Vikan - 27.05.1982, Blaðsíða 39

Framhaldssaga
Fjögurra
daga
martröð
„Susan vissi aö ég ætlaöi aö hitta
þig,”sagðiWilliam.
„Og ég er svo glöö yfir því að hann
skuli hafa komiö meö þig hingað,”
bætti hún viö hlýlega. „Bara aö
Ross.. ..” Hún þagnaöi snögglega
þegar til okkar barst fótatak og ómur
af lágum röddum f rá anddyrinu.
„Setjiö ykkur niöur,” flýtti hún sér
aö bæta við. „Viö höfum ekki mikinn
tíma.”
Hún dró eitthvaö upp úr vasanum og
lagöi þaö fyrir framan okkur.
„Þetta kom í dag,” sagöi hún hálf-
óróleg. „Getiöþiöútskýrtþaö?”
Þetta var ódagsett bréf, skrifað á
blað sem rifið haföi veriö úr minnis-
bók. Blaöið var bæöi krumpaö og farið
aö gulna í brúnirnar — en skriftin var
greinilega skrift Ross og hjartaö tók aö
slá hraðar í brjósti mínu á meöan ég
renndi augunum yfir þaö sem þarna
stóö. „Susan — vertu góð og komdu
hingað meö Kristy. Taktu líka meö þér
peninga.”
„Umslagiö var stimplaö 12.
september,” heyröi ég Susan segja
titrandi röddu sem yfirgnæfði niöinn
sem var fyrir eyrum mér. „En Ross
dóíágúst....”
WILLIAM TOK bréfiö úr
hendi Susan og leit á
þaö í fljótheitum. Síöan sneri hann sér
aö mér og sagöi: ,,Sýndu henni þín
bréf,Kristy.”
Eg rétti Susan bréf in þegjandi.
„Þau eru líka stimpluö í septem-
ber,” heyrði ég William segja fyrir
aftanmig.
Susan leit á mig óttaslegin á svipinn.
„En hvað táknar þetta?” sagöi hún
veikróma. „Ross er dáinn...” Hún
þagnaöi og ég sá óttann í augnaráði
hennar breytast í sambland skelfingar
og undrunar.
„En bréfið er frá honum,” sagöi hún
skrækróma. „Þá getur hann heldur
ekki. . . þá hlýtur hann aö. . . 0,
Kristy, hann er lifandi!” sagöi hún
snöktandi.
Osjálfrátt lagði ég handleggina utan
um axlir hennar og hún brosti til mín
gegnum tárin. „Þú trúir því þá líka?”
hvíslaöi hún.
„Já,” sagöi ég. „Ég trúi því líka og
þess vegna er ég hingað komin. Eg hef
hugsað mér aö fara til Frakklands og
leita aðhonum.”
Hún þurrkaöi sér um augun meö
handarbakinu.
„Þetta er svo óskiljanlegt, svo. .
Hún bandaði hjálparvana frá sér hend-
inni. „Hvernig getur þetta hafa gerst,
William? Hvernig geta þessi mistök
hafa átt sér stað? Og hvar er hann
núna?”
„William trúir ekki þessum bréf-
um,” svaraöi ég þegar hann sagöi ekki
neitt.
Hún leit hræðslulega til hans en um
leið næstum ógnandi. „En þetta er þó
rithönd Ross, William! ”
„Þaöveit ég,” sagöi hann.
„Og hvaö þá?” Röddin titraði og
hann tók blíölega utan um hana. „Ég
óska þess jafnheitt og þú aö þetta sé
satt,” sagöi hann meö viðkvæmni. „Og
þaö veistu líka vel. En ég get ekki trú-
aö þessum bréfum.”
„Hvers vegna ekki?” endurtók hún.
Hann andvarpaöi. „Vegna þess aö
þau eru svo ótrúleg. Hann biður um aö
þú takir Kristy með þér til hans en seg-
ir þó ekki hvert. Og hann biður um pen-
inga. Hann segir ekki til hvers hann
þurfi þá eöa hversu mikið.”
Þaö brá fyrir reiöi í augnaráöinu.
„Nei, Susan. Þaö er einhver aö leika
sér aö okkur og þaö illilega,” sagöi
hann meö herptar varirnar. „Mig
langar til þess aö vita hver þaö er.”
SUSAN HORFÐI Á hann
svolítiö óörugg í bragöi
en áður en henni gæfist tími til þess aö
svara opnuðust dyrnar og frú Manville
kom inn meö Bijou í fanginu. Ég sá
William stinga bréfunum í flýti undir
möppuna á skrifboröinu, áöur en
hann gekk til móður sinnar og tók und-
ir handlegg hennar. Bijou hreyfði sig
órólega í fangi hennar og þefaði fullur
grunsemda í átt til mín.
„Þaö er bara ein af vinkonum Willi-
ams,” tautaöi frú Manville róandi.
Bráðum kemur betri tíð...
Bókaútgáfan Helgafell fól
myndlistarkonunni Ragnheiði
Jónsdóttur að myndskreyta
þessa útgáfu. Kristján
Karlsson, bókmennta-
fræðingur, valdi ljóðin og
skrifaði inngang.
í tilefni áttræðisafmælis Halldórs Laxness hefur
Helgafell gefið út nokkur úrvalsljóð skáldsins.
Bókin ber nafnið „Bráðum kemur betri tíð.
Meðal kvæðanna má finna perlur íslenskra
bókmennta og óvenjulegar myndskreytingar
Ragnheiðar Jónsdóttur gera þessa útgáfu að
kjörgrip.
Mætti „Bráðum kemur betri tíð.“ einnig boða
landsmönnum betri tíð í raun.
Helgafell
21. tbl. Vikan 39