Vikan - 23.08.1973, Blaðsíða 30

Sumarsaga
Þau voru komin að húshorninu, þá
herti Georg takið a handleggnum á
Mary. Einhver maður stóð við jeppann
og athugaði hann. Georg þekkti að
þarna var Surtees kominn. Og nú sneri
maðurinn sér við, horfði i áttina til
hússins og kom auga á þau. Hann var i
háum stigvélum og veiðijakka og með
riffil i hendi.
Andartaksstund stóðu þau öll graf-
kyrr. Þá hvislaði Georg að Mary: —
Komdu með mér, og þau gengu i áttina
að jeppanum.
Surtees gekk i veg fyrir þau. Hann
var náfölur i framan og litlu augun
störðu á Georg, rétt eins og hann tryði
þeim ekki.
— Farðu upp i, Mary, sagði Georg
lágt.
Litlu augun tinuðu. — Nei, sagði
Surtees.
— Gerðu eins og ég segi, Mary.
— Nei endurtók maðurinn. Það var
rétt eins og hann réði ekki við varirnar
á sér og það voru kippir i öllu andlitinu,
af skelfingunni af að sjá Georg þarna
ljóslifandi. Nú renndi hann augunum að
húsinu, rétt eins og hann væri hræddur
við eitthvað, og svo varð hann óþolin-
móður og taugaóstyrkur.
— Gangið á undan mér! skipaði
Surtees. — Niður á bryggjuna.
— Lofið konunni minni að fara, sagði
Georg, loðmæltur.
— Bæði tvö! Og flýtið ykkur.
— Konan min gerir yður ekkert mein.
Það var eins og riffilhlaupið ýtti við
Georg. — Þér heyrðuð til min. Ég skýt.
Og Georg vissi vel, að þetta var alvara.
Það var stuttur spölur frá húsinu
niður úbryggjuna. Þegar þangað kom,
Morðinginn var að segja með
vörum konu sinnar: Gjörðu svo
vel, Young. Ef þú þegir, er at-
vinnu þinni borgið...
sagði Surtees: — Farið þið niður i bát-
inn.
Báturinn, sem var bundinn við
bryggjuna, var átján átján feta
skemmtibátur með vél en annars opinn
að mestu. Aftan i honum var litil julla
með utanborðshreyfli. í stærri bátnum
var ofurlitil káeta frammi, gluggalaus
og sennilega ætluð fyrir veíðarfæri.
Hurðin á þessari káetu var upp á gátt og
þegar Mary og Georg komu út i bátinn,
skipaði Surtees: — Farið þið inn i
káetuna, og sitjið þar, Látið ekki sjá
ykkur og gefið ekkert hljóð frá ykkur.
Káetan var litil kytra með sætum
báðum megin. Georg settist andspænis
Mary, rétt innan við dyrnar.
Hann heyrði, að Surtees losaði bátinn
og sá hann fara um borð og ræsa vélina.
Svo kom hann frameftir og að stýrinu,
sem var fest á þilið á káetunni, rétt við
dyrnar.
Georg gat heyrt að báturinn lagði frá
bryggjunni með rykk og dró á eftir sér
julluna. Hann leit upp og á Surtees. Nú
heyrðist annað hljóð gegn um skröltið i
bátsvélinni.
—- Heyrirðu i flugvélinni þarna?
sagði Georg gegn um vélarskröltið. —
Hún er að sækja hann Hendricks til þess
að koma honum á spitala. Hann var á
skjöktvagninum, sem ég átti að vera á.
Og hann var i frakkanum minum. Hann
er i lifshættu.
Maðurinn við stýrið svaraði engu.
— Lögreglan veit allt um yður,
Surtees. Haldið þér, að þér getið haldið