Vikan - 17.10.1985, Blaðsíða 48

jarðsprengjusvæði — fyrr en
næsta kvöld þegar búið var að
skila henni aftur í jeppa til
Fenza. Þegar hún gekk inn á
barinn á Majestic klöppuðu hinir
blaðamennirnir. Það var eins
gott að enginn taldi mér trú um
að þetta væri vonlaust, hugsaði
Kata, þá hefði ég aldrei lagt í
það.
Hún byrjaði greinina „Dagur
í stríði” með lýsingum á víg-
vellinum eftir að bardögum var
lokið.
Scotty var mjög ánægður með
greinina hennar. ,,Eg sagði að
við myndum fá eitthvað öðruvisi
frá henni og hún kemur með
einkaviðtal við konunginn!”
Hann sneri sér að ritaranum
sínum. ,,Sendu henni skeyti
strax. Til hamingju . . .
Abdúllah meiriháttar grein . ..
stóran koss . . . Scotty Globe.”
Hann hélt áfram að lesa yfír
greinina. , Jesús! Ég sagði henni
ekki að drepa neinn! Eins gott að
skrifa greinina upp aftur í þriðju
persónu. Fréttaritarar eiga ekki
að vera vopnaðir. Kannski
ættum við að kalla hana heim
áður en hún lendir í klandri. ’ ’
Greinin birtist í blöðum um
allan heim. Hún sagði mót-
tækilegum lesendum að stríð
snerist um manndráp.
— 40 —
Þegar Kata kom aftur til
Englands þótti hún forvitnileg,
ef ekki pínulítið fræg. Jesús, hún
lítur hræðilega út, hugsaði
Scotty. Hún hefur grennst
mikið, hugsaði hann og gaf
henni tveggja vikna frí. Hún á-
kvað að verja því í New York hjá
Júdý.
Júdý var nú farin að kynna
bækur og frægt fólk fyrir utan
tískufatnaðinn og hún hafði
greinilega gert það mjög gott
síðastliðin tvö ár. Kata horfði í
kringum sig í rúmgóðri stofunni
í nýju íbúðinni hennar, hátt
uppi yfír Austur 57. stræti. Þetta
Bokharateppi hlaut að hafa kost-
að hana um sjö þúsund dollara,
hugsaði hún.
Andspænis henni hallaði
Júdý sér aftur á bak með hendur
fyrir aftan hnakka í bronslitum,
bólstruðum stól. Hún sagði:
,,Það næsta sem þú þarft að
gera, Kata, er að skrifa bók. Þú
ert orðin nokkuð fræg en frægðin
endist ekki nema þú haldir á-
fram. Bók er alltaf góð fyrir
orðstírinn þó hún bæti ekki alltaf
stöðuna á bankareikningnum.
Skrifaðir þú dagbók á meðan þú
varst á styrjaldarsvæðinu? Og
allir minnismiðarnir? Jæja,
semdu bók úr því, ekki of langa,
um sextíu þúsund orð. Þú verður
í rúminu á morgun og skrifar
stutt ágrip. Síðan kíki ég á það
þegar ég kem heim . . .
Auðvitað getur þú skrifað ágrip!
Sestu nú niður og skrifaðu í
þremur einföldum setningum
um hvað bókin á að fjalla. ’ ’
Eftir augnabliks umhugsun
tók Kata upp minnisbók úr
tóbaksbrúnu Gucci tuðrunni
sinni, gerði eins og Júdý lagði
fyrir hana, reif blaðsfðuna sfðan
úr og réttijúdý hana.
Júdý ljómaði. „Frábært. Nú
skaltu lengja þessar setningar svo
úr verði ágrip og skipta þvf upp f
kafla. Og ég læt þig æfa þig f að
vera frægur rithöfundur með því
að bjóða þérí mat.”
Kata er örugglega með
hæfileika, hugsaði Júdý, en hún
virtist ekki geta virkjað þá sjálf.
Hún þurfti á einhverjum að
halda sem gæti ýtt undir hana í
stað þess að brjóta hana niður
eins og karlmennirnir í lífi
hennar virtust stöðugt hafa gert.
Júdý varð þó að viðurkenna að
Kata bókstaflega bað um að láta
sparka í sig. Þó virtist hún mun
jákvæðari en þegar hún kom
síðast.
Kvöldið eftir kroppaði Júdý í
ágripið hennar Kötu, breytti
skiptingunni nokkuð og sagði
síðan. ,,Fínt. Ég get mælt með
þessu. Við köllum hana Einnar
konu stríð. ’ ’ Hún dró lítinn
pakka í gjafapappír upp úr
töskunni sinni og kastaði honum
til Kötu. ,,Gjöf til þfn.” Kata
greip pakkann með annarri
hendi, opnaði öskju frá Tiffany
og sá ferkantaðan, bláan kassa úr
leðri. I honum var lftil,
ferköntuð, gyllt og blá vekjara-
klukka.
,,Það er til þess að þú getir
byrjað að skrifa bókina fyrsta
morguninn eftir að þú kemur
aftur til London.”
,,En ég hef engan tíma,”
mótmælti Kata, ,,og starfíð
tekur alla mlna orku. ’ ’
„Stilltu klukkuna á fímm,
fáðu þér bolla af neskaffí og vél-
ritaðu f tvo tfma áður en þú ferð í
vinnuna á hverjum einasta degi
. . . Nei, ekki þegar þú kemur
heim á kvöldin því þá verður þú
alveg þurrausin . . . Allt í lagi,
þú mátt eiga frí á sunnudögum.
En ef þú kemur frá þér þúsund
orðum á dag þá verður þú búin
með hana eftir um það bil fjóra
mánuði að meðtöldum tímanum
sem fer í að endurrita. ’ ’
Bók Kötu kom út í júní 1967.
Hún kom samtímis út í
Bretlandi og Bandaríkjunum en
Júdý ætlaði að koma henni á
framfæri þar.
Kata birtist seint kvöld eitt
í íbúð Júdýjar í New York.
,,Þessi fífl á flugvellinum! Þegar
ég sagði þeim að þeir hefðu týnt
sjónvarpsfötunum mfnum réttu
þeir mér bara eyðublað og báðu
mig að fylla það út. Sfðan létu
þeir mig fá tannbursta og
tvennar pappírsnærbuxur. Ekki
alveg nóg í sjónvarpsþáttinn. ’ ’
„Æ, ég veit það ekki,”
sagðijúdý og dró upp minnisbók
og fór að búa til lista. ,,Við
förum og verslum á morgun og
mundu að því minna sem þú
kaupir því betra: nokkra létta
kjóla til að vera í fyrir sunnan og
á kvöldin, eina góða dragt og í
það minnsta sjö blússur vegna
þess að þú færð ekki tfma til að
þvo af þér á hverju kvöldi. Hafðu
blússurnar úr pólýester en ekki
silki svo þú getir handþvegið þær
f vaskinum á hótelherberginu.
Og fáðu þér einhverja ódýra
skartgripi og slæður. Margot
Fonteyn var eiginlega aldrei
með neinn farangur á ferðum
sínum. Á milli viðtalanna sat
hún í bílnum og bretti kragann
upp eða niður, hneppti
nokkrum hnöppum frá, dró upp
perlufesti eða slæðu úr tuðrunni
sinni og tókst að láta líta út sem
hún væri klædd á sex mis-
munandi vegu yfír daginn. ’ ’
Kata veinaði. „Ætlar þú að
láta mig fá minnimáttarkennd
áður en ég legg af stað? Ég er
ekki prímaballerína. Ég er
hingað komin til að tala um
strfð. Fólk ætlast ekki til að ég
líti út eins og tfskudrós.
,Jú, einmitt,” sagði Júdý
hreinskilnislega. „Allar kon-
urnar taka eftir í hverju þú
ert. Hvers vegna ættu þær að
hlusta á þig ef þú getur ekki litið
almennilega út? Þú verður að
átta þig á því,” sagðijúdý, „að
þú verður stöðugt að reyna að
líta vel út alla ferðina.” Kata
gretti sig og Júdý æpti: „Það
kostar lágmark tvo hundruð
dollara á dag að senda þig í þessa
ferð svo það er eins gott að þú
lítir ekki út eins og drusla. ’ ’
Þann 5. júní lagði Kata af
stað f ferðina. Júdý var heima f
eldhúsi að laga morgunkaffið og
kveikti á útvarpinu.
„Skyndiárásir ísraelsmanna ollu
miklu mannfalli hjá áröbum.
Israelsmenn hertóku landsvæði,
aðallega í Egyptalandi og
Jórdanfu.”
Þetta voru fyrstu útvarps-
fréttirnar af því sem reyndist vera
sex daga stríðið milli Egypta og
ísraelsmanna.
Júdý varð samstundis ljóst að
„Einnar konu stríð” yrði met-
sölubók.
„Bara til þess að koma þér aftur
niður á jörðina,” sagði Scotty og
yggldi sig þegar Kata kom aftur
til London, „skulum við sjá
hvernig þú afgreiðir grein um
hasarkropp.” Og Kata var send
til að taka viðtal við smástirni á
unglingsaldri frá meginlandinu
sem var við kvikmyndatökur í
Bretlandi.
Kata greip andann á lofti —
Lilí var svo sannarlega fögur.
Hún var með óaðfinnanlega
brúna húð, stór, dökk augu og
næstum fullkominn vangasvip.
Hún var meira að segja með
heillandi baksvip, hugsaði Kata.
Þegar hún varpaði af sér loðkáp-
unni tilbúin í leikinn féll hárið
nær niður í örmjótt mittið eins
og svartur silkimöttull. Fagur-
mótaðir þjóhnapparnir og mjúk-
ar lendarnar komu f ljós gegnum
afkáralegan tötrabúninginn þeg-
ar hún gekk f áttina að skógar-
rjóðrinu þar sem myndatakan fór
fram. Það ljómaði af henni sak-
leysi dádýrsins eins og hún gæti
þá og þegar mnnið saman við
þokuhjúpaðan skóginn fyrir aft-
an sig.
Kata hafði ekki vænst þess að
fínna til annars en kulda á kvik-
myndatökustaðnum en hún var
gjörsamlega heilluð af hæglátum
töfrunum sem virtust geisla frá
48 Vikan 42. tbl.