Vikan - 31.07.1980, Blaðsíða 46

Frðmhaldssága
HÓTEL KEA BÝÐUR
Gistiherbergi Veitingasa/ Matstofu Bar
MINNUM SÉRSTAKLEGA Á:
Veitingasalinn II. hæð:
GÓÐUR MATURÁ VÆGU VERÐI.
Dansleikir laugardagskvöld.
Hinn landskunni Ingimar Eydal
skemmtir matargestum öll kvöld í sumar.
þulurinn. „Gyðingar skulu fá að gjalda
fyrir þessa heigulslegu árás á þýskan
ættjarðarvin. Þetta er enn ein sönnunin
um alþjóðlegt samsæri gyðinga gegn
þýsku þjóðinni og reyndar gegn h'inum
siðmenntaða heimi.”
„Hærra, Rúdí,” sagði pabbi.
Ég jók styrkinn. Enginn sagði orð.
„Þýska þjóðin hefur þegar gripið til
mótaðgerða gegn samsærismönnunum.”
„Slökktu á útvarpinu,” sagði mamma.
Karl hleypti brúnum. „1 guðanna
bænum. hættu að loka auglim þínum og
eyrum fyrir sannleikanum, fmanyna.”
Inga tók í hönd honum. ■ j
„Ég sagði þér að slökkva á þessu.”
Vulurinn hélt áfram: „Vom Rath
liggy milli heims og helju. Stjórnin
hefuþ hótað því að hvort sem hann lifir
eða deyr munu gyðingar fá að gjalda
þessaraV fólskulegu árásar.”
„Vel gert, Grenspan, Grinspan eða
hvað þú heitir,” hrópaði ég. „Þú hefðir
átt aðsálga kauða.”
„Rúdí!” kallaði mamma. „Ég sagði
þér aðslökkvaá tækinu.”
„Gerðu eins og móðir þín segir,”
skipaði pabbi.
Um leið og ég slökkti á tækinu
heyrðist hátt brothljóð. Það kom að
neðan, frá biðstofu föður míns, en hún
isneri út að Groningstrasse. Ég hentist
niður stigann og Anna kom á hæla mér.
Glerbrotin lágu út um alla stofu.
Múrsteinn lá á miðri g'ólfábreitfu.' Ég
hljóp að glugganum og hrópaði út lim
skörðótt gatið: „Hugleysingjar! Vesælu
hugleysingjar! Leyfið okkur að líta
framan í ykkur!”
En þeir voru farnir.
Að baki mér stóð fjölskylda mín, ótta-
slegin, föl og hljóð.
matstofa
heitir og kaldir réttir,
alian daginn opið frá kl. 8-23.
Verið velkomin.
HÓTEL KEA
AKUREYRi SÍMi 96 22200
Dagbók
Eiriks Dorfs iterii,,
í nóvember 1938.
Vom Rath andaðist i gærkvöldi.
Hringt var til min frá skrifstofu
drichs. Ég klæddist strax einkennis-'
búningi mínum og hringdi á leigubíl.
Börnin vöknuðu og komu fram i
eldhús þar sem Marta hafði lagað kaffi
meðan við biðum eftir bilnum. Þau neru
augun og virtust hrædd. Það heyrðust
hróp og brothljóð neðan af götunni.
Ég reyndi að útskýra fyrir Pétri, sem
er aðeins átta ára, að illmennin hefðu
myrt góðan Þjóðverjá íjFrakklandi.
„Hvers vegna var htjnn myrtur,
pabbi?” spurði Pétur.
„Þetta voru illmenni. Brjálæðingar.”
Marta hélt Pétri að sér og þrýsti Ijósu
höfði hans að brjósti sér. „Þetta voru
gyðingar, Pétur. Vondir menn sem vilja
gera okkur mein.”
Ég bætti við: „Þeim verður refsað.”
Lára spurði: „Eru allir gyðingar
slæmir, pabbi?”
46 Vikan 31. tbl.