Vikan - 26.08.1971, Síða 44

KLIPPIÐ HÉR
Pöntunapseðill
Vinsamlegast sendið mér sniðið, sem ég krossa framan við, [ því númeri, sem
ég tilgreini. Greiðsla fylgir með í ávísun/póstávísun/frímerkjum (strikið yfir
það sem ekki á við).
.... Nr. 26 (9472) Stærðin á að vera nr...
.... Nr. 27 (9476) Stærðin á að vera nr. ..
Víkan - Símpiicíiy
Nafn
Heimili
KLIPPIÐ HÉR
inn þingmaður þess sama kjör-
dæmis og dóttursonur hans
varð fulltrúi fyrir fimmtíu ár-
um síðar og hóf þar með stjórn-
málaferil, sem endaði með því,
að hann varð fyrsti kaþólski
forsetinn í Bandaríkjunum.
Þetta var að sjálfsögðu John
Fitzgerald Kennedy. Roseminn-
ist þess með stolti í endur-
minningum sínum, að faðir
hennar hafi verið eini þing-
maður demókrata í Nýja Eng-
landi og eini kaþólikkinn á
HÁRtAKK
UHU
FðLKSIHS
þingi, er hann sat þar sitt fyrsta
kjörtímabil.
Rose bjó við góð. kjör og
mikið öryggi í æsku. Heimilið
var glæsilegt og góð reglusemi
og hæfilega strangur agi ríkti
þar. Faðirinn var dýrkaður eins
og guð, en móðirin annaðist um
heimilið og börnin að öllu leyti,
enda Honey Fitz tíðum að
heiman, oft langdvölum í Wash-
ington, á meðan þingið starf-
aði.
Josie, móðir Rose, var þög-
ul kona og hagsýn. Rose segir,
að hún hafi verið gædd heil-
brigðri skynsemi í afskaplega
ríkum mæli og lítið gefin fyrir
tilfinningasemi og væmni. „Hún
sá enga ástæðu til að gera veð-
ur út af hlutunum", segir Rose.
„Hún stóð alltaf teinrétt og hnar
reist hvað sem á gekk. Ekkert
gat raskað hinni stóísku ró
hennar“. Rose er talin líkjast
föður sínum mjög, en þó mun
hún hafa erft kjarkinn og ró-
semina frá móður sinni. Hún
hefur aldrei látið bugast, allt-
af staðið upprétt, þótt fjöl-
skylda hennar hafi orðið fyrir
fleiri og þyngri áföllum en
flestar aðrar.
Vegur Honey Fitz hélt áfram
að vaxa. Hann var kosinn borg-
arstjóri í Boston oftar en einu
sinni og ekki munaði nema
hársbreidd, að hann væri kos-
inn öldungadeildarþingmaður.
Keppinautur hans, Henri Cab-
ot Lodge, sigraði naumlega í
sögulegri viðureign. En löngu
seinna hefndi Kennedy-ættin
eftirminnilega ósigurs Johns
Fitzgeralds. Sonarsonur Henri
Cabot Lodge og alnafni féll
fyrir dóttursyni Johns Fitzger-
alds og nafna, John F. Kenne-
dy, í kosningum til öldunga-
deildarinnar árið 1952.
Honey Fitz hafði mikið álit
á forseta Bandaríkjanna á þess-
um árum, McKinley. Hannhafði
kynnzt honum lítillega og dáði
hann mjög. Eitt sinn fór hann
í heimsókn til Hvíta hússins
og hafði dætur sínar með sér,
Rose og Agnesi. Þær voru þá
sjö og fimm ára gamlar. For-
setinn varð hrifinn af fegurð
Agnesar og sagði við hana:
„Þú ert fallegasta stúlka, sem
nokkurn tíma hefur komið í
Hvíta húsið“.
Rose hefur oft sagt þessa
sögu, enda hefur þetta atvik
greipt sig í huga barnsins. Hún
bætir því stundum við, að þeg-
ar John sonur hennar hafi heyrt
söguna, í bernsku, hafi hann
sagt:
„Hvers vegna sagði forsetinn
þetta ekki við þig, mamma“?
Rose vissi það reyndar, áður
en hún heyrði það af vörum
sjálfs forsetans, að Agnes var
miklu fallegri en hún. Sjálf
gat hún alls ekki talizt ófríð,
en Agnes var gullfalleg, og all-
ir höfðu orð á því, þegar þeir
sáu hana. Rose segir, að feg-
urð Agnesar systur sinnar hafi
vakið skelfingu hjá sér í æsku.
Góðu heilli hafði hún þó skap-
styrk til að bregðast við þess-
ari staðreynd forsjónarinnar,
sem ekki varð breytt. Hún á-
kvað snemma að ávinna sér
sjálf ýmsa kosti — og verða
þannig fremri Agnesi.
Henni tókst að verða fremri
henni einkum í tvennu: Hún
•var gædd miklum námsgáfum
og gekk miklu betur við skóla-
nám. Og í öðru lagi naut hún
meiri aðdáunar hjá föðurþeirra,
og gerði allt sem hún gat til
að þóknast honum.
Á þessum árum var ekki orð-
inn siður, að stjórnmálamenn
létu eiginkonur sínar taka þátt
í stjórnmálastarfinu. Þeirþurftu
ekki einh sinni að hafa þær
með sér við móttökur og á op-
inbera kjósendafundi, enda
höfðu konur enn ekki hlotið
kosningarétt á þessum árum.
Hins vegar gerði Honey Fitz
dóttur sína snemma að aðstoð-
armanni sínum í pólitíkinni.
Þegar hann hélt ræður á kosn-
ingafundum, fór Rose með hon-
um, stóð á bak við tjöldin á
meðan hann flutti ræðu sína
og aðstoðaði hann á ýmsan hátt.
Og einu sinni hafði hann hana
með sér, þegar hann kom fram
opinberlega. Þetta vákti athygli;
það kom meira að segja mynd
af borgarstjóranum og dóttur
hans í einu dagblaðanna. Eftir
þetta vildi Honey Fitz hafa
Rose með sér við sem flest há-
tíðleg tækifæri. Þannig kynnt-
ist Rose snemma völundarhúsi
stjórnmálanna, og hefur fylgzt
með á því sviði allar götur síð-
an. Pierre Salinger, blaðafull-
trúi Kennedys forseta, sagði
eitt sinn:
„Hún veit bókstaflega allt,
sem viðkemur pólitik“.
Þegar Rose var sautján ára
gömul, varð hún ástfangin af
ungum og myndarlegum manni.
Það var ekki í fyrsta skiptið.
Árið áður hafði hún hitt ung-
an mann, og vildi giftast hon-
um þegar í stað. En föður henn-
ar leizt ekki á ráðahaginn, og
Rose varð að láta sér nægja,
að þeim yrði stíað í sundur.
Nýi elskhuginn var Joseph
Kennedy, sonur Patriks Jos-
ephs Kennedy, sem hafði tek-
izt af eigin rammleik að hefja
sig upp úr fátæktinni og kom-
ast til vegs og virðingar á sama
hátt og Honey Fitz. Feður
þeirra voru samherjar í póli-
tíkinni, en þó fór ekki sérlega
vel á með þeim. Þeir áttu illa
skap saman, enda ólíkir um
flest. Patrick Joseph var ekki
jafn félagslyndur og glaðvær
og landar hans. Sumum þótti
hann of strangur og siðavandur.
Meðan félagar hans í stjórn-
málunum skemmtu sér við,
glaum og glys og reyndu að
njóta aðstöðu sinnar og upp-
hefðar, sat hann heima í kyrrð
og næði á síðkvöldum, las sögu
Bandaríkjanna og lagði syni
sínum lífsreglurnar. Það bætti
44 VIKAN 34. TBL.