Vikan - 31.07.1980, Blaðsíða 62

Pósturinn
Bubbi Morthens
og læstar dyr
Kæri Póstur!
Við heimtum að fá plakat af
Bubba Morthens og ekki hafa
það svona eins og er í Vikunni
núna heldur venjulegt plakat.
Reynið að láta það koma I
nœstu viku. Tvær sjúkar í
í Bubba Morthens.
Við erum byrjaðar að sofa
hjá strákum og erum allsberar
hjá þeim og læsum að okkur
og við segjum ekki hvað við
gerum þar. Við segjum
mömmum okkar að við höfum
sofið hjá vinkonu okkar því að
við erum bara 13 og 14 ára.
Pósturinn fær ástarkveðjur ef
hann birtir bréfið. Tvær í
vanda staddar.
HogS
Það hefur yfirleitt ekki þótt góð
latína að heimta að fá sínu fram-
gengt, kurteisi og stjórnkænska
reynist yfirleitt árangursríkara.
En samt sem áður má búast við
plakati af áðurnefndum Bubba
Morthens nú á næstunni til að
sefa æstustu aðdáendurna.
Hver er svo vandinn sem að
ykkur steðjar? Plakatvöntun
eða nekt og læstar herbergisdyr?
Hið siðarnefnda skaðar varla
aðra en ykkur sjálfar og það er
alltaf neikvætt að svíkja foreldr-
ana. Ef ykkur sjálfum finnst að
þessar athafnir þoli ekki dagsins
ljós og gerið ráð fyrir að mæður
ykkar hafi eitthvað við þær að
athuga ættuð þið að hugsa
málin vandlegar en þið hafið
gert fram að þessu. Varla stjórn-
ast viðhorf mæðra ykkar af
tómri meinsemi í ykkar garð og
líklegra að þar sé ykkar hagur
hafður í huga.
Því þá verð ég
vond_______________________
Kæri Póstur!
Við erum hér tvær I vanda
staddar. Þannig er mál með
vexti að við erum byrjaðar að
reykja og erum bara 12 og 13
ára. Okkur langar að hætta en
við getum það ekki. Gefðu
okkur nú gott svar. Síðan er
eitt vandamálið enn að við
erum hrifnar af sama strákn-
um. En hann er hrifinn af ann-
arri okkar og er alltaf að reyna
við hana en hún vill hann ekki
því að þá verð ég vond. Og þá
hættir hún að vera með mér og
það vill hvorug okkar. Við
sendum Helgu bréf og vonum
að þetta fari ekki sömu leið.
Bæ, bæ, Tvær í vanda stadd-
ar,
H.R. og H.A.
Það er ekki um annað að ræða
en herða sig upp og gleyma réyk-
ingunum sem allra fyrst. Takið
til hliðar þann pening sem
annars færi í tóbak og kaupið
um hver mánaðamót eitthvað
spennandi sem þið annars
Hún klúðraði þessu síðast
Póstur góður.
Ég vona að þú takir mig alvarlega og haldir ekki að þetta
sé bara barnalegt rugl og að ég sé svo ung að ég viti I raun-
inni ekkert um hvað ég er að tala. Ég er búin að fá nóg af
svoleiðis svörum og mér fiinnst ég ekki geta talað við neinn
almennilega núna.
Ég er að vísu kannski ung (ég er nýorðin 18 ára) en það
er sama, mér finnst að ég eigi að hafa rétt til að lifa mínu
lífi eins og ég vil. Ég var með strák frá því að ég var 14 ára
þangað til I fyrra og ég bjó með honum í rúmt ár. Ég var
mjög hrifin af honum (ég hélt að þetta væri ást) og ég hálf-
fiúði að heiman til að geta búið með honum. Pabbi og
mamma voru alveg æf, ekki svo mikið kannski út í mig
heldur aðallega hann. Þeim fannst hann svo mikill slúbbert.
En ég hlustaði ekkert á þau.
Þegar við vorúm búin að búa saman í ár þá var allt
komið í vaskinn. Við pössuðum bara ekkert saman. Ég vildi
vera heima en hann vildi alltaf vera í partíum og á böllum
og að rúnta. Ég varð svo þreytt á þessu að ég hætti að vera
hrifin af honum. Ég fiutti aftur heim til pabba og mömmu
(ég er í skóla, hann vann fyrir okkur) og þau sögðu náttúr-
lega: Við vorum búin að segja þér að þetta yrði svona. Þið
eruð bara krakkar og allt of ung til að vita hvað þið viljið
og ekki nógu þroskuð til að aðlaga ykkur hvort öðru og
bla bla bla.
Og nú er ég búin að vera með strák í tæpt ár og það er
sko ást. Hann þarf að fara til Reykjavíkur í skóla og hann
er búinn að biðja mig um að koma með sér og búa með sér.
Hann vill meira að segja giftast mér en það vil ég ekki, ekki
strax alla vega. En þá fyrst heyrðist í pabba og mömmu.
Þau sögðust vera búin að fá nóg af því að horfa á mig eyði-
leggja lífið mitt. Og svo kom sama gamla rullan um hvað ég
væri ung og svo framvegis. Þau hreinlega bönnuðu mér að
fara. En ég get alveg klárað skólann fyrir sunnan, það er
ekkert mál. Og ég get ekki hugsað mér að skilja við hann.
Eins finnst mér svo mikið talað hérna, allir að skipta sér af
því sem þeim kemur ekki við. Ef ég færi að búa með
honum hérna myndi ég skilja að pabbi og mamma væru
hrædd um að fólk færi að kjafta: Hún klúðraði nú þessu
síðast, ætli hún geri það ekki bara aftur...
Mig langar svo til að spyrja þig, Póstur. Finnst þér ekki
að ég eigi að láta hjartað ráða og fara með honum? Ég get
orðið óhamingjusöm alla ævi ef ég geri það ekki. Kannski
missi ég hann ef égfer ekki með honum? Finnst þér ekki
að ég eigi að lifa mínu lífi og pabbi og mamma sínu? Ég er
búin að læra mína lexíu, ég veit allt um tiliitssemi og að
maður verður að aðlaga sig hinum aðilanum.
Elsku Póstur, segðu mér hvað þér finnst og það fljótt!
Ein alveg rugluð.
Þetta er hlutur sem þú verður að gera upp við þig sjálf og
hvorki Pósturinn né foreldrar þínir geta tekið ákvörðun fyrir
þig. Hins vegar er hægt að ráðleggja en lokaákvörðunin
verður að vera frá þér sjálfri. Ýmislegt bendir til þess að þú
sért ekki alveg viss í þinni sök og hræðist innst inni að eins fari
að lokum og í fyrra skiptið. En þennan vanda geturðu ekki
lagt á annarra herðar og ef foreldrar þínir koma í veg fyrir að
þú farir er hætta á að þú ásakir þá síðar um að hafa eyðilagt
líf þitt, ef illa fer. Því er mikilvægt að þarna sé um þitt eigið
uppgjör að ræða og umfram allt skaltu varast að leggja
ábyrgðina á herðar foreldranna.
Þú ert í sjálfu sér ekki svo ung að þetta geti ekki allt farið
vel hjá ykkur tveimur, hvort sem þú ferð með honum suður
eða ekki. Ef það fyrrnefnda verður ofan á skaltu gæta þess að
fjölga ekki mannkyninu fyrst um sinn því það gæti aukið
erfiðleikana að mun. Skólann verður þú að láta ganga fyrir
flestu öðru, ef þú treystir þér til að ljúka honum fyrir sunnan
ætti það ekki að verða þér að fótakefli. Hafðu bara hugfast að
ákvörðunin er þín og síðar verður ekki við neinn að sakast
annan en sjálfa þig ef illa fer. Þú ert ung ennþá og frelsið getur
verið ómetanlegt á þessum árum, en ef þér finnst því fórnandi
fyrir þennan eina mann getur enginn lagt mat á það nema sá
sem í hlut á. Ef til vill hefur þú rétt fyrir þér, ef til vill ekki —
en það er enginn heimsendir þótt einnig þessi sambúð rynni
sitt skeið á enda. Þá er bara að endurskoða lífsformið að nýju
og snúa sér að þvi nýja af fullum krafti.
62 Vikan3i.tbl.