegar hún var búin að missa alla von,
hitti hún þennan mann,
sem veitti henni trú á lífinu aftur.
Nú er hún tvíburamóðir
og langar til að eignast þriðja barnið . . .
Um jólin fyrir rúmu ári biðu þau með eftirvæntingu eftir barninu.
Uin jólaleytið, fyrir rúmu ári, sat Ursula og beið þess að
fæða fyrsla ljarnið. -— Unga, lamaða konan var auðvitað
áhyggjufull. Myndi hún geta hugsað um barn? Hafði hún
möguleika til að verða venjuleg móðir? Nú veit hún að hún
getur það, og meira að segja mjög fær um það. Og þó er það
ekki aðeins eitt barn, sem liún þarf að annast, heldur tvö,
þvi hún eignaðist tvíhura!
Ungu hjónunum, sem varla höfðu vonazt eftir því að geta
eignazt harn, eru dæturnar tvær likastar kraftaverki. Ursula
á ekki orð til að lýsa hamingju sinni; það svna Ijómandi
augu hennar, þegar hún liallar sér aftur á hak í hjólastóln-
um að álján stunda vinnudegi loknum.
Fyrir f jórum árum lá hún á sjúkraliúsi og horfði vonlaus-
24 VIKAN 10- tbI-
um augum á hvítan vegginn i sjúkrastofunni. Hún var að-
eins sautján ára, glaðlynd og lagleg, þegar óhamingjan dundi
yfir. Hún var, ásamt kunningjum sínum að aka lieim eftir
dansleik, þegar híllinn fór út af veginum í þröngri hevgju,
skall á tré og hvolfdi. Þegar hún vaknaði til meðvitundar,
var hún með óbærilegar kvalir í hakinu. Læknirinn varð að
segja henni hinn hræðilega sannleika; Hún mvndi aldrei
dansa né hlaupa, hún gæti ekki einu sinni tyllt i fæturna í
framtíðinni!