Vikan - 23.08.1973, Blaðsíða 25

ar
— Nei, Georg. Satt er það að visu, að
við vitum um þetta mál. En það, að það
gerðist fyrir svo löngu og að þér var
sleppt, breytir engu, hvað Warner
snertir, þvi að i hans augum er það
aðalatriðið, að þú leyndir þessu. En frá
mér fær hann enga skýrslu. Samkvæmt
Skipun er málið úr sögunni frá þessari
stundu.
Georg hallaði sér fram, og var snögg-
lega á verði og með spenntar taugar. —
Hver gefur þá skipun?
— Það er hún Athena Warner — frú
Peter Surtees.
Georg hnykkti til höfðinu. Sem
snöggvast datt alveg ofan yfir hann.
Það fór kuldahröllur um hann allan.
Griley tók eftir þessum viðbrögðum
hans. — Kannski veiztu ekki, að Athena
er valdamikil i Northbankafélaginu.
Þegar hún er hérna, fær hún allar
skýrslur frá mér, áður en þær komast
til bróður hennar. Þar áttu góðan vin,
Georg. Hún stakk skýrslunni um þig
undir stól og bað mig um að segja þér
frá þvi, fyrir einum tveimur dögum. En
ég dró að segja þér það, af þvi að ég
kom mér ekki almennilega að þvi.
— Þakka þér fyrir að segja mér af
þvi, sagði Georg dræmt og stóð upp.
Nú mundi hann skilnaðarorð frú
Surtees við dyrnar i gærkvöldi.
,,Yður hefur væntanlega verið sagt,
að allt sé i lagi?”.
Hann heyrði Criley segja: — Þegar þú
hefur lokið við járnbrautina þina,
Georg, þá skaltu muna, að þú átt það að
nokkru leyti að þakka frú Athenu
Warner Surtees.
Nei, hugsaði Georg um leið og hann
gekk út. Hann vildi ekki eiga frú Surtees
neitt að þakka.
Hann mundi eiga það morðingja að
þakka.
Morðinginn var að segja, með vörum
konu sinnar: Gerðu svo vel Young.
Haltu þér saman um Leeds og Svarta
prinsinn, og þá verður atvinnunni þinni
borgið.
Georg fór i litlu skrifstofuna sina i
bráðabirgðahúsinu. Hann settist við
borðið sitt og losaði um hálsinn á sér.
Hann var sveittur og svo opnaði hann
dyrnar til þess að fá hreint loft, frá
sjávargolunni.
Hann reyndi að skrifa eitthvað, svo
sem vinnuseðla handa mönnum, sem
komu i skrifstofuna, og bjuggust við að
hitta Joe Hendricks þar. En Joe var enn
ekki kominn aftur.
Hann heyrði fótatak við dyrnar og leit
upp þreytulega. Stór maður stóð i
dyrunum, rauðhærður og kinnfiska-
soginn. Hann var i vaðmálsfötum og
peysu undir jakkanum.
— Hr. Young? Röddin var hógvær og
mjög kurteis.
— Já,
— Ég er Wilson liðþjálfi úr riddara-
lögreglunni. Mig langaði að tala við
yður.
— Gott og vel. Fáið yður sæti.
— Þakka yður fyrir. Stóri maðurinn
settist andspænis Georg.
— Ég kom heim til yðar i gær, hr.
Young, en þá voruð þér i vinnu. Þér
hafið mikið verk með höndum hérna.
— Hafið þér áhuga. á járnbrautum?
— Nei, en á yður.
Andlitið á manninum var næstum
sviplaust.
Georg svaraði með varkárni: —
Hversvegna? Er ég undir rannsókn lika
hjá lögreglunni. Viljið þér, að ég fari að
endurtaka alla ævisögu mina?
Wilson liðþjálfi breytti varla svip. —
Það verður ekki nauðsynlegt, sagði
hann, — við vitum talsvert um yður, hr.