Vikan - 31.10.1974, Blaðsíða 44

í vetur má búast við miklum
pilsaþyt, þar sem kvenþjóðin er
nálægt. Tizkuhönnuðir hafa i æ
rikara mæli tekið pilsin aftur i
satt, en þau féllu i ónáð, þegar
siðbuxurnar urðuómissandi. 115
ár hafa buxurnar verið bezu vin-
ir okkar, að ekki sé minnst á
gallabuxurnar, sem alltaf má
treysta. Hvort pilsin eiga eftir að
festa rætur i fataskápnum, eða
hvort þetta sé bara stundarfyrir-
brigði, er erfitt að spá. Að mörgu
leyti eru pils klæðilegri en bux-
ur, sérlega ef afturendinn er i
stærra lagi. Eins geta þau undir-
strikað falíega fætur. Nýju pilsin
eru við, mjög efnismikil, og ná
oft niður á miðja kálfa. Þar af
leiðandi þurfa hinir ýmsu hlutar
likamans að vera nákvæmlega á
réttum stöðum. Einnig hljóta
pilsin að takmarka vissar
hreyfingar, en tizkudömurnar
segja, að þáð sé bara sexy og
venjist fljótt. Sennilega verður
erfitt að fá rauðsokka i pilsin, en
það er nú kannski ekkert skritið.
í raun og veru eru þessi pils
mjög lik gömlu rokkpilsunum.
Við þau eru oft notaðir stutt-
sokkar, og undirstrikar það
gamla svipinn. A haustsýning-
unum komu einnig fram pils,
sem liktust slavneskðm þjóð-
búningum, og voru há stigvél
notuð við. Á sýningunum kom i
ljós, að tizkuhönnuðir virðast al-
veg vera búnir að gefa siðbuxur
upp á bátinn. Hvort konur al-
mennt falli fyrir pilsatizkunni,
kemur sennilega mjög bráðlega
i ljós. Á þessum blaðsiðum eru
ýmsar tegundir af pilsum, er
sauma- og pilsglaðar stúlkur
geta tekið sem fyrirmynd.
44 VIKAN 44. TBL.