Vikan - 27.12.1973, Blaðsíða 38

lakLf E>ís
)^AND^S(
UgR OND
(Nú veit ég. Málaöu
f það fjólublátt og
bleikt, með gylltum,
öndi
Hann er orðinn maður”. Þessi
grein var eftir bandariskan
greinarhöfund, sem án efa á
hlutabréf i Osmonds.
McLaughlin og Santana leiddu
saman hesta sina i þættinum i 38.
tbl. og það var kominn 20. sept-
ember. Þar segir, að þeir félagar
báðir hafi verið endurfæddir i
gegnum LÆRIföður þeirra
beggja. Samstilling andans segja
þeir, skapar samstillingu á tón-
listarsviðinu. Og þá er bara að
tjúna andann, kaupa nýjan streng
og spila, — fyrir andann auðvitað.
Þátturinn i 39. tbl. þann 27.
september, var skrifaður á vegg.
Hljómsveitin Writing On the Wall
upplýsti okkur um gestrisni ls-
lendinga, sem þótti með eins-
dæmum. Fyrsta setning, sem
þeim var kennd, þegar hingað
kom var: Hvar er partýið? — og
við það sat. Það var alltaf, — hvar
er partýið? Nú, Writing On the
Wall tókst að drekka mikið og lik-
lega hefðu þeir tapað sakleysinu
ef ekki hefði komið til fádæma
snarræði umboðsmanna. Já, það
er tekið til höndunum i Islenzkum
partyum.
Edgar Winter var enn á ferð i
október og var það frásögn af
hljómleikum á White City i Lond-
on frá þvi I sumar. Þar segir m.a.
i vettvangslýsingu:
„Hópdr djúsaðra og stöffaðra
bitlapæja frikaði út á foldinni fyr-
ir framan spittaða grúppuna, sem
næstum geispaði golunni I gegn-
um græjurnar í geggjuðum æs-
ingi augnabliksins”. Mun þetta
hafa látið nærri.
Gúmmikúlur þeirra i lOcc urðu
töluvert vinsælar hérlendis og Ian
Hunter söngvari Mott The Hoople
sagði, að hann treysti ekki David
Bowie þó svo sakleysið uppmálað
sé vinsælasta andlitsmeik hans.
Rabbit fékk pláss i 45. tbl.
Hvers vegna hann fékk viður-
nefnið Rabbit, en hann heitir John
Bunderick, er litið um vitað en
bent á meðfylgjandi mynd af
manninum, sem þvi miður sest
Htiö af fyrir afarstórum fram-
tönnum.
John Miles heimsótti lands-
menn og stóð að upplffgun andans
um 3ja vikna skeið. I viðtali við
þáttinn 151. tbl. lýsti hann þvi yfir
m.a., að það sem hefði einna mest
komið honum á óvart i sambandi
við Islandsdvölina, væri hvernig
hann og félagar hans hefðu kom-
ist heilir á húfi á milli staða.
Einnig kom fram sú spurning
hvort flestir íslendingar væru
ekki drykkjusjúklingar, annaö
gæti eiginlega ekki verið ef dæma
ætti það sem þeir hefðu séð á
þeim þremur vikum sem þeir
dvöldu hérlendis, og þar með lýk-
ur annáli ársins 1973.
Munið
vinsældakosninguna:
Nú er ekki mikið eftir af skila-
frestinum á kosningaseðlinum
fyrir vinsældakosningu ársins
1973. Það er mjög mikilvægt aö
sem flestir taki þátt f kosning-
unni, svo hún gefi sem réttasta
mynd af stöðu hverrar hljóm-
sveitar og hvers einstaklings i
poppinu. Einnig er þetta siöasta
tilraun til þess að framkvæma
kosningu sem þessa, en fram til
þessa hefur hver blaðamaðurinn
á fætur öðrum gefist upp á þessu,
þar sem þátttaka lesenda reynd-
ist i algjöru lágmarki og jafnvel
fyrir neðan það.
Það var I jólablaðinu, sem
kosningaseðillinn birtist, ásamt
lista yfir alla þá sem þátt taka i
kosningunni. Jólablaðið kom út
þann 6. desember og ættu þeir
lesendur þessa þáttar sem ekki
hafa orðið sér út um jólablaðiö, að
gera það hið fyrsta. Fyrir þátt-
töku I vinsældakosningunni verða
veittar samtals 20 hljómplötur,
sem skiptast I tvennt, þ.e. 15 plöt-
ur (3 stórar og 12 litlar) verða
sem fyrstu verðlaun. Þetta er ein-
stakt tækifæri til þess að vinna
allar popp/rokk þenkjandi hljóm-
plötur, sem út komu á árinu 1973,
auk þess að sýna nú þættinum
hollustu sina svona einu sinni.
Það er sem sagt jólablaðið sem
gildir. Og seðillinn i póstinn fyrir
áramót.
ÖLL FINNUM VIÐ
STUNDUM TIL ÓTTA
framhald af bls. 7
Hræðslan veitir einnig nautn.
Ötti og hræðsla er allmörgu
fólki greinileg nautn. Börn hafa
yndi af þvi að leika sér að gúmmi-
dýrum, sem eru nauðalik lifandi
kvikindum eins og til dæmis
kóngulóm og eiturslöngum og
þeir fullorðnu fylla kvikmynda-
húsin, þegar þau bjóða upp á
hryllingsmyndir.
Sálfræðingurinn: Gúmmidýr og
hryllingsmyndir eru tvenns konar
tjáning þess sama. Öafvitandi
leika börn og fullorðnir sér að ótta
sinum og hræðslu.
Börnin snerta á gúmmikóngu-
lónni, verða svolitið hrædd og
segja: Úff, hvað hún er ógeðsleg,
en þau vilja káfa á henni strax
aftur. Smám saman hverfur
óttinn. Kóngulóin er ekki lengur
neitt óþlekkt og hættulegt, heldur
bara ósköp venjulegt gúmmi. Ef
börnin fá ekki leyfi til þess að
snerta hana, halda þau áfram að
vera hrædd við hana.
Þau sækja i það, sem þau
óttast, og sannfærast á þann hátt
um það, hvort eitthvað er raun-
verulega að hræöast eöa hvort
það er bara „gúmml”.
Ég held líka, aö það sé ómeð-
vitaöur ótti, sem fær marga til
þess að fara og sjá hryllings-
myndir. Takiö til dæmis eftir þvi,
hve fáir þeir eru, sem fara einir
að sjá slikar myndir.
Þegar þeir koma út úr kvik-.
myndahúsinu eftir að hafa látið
eftir sér aö verða vitni aö ein-
hverju skelfilegu, án þess að
skaðast nokkuö sjálfir, geta þeir
haldið áfram að skjálfa svolitiö i
hnjánum en þó sagt við sjálfa sig
og fylgdarmanninn, að þetta hafi
nú bara verið kvikmynd. Þeir
trúa alls ekki á blóösugur og um-
skiptinga.
En samt trúðu þeir kannski á
38 VIKAN 52.TBL.