Vikan - 31.10.1974, Síða 28

Þær voru eineggja tvíburar og alltaf
saman. Einnig kvöldið, þegar sprakk á
bflnum þeirra á fáförnum sveitavegi.
Ungur maður i gömlum bil kom þeim til
hjálpar. Hann var mjög aðlaðandi — en
var ekki eitthvað dularfullt við hann?
Hann var ákaflega aölaBandi
ungur ma&ur. I fyrstu haföi Zita
veriöí vafa um, hvort þær ættu aB
stoppa hann, en Zara haföi sagt,
aB hún ætti ekki aö vera meö
svona vitleysu. Tveir karlmenn
og ein stúlka — nei, þaö heföi ver-
iö léttúö. En tvær stúlkur og einn
maöur — þaö var allt i lagi. Og
þær voru orönar hræddar um aö
veröa of seinar.
Klukkan var aö veröa tlu, og
þær höföu lofaö að koma I boöiö til
Peter Beckwith um miðnætti.
Þær höföu sagt honum að þær
gætu oröiö svolitiö seinar, en þaö
voru takmörk fyrir þvl, hve seint
maöur gat veriö þekktur fyrir aö
koma. Boöin hjá Peter stóöu allt-
af lengi, en hann reiknaöi meö aö
þær kæmu sæmilega snemma og
hjálpuöu honum meö aö koma
öllu I gang. Hann haföi sagt þaö,
og þær vissu, aö honum var al-
vara.
Þær höföu báöar mikiö dálæti á
Peter, einkum þö Zara. Hún var
reyndar ákveöin I aö segja já
næst þegar hann bæri upp bónorö
— og hún var alveg handviss um,
aö þaö myndi hann gera.
Og svo haföi þurft aö springa
nokkra kllómetra frá Dorking.
Þaö geröist á litlum hliöarvegi,
og þær vissu ekki til, aö benzln-
stöö eöa verkstæöi væri neins
staöar nálægt. Og I öllu falli væri
lokaö á sunnudagskvöldi I miöj-
um nóvember. Þetta var allt Zitu
aö kenna. Zara haföi margoft
beöiö hana að sækja varahjóliö til
Woodford, þvi annars gætu þær
veriö vissar um aö eitthvaö kæmi
fyrir. Zita hafði lofaö þvl — en
haföi hún gert þaö? Nei, auövitaö
ekki.
Og þær heföu aldrei átt aö fara J
kvöldmat til Hugh og Kate Sher-
wode. Þær höfðu veriö ákveönar I
•aÖ fara þaöan klukkan sjö — um
þaö höföu þær veriö sammála,
áöur en þær fóru aö heiman. En
þegar klukkan var oröin sjö höföu
þær fallizt á aö vera svolítiö leng-
ur. Umferöin yröi ekki nærri eins
mikil síöar um kvöldiö, höföu hin
sagt.
Þaö haföi llka veriö Zitu aö
kenna, aö þær létu undan. Hún
skemmti sér alltaf svo vel og vildi
aldrei fara, og árangurinn var sá,
aö hún kom alltaf of seint á næsta
staö. Zara var oröin hundleiö á aö
vera eins konar barnfóstra fyrir
systur slna.
Zara og Zita voru ákaflega
samrýmdar, eins og eineggja tvl-
burum er gjarnt. Þær voru sér-
staklega fallegar og elskulegar
stúlkur og mjög eftirsóttar. Þær
áttu óteljandi vini og margar vin-
konur. Þær höföu þaö allgott fjár-
hagslega og bjuggu saman I nota-
legri Ibúð á þakhæö viö Portman
Square. íbúöinni fylgdi þakgarö-
ur á móti suöri, og geröi hann
þeim llfiö enn notalegra. Faöir
þeirra haföi gefiö þeim leigu til
sjö ára, þegar þær uröu 21 árs, og
þeim fannst þaö hafa veriö ákaf-
lega fallega gert af honum.
En nú stóöu þær skjálfandi úr
kulda I rigningunni — og allt sam-
an félagsþorsta og fyrirhyggju-
leysi Zitu aö kenna. Þær vonuöu
bara — þótt möguleikarnir væru
ekki miklir — aö þær fengju far til
London. Ef þær yrðu heppnar,
gætu þær enn náö aö fara heim,
þvo sér og skipta um föt og vera
þó komnar til Peters I Chester
Row um miönætti.
Þær gátu skiliö bilinn eftir þar
sem hann var, til morguns, en þá
gætu þær hringt til Sherwode-
hjónanna og beöiö þau aö sjá um
aö láta sækja hann. Fólk haföi
aldrei neitt á móti þvi aö gera
þeim greiöa. Þaöálitu þær sjálfar
aö minnsta kosti og höföu þar að
mestu rétt fyrir sér.
Þær höföu leitaö skjóls undir
nokkrum trjám rétt hjá aöalveg-
inum, þegar Bentley-bfllinn kom
akandi upp brekkuna aö baki
þeim. Þetta var einn af þessum
gömlu bllum, frá þvl fyrir strlð,
sem blladellumenn eru alveg vit-
lausir I. Hann haföi hægt á sér,
þegar Zara fór út á veginn, og slö-
an stanzaö. Ljóshæröur ungur
maöur stakk höföinu út og horföi
undrandi á þær.
— Er þaö bfllinn ykkar, sem
stendur svo einmana viö vegar-
brúnina hér nokkru neöar? spuröi
hann kurteisléga. — Get ég aö-
stoöaö ykkur á einhvern hátt?
— Það held ég þvi miöur ekki,
sagöi Zara döpur. — Viö vorum
svo vitlausar aö fara, án þess aö
hafa varadekk meö.
— Þaö vár mjög óskynsamlegt,
sagöi ungi maöurinn, og þaö gætti
vandlætingar I röddinni.
— Já, ég veit þaö, sagöi Zara.
— Má ég þá kannski bjóöa ykk-
ur far?
■ — Við þurfum aö komast til
London, sagöi Zita titrandi röddu.
— Ég llka, sagöi hann glaðlega.
— Komiö hérna aftur I.
Þær klöngruðust upp I bflinn,
fegnar að komast I skjól fyrir
figningunni. 1 fyrstu var hann
ekki sérlega málglaöur. Þegar
þau nálguöust Dorking spuröi
Zara: — Til hvaöa hluta London
ætlaröu?
— Chelsea, sagöi hann. — Og
þiö?
— Portman Square, sagöi Zita,
— en ef þú vilt gera svo vel aö
hleypa okkur út viö Kings Road,
getum viö tekiö leigubll þaöan.
■ — Kemuf ekki til mála, sagöi
ungi maöurinn ákveöinn. —• 1
svona rigningu getiö þiö þurft aö
blöa tlmunum saman. Ég ek ykk-
ur upp aö dyrum, þótt þiö hafiö
smásaga eftir Charles Birkin
ZARA&
28 VIKAN 44. TBL.