Vikan - 27.12.1973, Blaðsíða 30

Lítil hætta er á að henn verði
kokkálaður.
Hirtir láta ekkert aftra sér.
Þeir brjótast áfram, ef þörf kref-
ur og láta engar hindranir standa
í vegi fyrir sér.- Þeir eru afar
stoltir og mjög uppteknir af sjálf-
um sér. Þó er rétt að láta þá ekki
slá ryki i augun á sér. Bak við
sjálfsálitið leynist stööugur ótti
um að allt fari að ganga á aftur-
fótunum fyrir þeim. Hjörturinn er
afbrýöisamastur allra. Hann er
fljótur að verða ástfanginn, en
flanar þó ekki út i hjonabandið.
Hann leitar aö maka, sem tilbiður
hann, en hann gætir þess jafn-
framt að hann eigi maka sinn all-
an og óskiptan. Hirtir eru ham-
ingjufólk. Þeir þurfa að deila
kröftum sinum með öðrum. Þeir
þurfa að eiga sér felaga, sem er
alltaf til staðar. Þaö eitt færir
þeim mikla hamingju.
Nafnið segir i rauninni allt.
Sá sem fæddur er I þessu merki
hefur enga hugmynd um hvað
leiðindi eru. Hann hefur alltaf
eitthvað merkilegt fyrir stafni. Sá
sem fæddur er i þessu merki, get-
ur aldrei setzt niður I tvær minút-
ur. Hann verður stöðúgt að vera
á ferðinni. Innri óróleiki hans
hvetur hann til stööugt nýrra af-
reka og hann skortir aldrei hug-
myndir. Og hann hefur lfka þá
orku til að bera, sem þarf til þess
að hrinda hugmyndunum I fram-
kvæmd. „Hún” er hrifandi fagra
konan, sem leggur alla karlmenn
flata að fótum sér. „Hann” er for-
sprakkinn, sem veit vel hve vold-
ugur hann er. Allt, sem þau taka
að sér, er óhætt aö bóka aö verður
gert. Staðfesta er ekki þeirra
sterka hlið, til þess eru þau of
duttlungafull. Hreyfingin lætur ó-
gjarnan binda sig, en þó er hún
trygg og stööug á sinn hátt, þegar
henni hefur loksins tekizt aö finna
sér réttan maka.
Þessar konur eru tryggar, ef...
Blómabörn eru fæddir lista-
menn, einkum þó tónlistarmenn
og rithöfundar. Þau eru alltaf
snillingar i sinni grein, þvláð þau
hafá fágæta hæfileika. Auk þess
eru þau skapheit og eru þess
vegna hamingjusöm og ánægð, þó
aö þau hafi enga ástæöu til þess
aö vera þaö. Þeim getur
hætt til að gera fólki eitthvaö til
miska i gáska sinum. Þau neita
aö viðurkenna verkannarra.enda
þótt þau innst inni geri sér grein
fyrir gildi þeirra. Gangi þeim
ekki allt aö óskum, er hætt viö aö
þau missi móöinn. Blómin eru
aldrei I meðallagi, annaðhvort
bera j>au af, eða þau eru mjög
lltilfjörleg. Blómkonan er mjög
lifsglöð. Hún hefur einstakt yndi
af þvi aö dansa og riýtur llfsins til
hins ýtrasta. Hún hefur gaman af
fallegum fötum og er smekkleg i
klæöaburði. Þegar hún hefur
fundiö réttan rriann, er hún hon-
um trú og leggur sig fram um að
vera honum sem allra bezt eigin-
koria.
Hjörtur
Hundur
Ekki stööuglynt I ástamálum.
Húsin vilja leika sér. Þeim
hættir þó ofurlitiö til svartsýni.
Stundum hafa þau lika ástæöu til
þess. Þau uppskera sem sé oft allt
annaö, en þaö sem þau ætluöu
sér. Þau fara oft aö leika sér aö
lifinu, vegna þess aö þeim tekst
ekki aö höndla hamingjuna meö
valdi. Þau geta oröiö svo
léttúöug, aö þau leggi heimili aö
veði fyrir stundaránægju. Hús-
konan er mjög skrafhreifin og
laus við aö vera dul. Hún þarf
alltaf að hafa einhvern til þess að
opna hjarta sitt fyrir. Húsmennin
eru langt frá þvi að vera stöðug-
lynd I ástamálum. Astin er þeim
svo mikilvæg, aöþau leita stööugt
nýrra ævintýra. Ást þéirra er
léttúöug, en þó fórna þau öllu fyr-
ir hana. Það er mikilvægt fyrir
húsiö, að það finni sér maka, sem
stjórnar þvi styrkri hendi.
Hreyfing
Ást á honum krefst fórna.
Þeim fellur hamingjan i skaut
eins og kraftaverk, skyndilega
óvænt. En á hinn bóginn getur vel
veriö , aö hann kasti henni frá sér.
Hundurinn er sem sé á engan hátt
sú manngerð, sem væntir krafta-
verks, hann lætur áldrei stjórnast
af tilviljunum og alls ekki i ásta-
málum. Hann litur svo á, aö hann
veröi aö berjast fyrir hamingj-
unni. Og það gerir hann og leggur
oft mikið á sig til þess að höndla
hana. Hann er mjög vel hæfur til
þess að stjórna öðru fólki og alls
konar skipulagningar fara honum
afar vel úr hendi. Hann er fæddur
forstjóri, stjórnandi og fram-
kvæmdastjóri. Hann er snillingur
I aö velja verkum sinum rétta
timann. Hann er einkar trúr og á-
reiöanlegur, sé honum ekkert
gert til miska. Hann væri á allan
hátt fyrirmyndar maki, væri
hann ekki eins fast bundinn starfi
sinu og raun ber vitni. Honum
hættir til aö taka ekki tillit til
maka sins, þó að hann geri sér
glögga grein fyrir þvi að hann
ætlast til mikils af honum. Að
komast nærri hundi og skilja
hann fyllilega, er langt frá þvi að
vera auðvelt. Þaö krefst fórna aö
elska hund, en hann endurgeldur
ástina margfaldlega. Sé hundi
gefið eitthvaö, fær gefandinn þaö
tifalt aftur'
Astekar voru
sóldýrkendur og
guðinn
Huitzilopochtli var
persónugervingur
sólarinnar, sem
dó sérhvert kvöld
til þess að risa
upp aftur að
morgni.
Hann nærðist á
mannsblóði og
krafðist þvi mikilla
mannfórna. í stjórn
artið Ahuizotl, sem
var herskáastur
foringja Asteka, var
fórnað 80.000
föngum. Hjörtun
voru skorin úr þeim
og lögð i sólina,
en likunum fleygt
fyrir villidýr.