Vikan - 05.06.1975, Blaðsíða 3

Dreymdi um aö veröa lestarstjóri, þegar hann yröi stór.
um, hálsinn sár og varirnar
bólgnar eftir hitakastið fyrir
fáeinum dögum. Þvilikt vega-
nesti I feröalag — þvilikt ómak út
af einu viðtali! Skyldi það reynast
þess virði?
1 STOKKIIÓLMI
Veðrið er hryssingslegt i Kefla-
vik, munar litlu að hann snjói.
Annað loftslag mætir manni á
Arlandaflugvelli, hlýtt og rakt
loft, og leiöin i bæinn er vöröuð
grænum völlum, allaufguðum
trjám og útsprungnum blómum.
Mér er sagt, að siðastliöna viku
hafi sumarið haldið innreið sina
fyrir alvöru þar um slóðir með
hlýindum og dýrðlegu veðri. En
auðvitað fer að hellirigna rétt eft-
ir komu mina til Stokkhólms, og
þannig helst veðrið, meðan ég
stend við.
Þegar ég kem á hótelið, finnst
engin bókun fyrir Halldórsdóttur,
og mér er sagt, að hvergi muni
fáanlegt herbergi i gjörvöllum
Stokkhólmi, þvi að fjölmenn IBM
ráðstefna sé nýbyrjuö og ráö-
stefnumenn hafi gjörsamlega
lagt undir sig hótelin. Með það
held ég á fund Jobba I Sverige-
huset.
Jobbi heitir reyndar fullu nafni
Bertil Jobeus og er titlaður
redaktör á þeim bæ, og eftir þvi
sem ég kemst næst, er hann
blaðafulltrúi á sviði utanrikis-
mála og sér m.a. um útlenda
blaðamenn. Jobbi er allur af vilja
gerður aö leysa min vandræði og
setur allt i gang, meðan ég næ
sambandi við ljósmyndarann og
við stormum til hallar konungs.
En kálið er ekki aldeilis sopið,
þótt i ausuna sé komið. Fyrst ber
okkur að hitta sérlegan blaðafull-
trúa konungs, redaktör Sten
Egnell hovets pressombuds-
man, i skrifstofu hans i austur-
álmu hallarinnar. Sem betur fer
hefur ljósmyndarinn, Urban
BrSdhe hjá Scandia Photo Press,
áður myndað höllina og ratar þar
um.
Egnell leggur mér lifsregl-
umar og leggur.áherslu á þaö, að
ég megi ekki kalla þetta viðtal,
heldur samtal eða áheyrn.
Konungurinn veiti blaðamönnum
yfirleitt alls ekki viðtal, og ég
skil, að mér ber að vera auðmjúk-
lega þakklát fyrir göfuglyndi
konungs. Egnell minnist á nokkur
atriöi, sem við hæfi sé að ræða við
konung, og ég skil varfærni hans,
hann segir konung og hirðina
þreytta á forvitni blaðamanna og
slúðursögum um einkalif hans og
vikur nokkrum orðum að þeim
kvennaskara, sem sænska press-
an — og raunar heimspressan —
hefur gert að tilvonandi drottn-
ingum i Sviþjóð. Að lokum ráð-
leggur Egnell mér að sýna kon-
ungi tilhlýðilega virðingu með þvi
að segja Yðar hátign svona
þrisvar, fjórum sinnum meðan á
áheym stendur, annars sé kóngur
alþýölegur og ekki vandi að
umgangast hann.
En'svo kemur áfallið: Kóngur
er sumsé alls ekki til staðar enn.
Hann hefur veriö að hvila sig og
sóla sig' i Mónakó i nokkra daga
og átti að vera kominn, en vélinni
virðist hafa seinkað. Upphefjast
núnokkur hlaup okkar Egnells og
ljósmyndarans milli hall-
arálmanna i hellidembunni og um
endalausa ganga, sem Egnell
virðist ekki meira en svo kunnug-
UKLEGA HEFÐI
ÉG ORÐIÐ BÓNDI
23. TBL. VIKAN 3