Vikan - 27.12.1973, Blaðsíða 35

BSNNI & PINNI
X Af hverju
”kemur enginn i
JÆJA KALLINN! SVO AÐ
ÞO STALST BLABERJA-
KÖKUNNI MINNI!
hún gat ekki séö „Big Bird”.
Þannig er mamma.
Mamma er ekkert hrifin af þvi
að halda ræöur opinberlega eöa
þurfa aö koma fram í sjónvarpi.
En þiö ættuö aö heyra hana lesa
upp. Hún er góö leikkona, þau
pabbi hittust raunar fyrst I leik-
klúbbi áhugafólks. Mamma
fékkst sannarlega viö sitt af
hverju, þegar hún var ung. Hún
geröi hreint i banka, hún vann viö
vélritun, og hún var statisti i leik-
húsi, hún varö að gera allt mögu-
legt til þess að vinna fyrir mennt-
un sinni. Aldrei hefur hún samt
sagt viö okkur, eins og mörgum
foreldrum hættir til: „Þegar ég
var ung, varö ég að gera þetta og
hitt”.
En hún hefur alltaf gefið okkur
Triciu gott fordæmi. Hún er t.d.
mjög hagsýn, saumaöi yfirleitt
allt, sem hún komst yfir aö gera.
Eitt sinn saumaði hún mjög
skemmtileg gluggatjöld i her-
bergi okkar systranna, og þegar
viö Davið giftum okkur, þá saum-
aði hún þau upp og gaf okkur i
tbúðina okkar. Og hún á þaö til aö
skiptast á höttum við vinkonur
stnar!
Ég hef ekki oft séö mömmu
komast úr jafnvægi. Þó man ég
eftir þvi, þegar setja átti pabba
inn f varaforsetaembættið I annað
sinn áriö 1957. Þá áttum viö
heima í litlu húsi, og mamma
haföi enga hjálp á heimilinu. For-
eldrar pabba bjuggu hjá okkur,
en viö Tricia vorum 8 og 10 ára.
Mamma var búin að fá konu til
þess aö hjálpa sér viö matartil-
búninginn, en á síöustu stundu
hringdi hún og gat ekki meö
nokkru móti komiö, og mamma
varö aö gera allt sjálf, undirbúa
matinn, taka til fötinhanda sér og
pabba, hjálpa ömmu og afa aö
komast af staö og aö lokum klæöa
okkur Triciu i finu nýju kjólana.
Og þá kom i ljós, aö vinkona
mömmu I New York, sem tók aö
sér aö kaupa á okkur kjólana,
haföi misskiliö mömmu og keypt
stutta kjóla, en ekki siöa, eins og
okkur hafði verið lofað. Þvillkt
uppistand! Viö Tricia skældum i
kapp, og það var dropinn, sem
fyllti mælinn. Mamma hneig niö-
ur á stól og stundi: „Dick, ég held
viö getum ekki haft litlu stelpurn-
ar meö eftir allt saman”. Og þaö
varö náttúrlega til þess, aö skæl-
urnar jukust um helming. En
pabbi vildi svo gjarna, aö viö
kæmum með, og allt leystist i
friösemd og ánægju. Mömmu
tókst einhvern veginn ab ráöa
fram úr þvi. Mamma ræöur alltaf
einhvern veginn fram úr öllu.
Hún er bjargiö i okkar fjöl-
skyldu”.
Tricia Nixon Cox,
eldri dóttir Nixonhjónhjónanna:
„Þaö er erfitt að gefa einhverja
lýsingu á mömmu — það er yfir-
leitt erfitt aö lýsa þeim, sem
manni þykir vænt um og er
vandabundin. Mér finnst það nán-
ast eins og svik viö manneskjuna,
jafnvel þó maöur hafi ekki annaö
en gott um hana að segja.
Mest dái ég mömmu fyrir þaö,
hvaö hún er hugsunarsöm um
aöra. Þaö er ekki bara „pólitik”,
þegar hún stanzar til þess aö
ídappa litlu barni á kinnina eöa
spjalla við gamalt fólk. Og hún
þekkir ekki kynslóöabiliö. Hún
elskar allt, sem lifir, og hún hefur
þá „grænustu fingur”, sem ég hef
nokkru sinni heyrt um, hún fær
allt til aö blómstra. Dýr laöast
einnig aö henni. Ég gleymi aldrei
dádýrinu I grennd viö leikskól-
ann, sem ég var á, þegar ég var
litil. Þaökom alltaf og át úr hendi
mömmu, eins og þab var annars
hrætt viö fólk.
Mamma er tilfinninganæm og
leggur mikið upp úr gildi smáat-
riöa. Hins vegar á hún hvorki
minnisbækur né myndaalbúm i
haugum. Hún kærir sig ekki um
aö hugsa of mikið til baka, horfir
frekar fram á við.
Mamma er alltaf róleg og i jafn-
vægi, Sá eiginleiki bjargaði áreiö-
anlega lifi hennar eitt sinn, þegar
þau pabbi voru að synda i sjó og
lentu I hættulegum straumi. Þaö
munaði minnstu, að hún drukkn-
aöi þá, þvi hún er ekki dugleg að
synda, og pabbi átti i miklum erf-
iöleikum með að koma henni
heilli á húfi til lands. Honum heföi
aldrei tekizt það, ef hún heföi
misst stjórn á sér og hengt sig i
hann. En hún var jafn róleg þá
eins og ævinlega — jafnvel i lifs-
hættulegu straumkasti og ógn-
andi bylgjuróti heldur hún rósemi
sinni og jafnvægi!”
3M
framhald af bls. 17
þeir gætu svifiöum i andrúmslofti
Abha. Hvort þeir fengu vængina
einhvern tima er ekki vitaö, en
þeir eru Bahai trúar og Abha er
„upp á lofti” hjá þeim.
Þaö er alltaf sama hundalifið á
þessum poppstjörnum, — byrjar
grein um David Bowie i 33. tbl.
Þar segir enn fremur, aö vegur-
inn til frægöar geti veriö langur
•og óþarflega holóttur og aö Bowie
hafi verið aö dunda sér áfram
veginn þegar hann skyndilega
var staddur á dansgólfi i Mekka
og var oröinn mikil stjarna. Lag,
sem hann haföi samiö, Space
Oddity, haföi hlotið velþóknun
guöanna. 1 greininni er einnig
gripiö niöur I texta lagsins Drive
Inn Saturday. Segir siöan, aö
textinn sé mjög einkennandi fyrir
Bowie og það lif, sem hann lifir,
en þaö er talið gjörspillt af venju-
legu fólki. En siðan er spurt:
Hvernig er venjulegt fólk?
Þátturinn brá sér i indiánaleik i
34. tbl. og fjallaði um hljómsveit-
ina Redbone. Segir svo um hljóm-
sveitarmeðlimi, aö þeim hafi
leiöst óskaplega að vinna, ab
gamalla indiána sið, en þar sem
nútima þjóðfélag er þeim ósköp-
um háð, aö byggjast á þvi, sem
peningar nefnist, hafi þeir oröið
aö finna eitthvað ráð til að útvega
sér peninga. Og þar sem tón-
listarflutningur var indiánum i
blóö borinn og að lemja bumbur
gat ekki talist vinna, var það á-
kveöiö aö stofna hljómsveit. Þau
hlunnindi fylgdu svo bumbuslætt-
inum, að fyrir hann var greitt i
peningum og var þá öllu reddab.
Emerson nokkur Keith kom
fram i þættinum i sama blaði og
lýsti þvi yfir, aö hann ætli sér ekki
að sækja ellilaunin i nafni hljóm-
sveitarinnar. Einnig lýsti hann
þvi yfir, að þeir félagar, Emerson
Lake og Palmer, ætla ekki að
gefa hvor öörum gullúr þegar
þeir yrðu sextugir.
Þátturinn brá sér á hljómleika
á White City og hlýddi á Ray Dav-
is og The Kinks. Þar voru gömlu
lögin sungin og leikin og hrifning
áhorfenda einlæg. Ray bauö öll-
um bjór, fleygöi honum i hausinn
á sinum heittelskuðu og allir voru
ánægöir.
Þá var Donny Osmond aftur á
dagskrá og I þetta sinn var um aö
ræöa endursagða grein úr
bandarlsku timariti. „Donny hef-
ur breyst. Hann er ekki sá sami,
sem þið hafiö elskaö og dáð svo
lengi. Hann er þreyttur, en á þann
hátt, aö á eftir er hann ennþá
meira krútt og ennþá meira aö-
laðandi en nokkurn tima fyrr.
Framhald á bls. 38
52. TBL. VIKAN 35