Vikan - 26.08.1971, Blaðsíða 41

>c
O
§• w >
J :c «
5 3T s
12 — 5
í- T’
1 s 1
> X
C v: o
^ -
o
cr.
JC i-
. r5 *fi > :0
OC •£« ^ C/5 pC X
c
#B
.Jtf
C/3
.&
S
3
• pH
110 -
fí §
jj S
3 cS
C
•O -x
<v
03
C/j ‘O U
‘O u s • 43
*fí 03 • r-s s
u u <v c
A 03 fl O rC X 9 x
s’ 3 — c u « g ‘O fí
«h U 03
fi 75 V tH
C 03 &
’ð) U <v Cf) fi W3./Í C
DC
-o
c
eo
c
o
:Q
eð
c
«3
—t1 :Q
cð
C
C
:0
DC
- s
C3 -C
c t-
3 -Ö
cn
>lO >50
U u <?-•
<V <v
CQ fi
U 03 ”3 ‘Cö fi in hrei hrein?
S *o u u o
JjO
• -h
<U
0/3
W 5 '
3 S •
B3 C ÖO
w
X3
-Q
cð
O,
U
O) ^ JíO
« •- ’g
¥ c >
X! 3 fcd
0*0.3 g CQ S ÍH _ ífi ^ _r 03
«93 « - fi
.§ ■> 2P '5 O «4-< “O r-> , 53 A 03 c fi S 2 “fi ,*fi ffi
DC
O
cð
fi
fi
-♦—»
:0
0/3 co
CÖ »-
s ’e
E -"-
03
s
t, w
• fi í-
OC
tH *+H
S? g •«
03 C
fi
>ii u
> O
u
O rj'
pQ .fi
U'
fi ^
2 -q
<w -
- .s
eð '3
S£ Q
O
PQ c
c 03
. <- r' O . ,*ð 01
3 A C X. > TH W X
0)
t-
•oo
c
•rH
DO
C
V
S-i
13
s
3
C
3
•—i
J-t
0)
fi!
*cð
i/j
s
3
C/3
o
oc
fi
fi
u
U * QJ
o) rfi
■« I S
2 M x
Í2 03
O (h fí
cfi QJ C
• . Ja 60
•S ^2 - K3
2 S 23 «
DC « JX u
2 “ 03
c x -.H x
c5 . •«" « *> ‘2
43 m A X X. C
43
DC
C
c
cð
K>
'O
-eð
s
■cð <«
43
t3C
Qð
X
43
00
3
DC
DC
O
CQ
-3
40 S?
>o
43
E
ft
•r—
>
B3
«c
:Q
C
C
12
tn
-O
r- <4_,
^ |
5. c |
« x ¥
30 -o
x = S
=3
•" c
•- -o
•3 re
® X
DC 3
_ 3fO
O -o
c. •«
Cð 3
-cð
dc v. 'E7 ch’ A n 2
X
as
DC
-43
• r—
>{0
03
S-4
03
c«
>50
0)
fi
•S *
'43
DC 5
-CS ^
S «3
S 3
Cð A
K3- DC
43 O
«5
Cð
-cð
X
03
w
c
c
Cð
c E
c -o
S
0.
,-cð
X
B3 W
c
c 2
c
cð
s
cð
«3
c
3
C
3
tn
43
DO
Cð
'S 'L
DC «
5 3
43 -ra
>" »3 ►-»
O
— X
.S 'eö
DC 43 S
X .S
03
E
1_ >-» r—;
r—t rij
fi *-rH
fi
03
«S iS
x.
” 32 eð
- Cð £_,
-Cð X 43
«3 X
-eð 2P dc
— ín o
>>
.h 43
30 X.
ÖC
Cð 30
03 Cð
30 S
*a *
- -s
3h C
43 Cð
‘C DC
A o
-cð -
X S
C/3 ^
cð C
DC 3
43 • -—9
05 >H
Cð
G • —H
C -c
cð
— o
DC >
•W x
eð
30
43
s
o
>
cfl
s
03
S
r-H
‘03
r*
cc
o
03
S
s
eð
s
s
o
x
Sh
-43
s
Cð
«
c rC
S
‘O
r—< ÍH
K>
•rH
>50
3h
O
rfí
‘03
U 03
s? -c
C/J ky<
DC «
° W
_ DC
s w
30 .2, g-
dil 3
® DcSíO
-3
X
DO
DCX
S 2f
eð
DC
-43
Sh
Cð
DC
43
A
c w
S x
S
eð «
EJ3
0
«
t- cð
30 c
Cð X
a 1
3!
«17
^ »rH
0>
<u fi
x 2
«3
30 _
Cð c
3 S
-Ö |
«+h 03
•fi £
fi
75
03
TJ
« .S
H 4- X
30
:0 W
A X
X
«3
30
ISh
-o
X,
ÍH
-43
'g 30 g g
43 « g -a
DC X 3h S
.2 cð X
■S 00 3
&x|
fiT 73
DC O -h
o JW
1 s
O -*H
X «
DC
30
43 -«
S fc
Cð
C
DC
43
>
n
Sh
43
>
X
S :° ‘■ö 30 X
2 S w i2 £
KLIPPIÐ HER
UTi&nnn
Á nýja ibúð: 2 umferðir
HORPUSILKI undirmálning
1 umferð HÖRPUSILKI
og þér láið ekki ódýrari
málningu!
Hörpusilki Herðir á ganga
og barnaherbergi
HÖRPU FESTIR úti
HBRPn HF.
á hverju strái. Hins vegar voru
það fyrst og fremst írarnir, sem
voru fátækir og fyrirlitnir.
Einnig skildi það á milli þess-
ara stétta, að fyrirfólkið var
mótmælendatrúar, en írarnir
kaþólskir.
Innflytj endurnir frá Eyjunni
grænu höfðu fá tækifæri til að
njóta almennra réttinda í þjóð-
félaginu. Þeir voru dæmdir til
að búa við þrældóm og skort
í sóðalegum fátækrahverfum____
með örfáum undantekningum.
Thomas Fitzgerald mátti því
kallast góður að vera orðinn
eigandi lítillar v^rzlunar og
búa í fjórlyftu húsi í sæmilegu
hverfi. Það varð fljótlega
þröngt í íbúðinni hjá honum
og konu hans, Rósönnu, því að
þau eignuðust hvorki meira né
minna en tólf börn; tíu syni
og tvær dætur. John Fitzger-
ald var fjórði í röðinni af syst-
kinunum. Báðar dæturnar lét-
ust í æsku; önnur átta mánaða
gömul, en hin aðeins fjögurra
daga. Var það tólfta barn þeirra
hjóna. Rósanna náði sér aldrei
eftir þennan síðasta barnsburð
og lézt þremur mánuðum síð-
ar.
Thomas stóð því einn uppi
með strákana sína tíu, en lét
ekki bugast og komst vel á-
fram, þrátt fyrir konumissinn.
Honum var umhugað um, að
synir hans gengju menntaveg-
inn, svo að þeim veittust betri
tækifæri í lífinu, en hann hafði
haft, þegar hann var ungur.
John var settur fyrst í Boston
Latin School, en síðan í Har-
vard. Hann hafði ekki stundað
nám þar nema í tæpt ár, þegar
faðir hans lézt.
Nú var illa komið fyrir þeim
bræðrum. Presturinn í sókn-
inni heimsótti þá, lýsti samúð
sinni óg hryggð, en vék síðan
strax að máli, sem var afar við-
kvæmt í augum hinna munað-
arlausu bræðra. Presturinn
sagði, að ekki kæmi annað til
greina en að heimilið yrði leyst
upp. Þeir gætu ekki haldið
heimili án aðstoðar kven-
manns. Það væri óhugsandi.
Hann bauðst til að ráðstafa
þeim til ættingja og vina, ef
hægt væri, en að öðrum kosti
eitthvað annað.
Þótt John væri ekki elztur,
var hann hugaðastur þeirra
bræðra, dugmikill og staðfast-
ur. Hann hafði nú orð fyrir
þeim, enda litu þeir allir til
hans vonaraugum í neyð sinni
og örvæntingu.
„Við munum aldrei leysa
upp heimilið“, sagði hann á-
kveðinn við prestinn. „Við ætl-
um að búa hér áfram, og ég
ætla að halda fjölskyldunni
saman“.
Presturinn glotti og hélt leið-
ar sinnar. En John stóð við
orð sín og stjórnaði heimili
þeirra bræðra, án nokkurrar
aðstoðar kvenmanns. Hann
vaskaði upp, þvoði gólfin, eld-
aði matinn, bjó um rúmin og
vann yfirleitt öll þau húsverk
sem þurfti og lét bræður sína
hjálpa sér við það.
„Ég þvoði meira að segja
eldri bræðrum mínum í fram-
an og klæddi þá oft“, sagði
hann löngu siðar.
Þegar John var fimmtán ára
gamall, kynntist hann frænku
sinni, Mary Josephine Hannon.
Hún var lítil vexti og tággrönn,
með mikið og dökkt hár og
virðuleg í fasi og hreyfingum.
Með þeim tókst þegar góður
kunningsskapur. Josie, eins og
hún var jafnan kölluð, dáðist
að dugnaði Johns og rétti þeim
bræðrum oft hjálparhönd við
húsverkin. Síðar varð vinátta
þeirra að miklum kærleikum.
Þau giftu sig 18. september
1889 og lifðu í hamingjusömu
hjónabandi í 62 ár. Þau bjuggu
fyrst í stað í íbúðinni hjá þeim
bræðrum, en þegar þeir fóru
að fljúga úr hreiðrinu hver af
öðrum, fengu þau sér eigin íbúS
og tóku að búa upp á eigin
spýtur. Þau eignuðust sex börn,
þrjár dætur og þrjá syni. Syn-
irnir hétu Thomas, Fred og
•John yngri, en dæturnar Rose,
Agnes og Eunice. Rose var elzt
systkinanna.
Hún fæddist hinn 22. júlí ár-
ið 1890, tveimur mánuðum áð-
ur en foreldrar hennar áttu
fyrsta brúðkaupsafmæli sitt.
Ætla hefði mátt, að John Fitz-
gerald hefði óskað sér, eins og
svo margir feður gera, að elzta
barn hans yrði sonur. En svo
var alls ekki. Hann hafði haft
svo lítið af kvenfólki að segja
um ævina, að hann átti sér þá
ósk heitasta að eignast litla
dóttur. Hann var því himinlif-
andi, er hann hélt á Rose litlu
í fanginu í fyrsta sinn, enda
varð hún eftirlætis barn hans
og á henni hafði hann alla tíð
mestar mætur af börnum sín-
um.
Það bjargaði miklu í basl.i
bræðranna tíu I bernsku, að
faðir þeirra hafði verið allvel
stæður. John tók við verzlun-
inni og tókst að gera hana að
stóru og voldugu fyrirtæki.
Síðar rak hann eigið trygginga-
fyrirtæki og fasteignasölu og
efnaðist vel. En síðan fékk hann
æ meiri áhuga á stjórnmálum.
Og honum varð jafnvel ágengt
á því sviði og í viðskiptalífinu.
John Fitzgerald, sem oftast
gekk undir nafninu „Honey
Fitz“ var skemmtilegur per-
sónuleiki, glaðvær og geislaði
af atorku. Hann var afar fljót-
ur að kynnast fólki, og það
kom honum að góðu haldi í
stjórnmálunum.
Árið 1892, þegar John var
31 árs, var hann kosinn í borg-
arráðið í Boston. Og tveimur
árum seinna, þegar Rose var
fjögurra ára, langaði hann til
að verða þingmaður; komast
til Washington og taka sæti
í hinni háu og virðulegu stofn-
un.
„Honey Fitz veit hvað hann
vill, og hann fær það“ var sagt
á þessum árum, og voru það
nrð að sönnu. Hann var kos-
34. TBL. VIKAN 41