Vikan - 05.06.1975, Blaðsíða 2

[sp
FORMALI.
Þaö er mánudagsmorgunn, og
mér liöur eins og lambi, sem leitt
er til slátrunar. Reyndar liður
mér alltaf þannig, þegar flugferö
er I vændum, en nú er tilefnið dá-
lftiö sérstakt.
Þaö er best að segja hverja
sögu eins og hiín gengur. Það var
einn hryssingslegan aprilmorg-
un, aö við vorum að ræða
framtiðarverkefni á ritstjórn, og
ég minntist þess.að sviakonung-
ur væri væntanlegur i opinbera
heimsókn snemma I júni, hvort
við ættum ekki að stefna að auka-
útgáfu frá heimsókninni. Einn
starfsfélagi minn fékk þá eina af
sinum ævintýralegu hugmynd-
um, sem hann sem betur fer lúrir
ekki á, þvi að minnsta kosti ein af
hverjum 30 er alle tiders, eins og
danskurinn segir. Og hugmyndin
var þessi: Hvemig væri að vera
svolitið á undan hinum í þetta
skipti og fá viðtal við kóngsa i
Sviþjóð, sem birtist rétt áður en
hann kemur til tslands! — Við
ákváðum að reyna.
Sænski sendiherrann, Olof
Kaijser, tók að sér að utvega við-
tal, og við kokkuðum í samein-
ingu bónarbréf til utanrikis-
ráðuneytisins i Sviþjóð og báðum
um skjóta fyrirgreiðslu, þar sem
naumur timi var til stefnu.
Timinn leið, og ekkert fréttist
annað en það, að málið væri til
athugunar. Á siðustu stundu kom
þó svarið: Konungur hafði fallist
á að veita ritstjóra Vikunnar
áheym kl. 17,15 mánudaginn 12
mai.
Það mátti sannarlega ekki
seinna vera, og nú var allt sett i
gang, það þurfti að útvega
farseöil, gjaldeyri, hótel, ljós-
myndara i Stokkhólmi o.s.frv.
Þeim hjá Flugleiðum virtist ekki
litast meira en svo á þessa hrað-
ferð mina, hafa liklega haldið. að
ég ætlaði að sækja „stöff”, og ég
gat ómögulega farið að segja
þeim, að ég ætlaði bara að
skreppa til að hitta kónginn, þá
hefðu þau nu fyrst álitið mig
undarlega.
A timabili leit sannarlega ekki
út fyrir, að forlögin væru okkur
hliðholl i þessu máli — flugfreyj-
urnar voru næsta hindrunin. Nú,
en allt leystist þetta farsællega,
flugfreyj urnar fengu það, sem
þær vildu, og nú er ég komin upp I
flugvél á leið til Stokkhólms að
hitta kónginn.
Börnin min öfunduöu mig
afskaplega af þessu ferðalagi og
vildu náttúrlega helst koma með,
þeim fannst það hlyti að vera afar
merkilegt að hitta alvörukóng.
En mér er enginn sérstakur fögn-
uður í huga. Venjulega, ef ég hef
ekki einhvern skemmtilegan
ferðafélaga I flugi, þá sit ég stif af
hræðslu og sem'um mig eftirmæli
I huganum, mjög lofsamleg að
sjálfsögöu, þvi alltaf er ég sann-
færð um, að einmitt þessi vél
hljóti aö farast með manni og
mús. Flughræðsla lætur ekki að
sér hæða. 1 þetta sinn verð ég þó
að ýta henni til hliðar, og ég reyni
að einbeita mér að þvi, hvers ég
eigi að spyrja blessaðan kónginn.
Það er ekki auðvelt, höfuðið er aö
springa af kvefi, hella fyrir eyr-
2 VIKAN 23. TBL.