Vikan - 22.09.1983, Qupperneq 5

Ingunn hcfur gcn nokkuð af Tiffany lömpum. Yfir hinu sérstæða borðstofuborði, sem cr úr vínviði frá Kaliforníu og glerplötu, hangir einmitt cinn lampi eftir Ingunni
„Myndina ,,Sðlar-
upprás t stórborg"
gerði ég undir
áhrifum frá New
York. Demantur-
inn er tákn auðæfa
stórborgarinnar.
„Þetta form kallast
,, Hurricane ’' og
getur bæði nýst
sem blómavasi og
umgjörð utan um
keni.”
Uppi á gamla
Isskápnum, lengst
til hægri á
myndinni, sem er
einn sá fyrsti
sinnar tegundar og
ber vöruheitið
ÍSLAND, eru
servíettuhringir.
,,Ég vil helst hrúga
þeim saman á
þennan hátt. Það
mætti líka hengja
þá upp ...”
þau fóru meö mig til Gerðar
Helgadóttur, en hún var góð vin-
kona Valgerðar. Hún var þá ein-
mitt aö vinna aö kirkjugluggum
Skálholtskirkju. Ég man hvaö ég
var ofboðslega hrifin af því að
koma í stúdíóið hennar. — En að
mér dytti í hug að ég ætti einhvem
tíma eftir að fást við þetta... nei,
það var alveg öruggt að svo var
ekki!
Var orðin leið á
endaiausum ritgerðum
og prófum
Mörgum árum og einu B.A.
prófi seinna fluttum við, Högni
Oskarsson maðurinn minn og tvö
börn okkar, svo út til Bandaríkj-
anna. Það var árið 1974. Ég ákvað
þá að halda áfram við frönskunám
mitt og tók magisterspróf þremur
árum eftir að við komum út. En þá
komst ég að því aö það var ekki
vonarglæta fyrir mig að fá
vinnu þama því að mikið atvinnu-
leysi er á meðal kennara. Það var
því ekíd um annað að ræða en að
halda áfram og fara í doktorinn
eöa finna mér eitthvað annað aö
gera. Ég var þá eiginlega búin aö
fá nóg af því að skrifa ritgerðir og
taka endalaus próf. Þá frétti ég af
fyrirtæki sem kenndi að gera
steint gler. Ég var strax mjög
hrifin af þeirri hugmynd, hafði
alltaf haft gaman af að raða sam-
an litum og formum, svo að ég
vatt mér bara á námskeið. Nú, svo
var mér boðin vinna þama eftir
námskeiðið og ég var meira og
minna viðloðandi þetta næstu tvö
árin. Þetta fyrirtæki heitir ARC
En Ciel og var niðri í Soho, syðsta
hluta Manhattan. Þetta var alveg
frábær reynsla og ég fékk
bakteríuna!
Ég tók síöan þátt í tveimur
samsýningum þarna úti en það er
nú varla orð á gerandi aö vera aö
minnast á þær. Önnur var í New
York, hin í New Jersey. En ég
seldi pínulítið og þaö varð mér
mikil hvatning að sjá aö ég var að
gera eitthvað sem höfðaði til
fólks.”
En þú gerðir meira en að klára
magisterspróf í frönsku og upp-
götva steinda glerið. Tókst þú ekki
þátt í maraþonhlaupi líka ?
„Jú, þar er rétt. Það var nú
nokkur aðdragandi að því. Högni
hafði hlaupið í mörg ár hér heima
og var farinn að keppa áður en við
fluttum út. Nú, hann hélt því
áfram þar því að hann vann mik-
ið, var kannski að fást við þung-
lynt fólk hálfu og heilu dagana og
fannst þaö svo afslappandi aö
hlaupa á eftir. Ég var oft ógurlega
pirruð út af þessu, bömin höfðu
kannski ekki séð hann frá því
snemma um morguninn, ég beið
með matinn og þá fór hann bara í
hlaupafötin og hvarf! Én hann
38. tbl. Vikan 5
l JÓSMYNDIR: RAGNAR TH. TEXTI: HRAFNHILDUR