Vikan - 23.11.1978, Blaðsíða 5

13. grein
þykkar og rauðar og rétturinn í heild var
bragðsterkur og mjög góður.
í annan eftirréttinn fengum við hin
sígildu (fraises). í hinn fengum við okkur
búrgundarvínseggjafroðu (soufflé a la
fine bourgogne). Var það mjög óvenju-
legur og góður réttur, en ef til vill ekki
beinlínis fyrir sadda.
Laxinn kostaði 48 franka, tungan 40
franka, nýrun 54 franka, öndin 60
franka, jarðarberin 25 franka og
búðingurinn 18 franka. Meðalverð
forrétta á Englunum er 39 frankar,
aðalrétta 50 frankar, eftirrétta 19
frankar og ódýrustu vína 20 frankar.
Með 15% þjórfé verða þetta 147 frankar
eða rúmar 10.000 krónur.
EITTAF FRÆGUSTU
VÍNUM HEIMS
Chez les Anges bauð upp á
Chambertin-rauðvín frá 1970 á 180
franka, morð fjár. Við stóðumst ekki
freistinguna, þvi að þetta er eitt af
frægustu vinum heims.
„Ég man ekki staðinn né stúlkuna, en
vínið, það var Chambertin,” segir
rithöfundurinn Hilaire Belloc. Þetta vín
kemur af 32 ekrum í gullhlíðum
Búrgundar og er talið öflugast, langlífast
og jafnvel best allra Búrgundarvína.
Árgangurinn 1970 er mjög góður og
orðinn mátulega drykkjarhæfur um
þessar mundir.
EKKI SPILLST AF EFTIR-
LÆTI
Englarnir hafa að öðru leyti ekki spillst
af eftirlætinu. Maturinn er þar jafn-
frægur og hann hefur verið árum
saman. Kléber Akademían kaus Chez
les Anges veitingahús ársins fyrir
rúmum áratug, árið 1966. Nú lenti
húsið í fjórða sæti í atkvæðagreiðslu
akademíunnar um veitingahús ársins
1978.
Kléber árbókin gefur Englunum
einkunnina: Pottur með kórónu, sem
þýðir: Frábær matreiðsla í einföldu um-
hverfi. Michelin gefur staðnum stjörnu í
einkunn. Gault-Millau gefa honum eina
kokkahúfu 1 einkunn eða 14 stig af 20
mögulegum.
Armand Monassier átti Englana og
gerði garðinn frægan. Hann hefur nú
dregið sig í hlé fyrir aldurs sakir og
stundar nú vínrækt uppi 1 sveit. Við
hefur tekið Francois Benoist, einn af
kunnustu matreiðslumönnum Frakk-
lands, og heldur merkinu hátt á lofti.
Chez les Anges er rétt við Invalída-
torgið. Frá suðvesturhorni torgsins er
um tveggja mínútna gangur vestur Rue
de Grenelle og síðan til hægri næstu
hliðargötu, Boulevard Latour-
Maubourg, þar sem Englarnir eru fljót-
lega vinstra megin.
Innréttingar á Englunum eru mildar
og þægilegar. Tuttugustu aldar
málverk hanga á öllum veggjum og
gefa matstaðnum menningarlegan brag.
Gaman er að sérkennilegum ljósa-
krónum úrglerpípum.
VEISLAN GETUR ORÐIÐ
ÓDÝR
Hagkvæmast er að fá sér fastan þrí-
réttaðan málsverð á 71 franka að þjórfé
meðtöldu. Með hálfri flösku á mann af
Rully-rauðvini fer reikningurinn í 6.000
krónur á mann, sem þykur fremur ódýrt
á fyrsta flokks matstöðum Parisar.
Forsíða matseðilsins gefur i skyn, að
hér só listamannakró, sem er að
sumu leyti rótt enn þann dag i dag.
Fyrir þetta geta menn valið í forrítt
milli reyktrar nautatungu með hrís-
grjónum (langue de valenciennes
fumée), rauðvinsskinku (jambon persillé
de bourgogne) og salats (salade de
preuré).
í aðalrétt er um að velja búrgundar-
vínsoðið nautakjöt (sauté de bæuf
bourguignon), álamóður (lotte au safran)
og grillaðar nautalundir með ofn-
bökuðum, rjómablönduðum kartöflum
(faux-filet grillé gratin dauphinois).
Á eftir geta menn fengið ost
(fromages), ís (glaces), tertu (patisseries)
eða ávexti (fruits). Með þessu öllu er
bent á Rully-hvítvin á 43 franka, Rully-
rauðvin á 40 franka og Bourgogne-rósa-
vín á 34 franka. Með því að velja rósa-
vinið kemst reikningurinn niður í 6.000
krónur á mann.
Vínið var svo gott, að það skyggði á
annan veislukost á borðinu. Við höfum
aldrei bragðað og munum sennilega
aldrei bragða betra vín.
Með 15% þjónustugjaldi komst
reikningurinn upp í 15.000 krónur á
mann, hærra en á Holti og Grilli. En
okkur leið of vel til að fá fyrir hjartað.
Einkunn q
Vikunnar: O
FEIKNA GLAÐUR
BENOIST
Að reikningnum greiddum kom
Francois Benoist að borðinu og spjallaði
við okkur. Eins og venjulega bað ég um
eintak af matseðlinum. Þegar herra
Benoist áttaði sig á, að ég ætlaði að
skrifa um matstofuna hans, varð hann
himinlifar.di og hljóp fram.
Hann kom til baka með 50 ára
gamlan Calvados (Vieux Calvados, Pays
d’Auge, Age d’Or, Roger Gault), scm ég
hafði séð kosta 35 franka snafsinn á vín-
seðlinum. Flellti hann svona 6.000
króna verðmæti í koníaksglas handa
méi, þrátt fyrir áköf mótmæli min.
„Því sagðirðu mér þetia ekki fyrr,
elsku vinur,” sagði hann. En það er
einmitt kjarni málsins. Ef maður fer
ekki í veitingahús sem hver annar nafn-
laus gestur, er hætt við, að lýsingarnar
komi ekki að gagni þeim, sem siðan
fylgja nafnlausir í kjölfarið.
En Calvadosinn góði var betri en
Cordon Bleu koníak.
(Chez les Anges, 54 Boulevard
Latour-Mauborg, 7. hverfi, simi 705-89-
86, lokað sunnudagskvöld, mánudaga
og frá 12. ágúst til 12. september)
Jónas Kristjánsson
47. tbl. Vikan S