Vikan - 12.11.1981, Side 63

Pósturinn
Jane Christensen, Vesterhavsvej 105,
9491 Pandrup, Danmark, 15 ára, langar
aö eirgnast pennavini á líkum aldri af
báðum kynjum.
Helena Káradóttir, Birkivöllum 33, 800
Selfossi, 12 ára, óskar eftir pennavinum
á svipuðum aldri, stelpum og strákum.
Áhugamál: íþróttir og margt flerira.
Kristin Sigurðardóttir, Túngötu 19, 625
Ólafsfirði, Kristin Sigurgeirsdóttir,
Hiíðarvegi 65, 625 Ólafsfirði og Lilja
Bára Ómarsdóttir, Túngötu 15, 625
Ólafsfirði, óska eftir að skrifast á við 10-
14 ára gamla stráka. Mynd fylgi fyrsta
bréfi ef hægt er og þær svara ekki öllum
bréfum en vona að margir sætir strákar
skrifi þeim.
Bréf frá
Svíþjóð
Hæ.
Fyrir nokkrum dögum var
ég að skoða auglýsingabækling
og þar var stór auglýsing um
ísland. Eftir að hafa skoðað
hana uppgötvaði ég allt í einu
Minnimáttarkennd út
af bflveiki
v . / - -
Halló Póstur.
Ég er hérna einn kappi (ég er sum sé fær um að skrifa
bréfið einn, sé að oft þurfa tveir eða þrír að peppa hver
annan upp til að skrifa, þú skilur) og mig langar að koma
með eina spurningu. Þannig er að ég er ferlega bílveikur.
Það er oft skolli erfitt sérstaklega í skólaferðalögum eða
þegar ég þarf að fara með krökkunum í rútu upp í
Bláfjöll (á skíði meina ég). Það skal alltaf einhver deli
þurfa að reykja og það þoli ég ekki, verð um leið bílveikur.
Og það er svo hryllilega hallærislegt, alveg eins og ég sé
mígandi fullur eða eitthvað. Svo horfa allir æðislega vor-
kennandi á mann, aumingja greyið, voðalega er hann
barnalegur að æla sig svona allan út. Og þegar ég kemst
ekki út úr rútunni þá fer þetta stundum yfir mig allan og
það er ekkert gaman að vera kannski angandi í fjandans
ælustybbu allan daginn. Mig langar að spyrja hvort ekki
sé hægt að lækna þetta einhvern veginn. Helst myndi ég
vilja fá svarið strax svo éggetifarið í skíðaferðir í veturán
þess að verða mér til skammar.
Einn í kerfi.
Ja, ljótt er að heyra. En Pósturinn getur huggað þig með því
að þú ert ekki sá eini sem ert bílveikur. Það má segja að flestir
séu bílveikir sem litlir krakkar en yfirleitt eldist þetta af fólki,
bara mismunandi fljótt. Þar sem þú nefnir ekki hvað þú ert
gamall getur Pósturinn ekki sagt til um hvort vandamál þitt
sé mjög alvarlegs eðlis. En yfirleitt hjálpar það til að sitja við
opinn glugga þar sem gustar. Ef þú ert i bíl þar sem hægt er
að halla sætinu þá getur það oft hjálpað. Svo er um að gera
að horfa beint fram, ekki að njóta útsýnisins, cg hugsa um
eitthvað allt annað en gu .., þú veist. Það er alveg sjálfsagt að
biðja fólk sem reykir um að sleppa því í langferðabílum. Þú
átt umsvifalaust að segja því hvursu illa þér líður og Pósturinn
ábyrgist að samferðafólk þitt mun taka tillit til þess.
Sumir segja að það sé óbrigðult að drekka kók við bílveiki.
Aðrir mótmæla því harðlega og segja að það ýti bara undir.
Athugaðu sjálfur hvað þér finnst.
Nú, ef allt annað bregst þá eru náttúrlega til pillur við þessu
eins og öllu öðru. Þær fást í lyfjabúðum, ein tegund af
sterkum til að sofa af og ein af veikum til að láta fólki líða vel.
— En allar pillur eru hálfgerður óþverri, ef þeirra er neytt í of
ríkum mæli. Því skaltu endilega reyná allt annað áður en þú
gríður til slíkra örþrifaráða.
að ég vissi eiginlega ekkert um
ísland. Það er ef til vill ekki
svo hættulegt að vita ekki neitt
um lönd í öðrum heimshlutum.
En það versta var að ísland er
jú eitt af Norðurlöndunum.
Hvað um það, þá ákvað ég
að reyna að eignast bréfavin
frá íslandi. Það skemmtilegasta
sem éggeri er að skrifa bréf og
þar sem mig langar til að vita
meira um Island þá finnst mér
ég þar með geta slegið tvœr
flugur í einu höggi.
Ég hefði kannski átt að byrja
á að segja það sem ég ætla að
segja núna, nefnilega að ég er
16 ára gömul, sænsk stúlka.
Áhugamál mín eru bréfa-
skriftir, lestur bóka og margt
fleira.
Ef svo vel tekst til að þið
getið útvegað mér pennavin er
bara eitt vandamál eftir. Og
það er tungumálið. Ég er
hrædd um að ég skilji ekki
mikið í íslensku en eftir þeim
upplýsingum sem ég hef aflað
mér þá lærið þið dönsku í
skólunum. Og þar sem ég bý
svo ná/œgt Danmörku skil ég
dönsku nokkurn veginn. Og ég
held að þeir sem kunna
dönsku skilji líka eitthvað í
sænsku. Annars get ég skrifað
á ensku, en mjög lítið á
frönsku, ef hitt gengur ekki.
Nú hef ég ekki meira að
skrifa um en ég vona að ég fái
einhver svör.
Kveðjur, Marie.
Þetta bréf barst okkur í hendur
nýlega og þar sem Póstinum
fannst það svo persónulegt og
skemmtilegt ákvað hann að
birta það í heilu lagi. Og svo er
bara að vona að einhver af
lesendum Póstsins sjái sér hag í
þvi að skrifast á við þessa
skemmtilegu ungu stúlku frá
Svíþjóð. — Heimilisfangið sem
fylgdi bréfinu var:
Marie Kristensson,
Nejlikegatan 3,
S—253 Hálsingborg,
Sverige.
... og segðu pabba þínum að ég kunni
ekki að hvíla á rósabeði...
46. tbl. Vikan 63