Vikan - 13.01.1977, Blaðsíða 17

emmtikraftar spila
tök ég það ráð að horfa á einn
ákveðinn punkt i salnum, og þá
gekk allt að óskum. Mér dettur
samt oft í hug, þegar ég kem i
Háskólabió, hvað ég hljóti að hafa
verið lítil i augum fólksins.
Ekkert gaman að
skemmta ölvuðu
fólki
— Eru einhverjir staðir í Reykja-
vík, sem eru vel fallnir til söng-
skemmtana?
— Já það held ég. Þetta þurfa
helst að vera vistlegir og ekki mjög
stórir staðir. Söngkerfin þurfa líka
að vera góð. Mér finnst það
ákaflega undarlegt, en ég hef oft
rekið mig á það, að það virðist
enginn kunna almennilega að stilla
söngkerfi og annað þess háttar á
þeim stöðum, sem ég hef kynnst.
Það eyðileggur oft fyrir skemmti-
kröftum, sem koma fram, ef söng-
kerfið er i ólagi.
— Ert þú nokkuð hætt að koma
fram opinberlega?
— Nei. Ég kom fram á Hótel
Borg síðastliðið vor og hafði þá ekki
komið fram í nokkuð langan tíma.
Mér fannst staðurinn heldur
óskemmtilegur. Það er ekkert
gaman að skemmta ölvuðu fólki.
Það má líkja þvi við þroskaheft
börn. Þau vilja helst heyra eitt-
hvað, sem þau kunna og geta
sungið líka. Munurinn er bara sá,
að það er gaman að geta glatt
bömin, en fólkið er oftast leiðinlegt.
Mér þykir líka miður, að sumir
hljómlistarmenn skuli alltaf þurfa
að koma fram undir áhrifum áfeng-
is. Það kemur illu orði á þessa
atvinnustétt. Það er ótrúlega mikið
um þetta, og sjálfstæðir einstakl-
ingar eru síst skárri en hinar
alræmdu hljómsveitir. Sviðsfram-
koma gengurlíkaoftútíöfgar. Mér
finnst fáránlegt þegar skemmti-
kraftar spila algjör fífl, til dæmis
með því að hanga i ljósakrónum eða
dansa uppi á píanóum.
Var með algjöra
Melaniedellu
— Hver eru svo helstu áhugamál
þin?
— Tónlistin situr auðvitað í
fyrirrúmi hjá mér, en ég hef áhuga á
mörgu öðru, sem ég hef þvi miður
ekki haft tíma til þess að sinna sem
skyldi. Eg vil taka það sérstaklega
fram, að áhúgamálin eru ekki
„popptónlist, strákar og ferðalög”.
öll mannleg samskipti finnast mér
líka athyglisverð.
— Hvers konar tónlist fellur þér
best í geð?
— Aðallega þægileg, dempuð og
melódísk tónlist. Ég hef líka gaman
af gömlum „Swing-Jass”: Janis
lan er í miklu uppáhaldi hjá mér, og
hér áður fyrr var ég með algjöra
Melanie-deliu. Mér finnst ekki rétt-
látt, að svonefndri sígildri tónlist
skuli alltaf vera hampað hærra en
annarri tónlist. Ég get ekki skilið
það, að einhver tegund tónlistar sé
annarri æðri.
Pónik og Einar
efstir á blaði
Hvaða álit hefur þú á íslenskum
hljómlistEU-mönnum?
— Pónik og Einar eru efstir á
blaði hjá mér. Einar Vilberg samdi
lika mörg mjög falleg lög og ég
sakna þess oft, að þau skuli ekki
hafa komið út á plötum. Björgvin
Halldórsson finnst mér ágætur, og
ég vildi gjaman heyra meira í
Jónasi R.
— Hvað með enska texta við
íslenska tónlist? Heldurðu að isl-
enskir tónlistarmenn eigi möguleika
erlendis?
— Persónulegra finnst mér ensk-
an miklu þjálla mál. íslenskir
hljómlistarmenn syngja lika ísl-
enskuna misjafnlega vel. Tökum til
dæmis Megas. Það er alveg ömur-
legt að hlusta á hann, en það er nú
ekkert dæmi um framburð íslenskra
hljómlistarmanna yfirleitt. Ég held,
að íslenskir hljómlistarmenn séu
smám saman að hasla sér völl á
erlendri grund. Margir hafa farið
utan og virst eiga þar góða mögu-
leika, en einhvers staðar er þó
hindrun á veginum, því að flestir
snúa þeir aftur hingað heim. Sam-
keppnin er líka orðin svo gífurleg,
bæði hér heima og erlendis.
— Hefur ekki margt breyst frá
því þú fórst að hafa afskipti af
þessum málum?
2. TBL. VIKAN 17