Vikan - 23.11.1978, Blaðsíða 7

o
högg, sem fljótt færðust mjög í aukana,
þangað til veggir, gólf og rúmin okkar
bókstaflega tóku að skjálfa. Svo bættust
við önnur hljóð og rúmin okkar tóku að
færast út á gólfið.”
Andrue viðurkenndi að honum hefði
þótt nóg um allar þessar hreyfingar, en þó
ekki orðið óttasleginn. Hins vegar hefði
Home sjálfum þótt þetta leiðinlegt og bað
„þá” vinsamlegast að hætta þessu. Hinir
óséðu andar fóru að vilja miðilsins, en
Andrue kvaðst þá hafa farið að finna til
eins og stigið væri ofan á fætur sína og
ökkla. Rétt á eftir kom hönd á höfuð mér,
eins lík hendi úr holdi og blóði sem hugsast
gat, en hún var aðeins dálítið köld. Andrue
tók þá að spyrja spurninga, en höndin
svaraði með því að klappa á enni hans.
Ýmsar hendur snertu hann einnig og
kváðust tilheyra látnum aettingjum hans.
Home dvaldist í þrjú ár í New York.
Þótt vísindafélagið þyrði ekki að rannsaka
hann og lokaði augum sínum fyrir þessum
furðulegu fyrirbærum, urðu þó ýmsir
vísindamenn til þess að hætta mannorði
sínu til þess að rannsaka Home og stóðst
hann allar kröfur þeirra í þrjú ár.
En árið 1855 hélt Daniel Dunglass
Home til Englands og Frakklands. Frægð
hans hafði þá einnig borist á undan honum
yfir Atlantsála og biðu tignustu gestgjafar
Lundúna, og vitanlega blöðin, hans með
mikilli eftirvæntingu. Er skemmst frá
því að segja, að Home vakti ekki einungis
athygli allra í þessum löndum, heldur vann
einnig hylli allra, sem kynntust honum.
Hinn frægi enski skáldsagnahöfundur,
Sir Edward Bulwer-Lytton, greindi opin-
berlega frá sambandsfundum á heimili
sínu, þar sem þung borð höfðu snúist við,
eins og þau væru fislétt, og ósýnilegir tón-
listarmenn leikið kunn lög á hljóðfæri.
Hendur þeirra og handleggir efnuðust og
Sir Edward fullyrti að hann hefði séð hvers
konar hluti færða til af andahöndum.
En Home fór víðar. í Florence á Ítalíu
sat Orsini greifafrú eitt sinn, þegar hann
var viðstaddur, við konsertflygil. Þá lét Home
hann lyftast frá gólfi og vera þar í lausu
lofti, þangað til greifafrúin hafði lokið að
leika tónlistina, sem hún hafði verið að
spila. Fyrirbæri þau sem Home sýndi í
Florence voru sum svo ótrúleg og áhrifa-
mikil að illgjarnt fólk tók að hvísla því að
Home væri einn af lærisveinum Satans
sjálfs. Gekk þetta svo langt, að Home var
búin fyrirsát og særðist fyrir atbeina
ókunns árásarmanns.
Meðan Daniel Home lá i sárum eftir
þessa fólskulegu árás, varð hann fyrir
nokkru sálfræðilegu áfalli. Andarnir hans
sögðu honum það, að þeir myndu svipta
hann hinu mikla valdi til að framkvæma
fyrirbæri um eins árs skeið frá 10. febrúar
1856. Þetta reyndist meira en orðin tóm,
því þetta tímabil gat hann ekki framleitt
eitt einasta fyrirbæri.
Þá fluttist miðillinn til Rómar, þar sem
hann leitaði huggunar rómversk-kaþólsku
kirkjunnar. Hann var þá orðinn fjárvana,
veikur og taldi að hinir andlegu hjálpar-
menn sinir hefðu illa brugðist sér með því
að yfirgefa hann þannig. Kom Home jafn-
vel á þessu tímabilj i hug að draga sig útúr
vafstri heimsins og ganga í klaustur. Að
visu varð kaþólska kirkjan aðalhuggun
Homes á þessu tímabili, þegar hann gat
engu áorkað, en það breyttist fljótt, þegar
leið að endalokum þess. Þegar klukkan sló
tólf þann tíunda febrúar 1857, tók rúm
Homes aftur að dynja af glaðlegum högg-
um andanna hans, sem með því tilkynntu
honum, að hinir fyrri hæfileikar hans
stæðu nú aftur í fullum blóma.
Faðir Ravignan hafði verið skriftafaðir
Homes í Róm og góður vinur hans. Hann
efaðist ekki um það að athafnir Homes
væru gerðar í góðri trú, en hins vegar var
klerkurinn algjörlega andvígur öllu sem
snerti spiritisma, einmitt þá kenningu,
sem Home var sífellt að sanna með
fyrirbærum sinum. Þótt Home væri
ákaflega þakklátur kaþólsku kirkjunni fyrir
að hafa veitt honum vernd í erfiðleikum
hans, var grundvöllur fyrir frekara sam-
ræmi nú aftur úr sögunni.
Evrópa hafði beðið þess full eftir-
væntingar að hin furðulegu andlegu öfl
leystust aftur úr læðingi eftir þetta auða ár.
Þegar Daniel D. Home nú sneri aftur í
fullum krafti hæfileika sinna var hann
aftur hafinn til skýjanna og náði fyrri
frægð þegar í stað. Hann kom fram í
hirðum Napóleons III., Evgeníu keisara-
drottningar, Murats prins og fékk fullan
stuðning alls þessa háborna fólks.
Er Daniel Dunglass Home kom aftur til
Rómar kvæntist hann Sacha de Kroll,
seytján ára dóttur rússnesks hershöfðingja
de Krolls greifa. Skáldsagnahöfundurinn
frægi, Alexander Dumas, var svaramaður
miðilsins. Vígslan var framkvæmd bæði
með hætti rómversk-kaþólsku kirkjunnar
og hinnar grísk-kaþólsku. Framh. á bls. 47.
47.tbl. Vtkan7