Vikan - 26.07.1973, Síða 16

Þegar Lona eöa aörir fjölskyldumeöhmir koma i heimsókn dansa þau gjarnan
Þar eru hinir
meðal okkar
Þaö vantar sex tennur i neöri
góm Onyangos. Af þeim sökum
viröist hann eldri en hann er og
þaö er býsna skringilegt aö sjá
aörar tennur hans skjannahvitar
og óskemmdar.
En tannlaus gómurinn er tákn
um aö hann sé fulloröinn karl-
maöur, hugaöur og djarfur.
Viö, Luoarnir, dveljumst hjá
mæörum okkar, þangaö til viö
förum aö skilja, hvaö er um aö
vera, þegar feöur okkar heim-
sækja þær á næturnar. Þá flytjum
viö i annaö hús, þar sem eingöngu
búa ungir piltar, bræöur okkar i
bænum. Mæöur okkar sjá okkur
fyrir fæði, en viö erum i umsjá
eldri manns, sem fræöir okkur
um sögu ættbálksins, siöi og
venjur og annaö, sem nauösyn-
legt er fyrir okkur aö vita til þess
að vera færir um að mæta erfiö-
leikum lifsins. Á daginn gætum
viÖ búpenings feöra okkar og svo
þurfum viö lika aö ganga i skóla.
En á kvöldin liggjum viö og töium
viö eldinn. Viö segjum sögur,
spyrjum og ræöum málin og lær-
um þannig aö tjá okkur blátt
áfram og einlæglega án þess aö
fela okkur bak viö oröin.
Viö veröum lika aö læra viss
atriöi um viöbrögö annars fólks.
Til dæmis hvers vegna mamma
Okoths hefur veriö slæm i skapinu
aö undanförnu. Jú, þaö er vegna
þess aö maöurinn hennar drekkur
of mikiö. Hann er ekki góöur viö
hana, þegar hann hefur drukkiö
of mikiö og þess vegna verður hún
taugaveikluö og uppstökk.
Það mikilvægasta af öllu er aö
læra reglurnar um samskipti
fólks. Þvi hafiö þiö Evrópubúar
allt of lítinn áhuga á. Þiö leiöiö
allt sllkt hjá ykkur. Þiö' gefiö
ykkur aldrei tlma til þess að
hlusta á aöra og getið þess vegna
ekki krafist þess af öðrum, aö
þeir hlusti á ykkur.
Ég reyni aö leiða athygli
Onýangos frá okkur Evrópubúum
meö þvi aö minna hann á, aö það
voru tennurnar, sem voru dregn-
ar úr honum, sem han’n átti aö
tala um.
KarlmennskUsönnun.
— Einu sinni á ári er þeim
drengjum, sem náö hafa kyn-
þroska, safnað saman á opna
svæöinu milli húsanna.
Engir ættingjar fá aö vera viö-
staddir athöfnina, aöeins náinn
vinur föðurins, sem á aö vera
nokkurs konar vigsluvottur.
Svo er maöur látinn setjast á
stól framan 'viö sérfræöinginn,
sem framkvæma á tanndráttinn.
Maöur er látinn horfa I sólina og
sy° er aögerðin hafin.
Tennurnar eru losaöar meö
járngöddum, hver á fætur
annarri, unz þær eru allar lausar.
Þá eru þær dregnar allar i einu út
úr munninum.
Þaö kemur iöulega fyrir, aö
tennurnar eru brotnar viö
góminn. En sá, sem dró úr mér,
kunni sitt verk, svo aö þaö gekk
allt vel og þvl fylgdu engin eftir-
köst. En ég man enn hvernig
brakaöi I kjálkunum og hvaö
sársaukinn var óskaplégur. Eg
hélt, aö ég myndi ekki lífa þaö af;
En maöur mátti ekki gefa frá
sér neitt hljóö, ekki einu sinni
stunu. Þá var maöur álitinn barn
og allur bærinn söng um mann
háðvisur lengi á eftir.
Þaö blæddi óskaplega mikiö
16 VIKAN 30. TBL.