Vikan - 30.04.1970, Blaðsíða 19

Erling laust kyrkislönguna högg mikið með stafnum, svo að
hana hálfsvimaði. Síðan laut hann yfir pýþóninn og hugðist
keyra hnífinn gegnum höfuð hans. En áður en hann kæmi því
í verk, rankaði ormurinn við sér og tók að vefja sig utan um
fætur andstæðingsins....
Erling mætti pýþóninum á troðningi ( runna-
þykkni. Hann var þá byssulaus og hafði ekki ann-
að vopna en staf og hníf. Laust hann kyrkislöng-
una þegar högg mikið með stafnum, svo að hana
hálfsvimaði. Síðan brá hann hnífi, Iaut yfir orm-
inn og hugðist keyra blaðið gegnum höfuð hans.
En áður en hann kæmi þvi í verk, rankaði pý-
þóninn við sér og tók að vef ja sig utanum fætur
andstæðingsins. En í sömu svipan rak Erling
hnífinn gegnum höfuð slöngunnar, og hafði hún
bana áður en hún fengi kramið hann neitt að
ráði. Slangan mældist fjóra metra og áttatíu
sentimetrum betur.
Á dvalarárum sínum i Úganda hefur Erling
Þeir cru heldur en ekki ábúðarmiklir 4 svip, þegar
þeir stilla sér upp fyrir ljósmyndarann, strútarnir
þeir arna — ekki ósvipað og ráðherrar við álíka
tækifæri.
fellt ekki færri en þrjátíu buffla, en þeir eru
taldir hættulegri og árásargjarnari en nokkurt
annað afriskt villidýr. Flesta þeirra hefur hann
skotið sem „professional hunter", en það þýðir
að hitt og þetta fólk hefur útvegað sér veiðileyfi
og fengið Erling til að fella dýrin fyrir sig.
Þennan morgun, sem hér um ræðir, er gert
ráð fyrir að hitta einn slikan buffal.
Erling Fosscr mcð vörtusvínið, sem hann lagði að
velli um daginn.
Burtgángur eins vörtusvíns
í þetta sinn ætlar Erling að hefja veiðina frá
Ljónahól, sem er lítil, ávöl hæð er hann hefur
gefið þetta nafn sökum þess að Ijón halda þar
oft til þegar þau eru á veiðum. Erling hefur
margsinnis mætt þar Ijónum. Eitt sinn var Ijónið
aðeins í tveggja metra fjarlægð, þegar hann varð
Fáar skepnur fara fram úr gíraffanum í tíguleik,
þar sem hann stikar um slétturnar háleitur og lang-
stígur.
þess var, en í öll skiptin var um að ræða Ijón-
ynjur með hvolpa, og Erling er alltof vandur að
virðingu sinni til að grípa til byssunnar við slik
tækifæri.
í þetta sinn verða engin Ijón á vegi Erlings og
þeirra sem hann fyigir, og ekki laust við að þeir
séu því fegnir. En uppi á hólnum finna þeir
framfót af vörtusvíni, og það bendir greinilega
til þess að allskammt sé síðan Ijón voru þar stödd.
Frá hólnum sést svo kílómetrum skiptir i allar
áttir útyfir gula og græna savönnuna. Sjónaukinn
margfaldar sjóndeildarhringinn. Hin þjálfuðu
augu Erlings hafa undireins upp á þeim dýrum,
sem fyrirfinna sig í nágrenninu. Marga kílómetra
frá er bufflahjörð á beit, áttatíu til hundrað dýr.
Ekki þýðir þó að ætla sér að leggja til atlögu
við þessar skepnur, því að vatnsmikil á skilur þær
frá veiðimönnunum. Yfir ána kemst landróver-
inn ekki, og engri átt nær að drepa dýr sem
ekki er hægt að taka með heim. Buffall getur
orðið allt að fimm hundruð kilóum að þyngd, og
auðvitað geta veiðimennirnir hvorki borið eða
dregið slikt hlass á sjálfum sér.
Það verður þvi úr að svipast er um eftir ann-
arri veiði.
Dagurinn hitnar því meir sem sólin hækkar á
lofti, og þegar um níuleytið fer svitinn að leka
af veiðimönnunum. Þegar hafa nokkur dýr sést,
þar á meðal nokkrir vatnabukkar, sem stara
furðulostnir galopnum augum á mennina. En Er-
ling hefur þegar skotið fullan sinn kvóta af
þessum myndarlegu dýrum með hornunum
hvössu og löngu, svo að þau fá að vera í friði.
Síðar bera fyrir augu fimm vörtusvín, en þau
hafa fyrir utan þrjá gnöllrandi bavíana sér til
fylgdar hóp grísa, svo að þau fá einnig að lifa
af þennan dag, að minnsta kosti fyrir Erling og
félögum hans. Einstakt vörtusvín nálgast mennina
varfærnislega, en hverfur ofan í jarðholu sína
jafnskjótt og það gerir sér Ijóst að hætta er á
ferðum.
Veiðimennirnir hafa nú verið á göngu í stífu
savönnugrasinu ( þrjá klukkutíma, og sólin er
Framhald á bls. 36.
18. tbi. VIKAN 19