Vikan - 12.11.1981, Blaðsíða 20

Brautryðjendur
arnar hafi allar farið frá. Þetta
var bara skyndibrú sem hafði
verið sett á álana, þetta sama
sumar var verið að brúa
Markarfljót. Ég bið hann um
að koma út að álum á bílnum
og hafa með sér hesta. En
hann heldur að álarnir séu
algerlega ófærir fyrir hesta
þarna. Ég spyr hvort það muni
ekki vera hægt að koma hest-
um að brúarendanum. Hann
segir að það geti jú verið og
segist ætla að koma með hesta.
Síðan fer ég austur og þegar
ég kem að álum sé ég að allt er
kolófært og verra en það. Svo
kemur Halldór Jónsson bOstjóri
hjá BSR á bíl sínum og svo
maður á hestum. En hestarnir
vildu ekki vera kyrrir við brúar-
endann svo að ég renndi mér
niður í vatnið sem náði vel yfir
mitti og hélt hestunum.
Mennirnir létu sig svo síga
niður í hnakkana á hestunum.
Og á þennan hátt selfluttum við
mannskapinn þarna yfir.
Þegar við komum að Dalseli
sagði Auðunn í Dalseli að
Markarfljót væri algjörlega
ófært og ég yrði að bíða um
nóttina. Morguninn eftir
fórum við austur yfir Markar-
fljót og var það ótrúlega mikið.
Síðan átti ég bílinn á Seljalandi
og ég taldi mig hólpinn þegar ég
var kominn í bílinn með þessa
farþegamína.
Við lögðum af stað austur
með Eyjafjöllum en þá kom
brátt í Ijós að vegir og ár voru
öll umturnuð. Brýr voru engar
á leiðinni nema á Bakkakotsá
þar var brú. En ég varð alls
staðar að fara með fjalli sem
kallað var því að vegirnir voru
allir sundurgrafnir og tættir.
Þegar ég kem að Steinum er
mér sagt að Bakkakotsá sé
algjörlega ófær því að uppfyll-
ingar við brúarendana séu allar
farnar.
Við héldum áfram með fjalli
og bæjum og skiluðum fyrsta
farþeganum að Eystriskógum
undir Eyjafjöllum. Nú töldum
við okkur vera komna lang-
leiðina heim því að þaðan átti
allt að vera brúað til Víkur. Við
héldum að Jökulsá á Sólheima-
sandi. En þegar við komum að
henni sáum við að áin rann
mjög fyrir vestan brúna. Hún
var búin að taka af alla
uppfyllingu þar og við sáum
líka að einn stöpull undir
brúnni var svo siginn að brúin
var hálfgert á hliðinni.
Við sáum að þetta var gjör-
samlega ófært. Við snúum við
og förum út að Skarðshlíð og
ég bið um bíl úr Vík vestur að
Jökulsá, en ég ætlaði mér að
komast á hestum yfir ána. En
þá er mér sagt að þar sé allt
ófært því að brúin á Klifanda
sé ófær, uppfyllingar horfnar.
horfnar. Einnig sé vegurinn á
leiðinni vestur Mýrdal algjör-
lega ófær því að það hafi allt
grafist þar.
Ég bið þá bara að koma með
hesta austan úr Vík daginn eftir
og ætlaði mér að fá hesta
austur yfir Jökulsá frá Skóg-
um. Við gistum i Skógum þessa
nótt. Daginn eftir fáum við svo
hesta að austan og við förum á
hestum austur yfir Jökulsá til
móts við þá.
Til Víkur komumst við á
þrem dögum, leið sem
venjulega tók einn dag. Það
mætti segja frá mörgum
svipuðum ferðum mínum á
meðan vötn voru óbrúuð og
vegir sem engir. kl
Teikningin sýnir Brand Stefánsson árið 1931,
við nýjan þriggja gíra Ford-bíl sem hann átti. í
bakgrunni sér í fossinn Gíjúfrabúa við Hamragarða.
Myndin var tekin árið 1930. Hún sýnir þrjá af
bílum Brands, talið frá vinstri: Buick með blæju, árgerð
1925; Ford vörubíll, árgerð 1929; Forddrossía, árgerð 1929.
20 Vikan 47. tbl.