Vikan - 10.04.1986, Blaðsíða 11

Olga Guðrún Árnadóttir er ekki aðeins þekkt sem barna- og unglinga-
bókahöfundur, hún hefur sungið inn á plötur, stjórnað barnatímum í
útvarpi og fyrir tveimur árum átti hún leikrit á fjölum Þjóðleikhussins.
Á síðasta ári, þegar Vikan gerðist svo forhert að yfirheyra góðkunna
íslendinga standandi á öðrum fæti, var Olga Guðrún eitt fórnar-
lambanna. Athæfið var þeim mun forhertara þar sem rithöfundurinn
var um þær mundir kona eigi einsömul. Þegar kom að orðinu vinna
svaraði hún: Ljómandi skemmtun, svo lengi sem maður þarf ekki að
lifa af henni. Okkur lék forvitni á að vita hvort Olga Guðrún væri
með eitthvað í ritvélinni á þessum síðustu og verstu ... eða er yfirleitt
hægt að leyfa sér að vera rithöfundur á Islandi.
„Ég hef verið að burðast með skáldsögu í dágóðan tíma en ætli hún
verði búin fyrr en um aldamót ef maður á að halda áfram í þessu fjárans
íbúðabasli," segir Olga Guðrún’ og rennir á morgunkaffikönnuna.
Eiginmaðurinn, Guðmundur Ólafsson leikari, sem leikur í Land míns
föður, er á leið út, dóttirin Salka, fimm ára heimasæta, fær að sofa
út og sá sem var í maga Olgu Guðrúnar fyrir rúmum sex mánuðum,
Finnur, beitir öllum brögðum til að fá að verahluti afviðtalinu.
„Ég skrifaði barnasögu sem á að koma út hjá Námsgagnastofnun
en það er sama sagan með hana, ég hef aldrei tíma til að ljúka við
yfirferðina á henni."
Þú geturekki lifað afþví aðvera rithöfundur?
„Það hefur alltaf verið erfitt að lifa af ritstörfum á Islandi en óger-
legt núna. Ég tala nú ekki um ef þú þarf að bera ábyrgð á fleirum en
sjálfum þér. Ég er farin að vinna úti, vinn við setjarastörf hjá Máli
og menningu sem var alls ekki ætlunin, til dæmis síðastliðið haust
þegar ég vonaðist til að geta skrifað á meðan Salka væri í leikskóla
og Finnur svæfi. Ég er að vísu í forréttindahópi hvað það varðar að ég
get mikið ráðið vinnutímanum og svo er nú Guðmundur í þannig vinnu
að hann er heima á morgnana. Þó að maður hafi stundir inn á milli
þá nýtast þær manni ekki neitt vegna þess hreinlega að maður er svo
þrúgaður af áhyggjum. Allt manns líf snýst um þessa snepla og í þannig
ásigkomulagi er ekki hægt að skapa neitt. Ég gæti unnið á nóttunni
en þessi litla elska vill vakna á tveggja tíma fresti á nóttunni til að
fá félagsskap og einhvern tíma þarf að gera blessuð húsverkin þó ég
hafi aldrei verið mikið fyrir þau. Mér finnst líka að maður verði svo
óskipulagður í þessu kapphlaupi við nauðungaruppboð og slíkt. Mér
líður eins og það sé búið að taka af mér öll ráð og mér finnst ég ekki
lengur hafa eigin hugsanir. Ég er orðin svo heitvond og hafi maður
einhvern tíma verið byltingarsinni þá er það bara barnaleikur miðað
við það sem er í dag.“
En þú situr ekki aðgerðalaus heima i sambandi við húsnæðismálin?
„Nei, ég reyni að starfa þar sem ég held ég geti gert gagn. Ég er í
Samtökum áhugamanna um úrbætur í húsnæðismálum. Þetta eru nú
óformleg samtök en mér finnst þessi samtök vera eins og hin eiginlega
verkalýðshreyfing í dag. Hin verkalýðshreyfíngin virðist bara dauð.
Það er verið að tala um þá skelfilegu staðreynd að 25% íslenskra fjöl-
skyldna lifi undir fátæktarmörkum. Við viljum meina að annar eins
hópur komi til viðbótar þar sem er fólkið sem hefur staðið í húsnæðis-
kaupum. Við erum þá kannski að tala um helming íslensku þjóðarinnar
sem lifir á hungurmörkunum.
í kjölfarið á öllu þessu fylgir andleg fátækt - eða hver fer á alla
þessa tónleika og allar þessar leiksýningar? En það er líklega fólkið
sem var búið að koma sér fyrir og finnst saga okkar hinna lygasögu
líkust. Þessi húsnæðismál eru að eyðileggja alveg óskaplega mikið fyrir
þessari ungu kynslóð í listum. Ég veit að þeir rithöfundar og listamenn
af minni kynslóð sem hafa lent í þessu eru ekki að gera neitt sem þýðir
að þetta á eftir að skilja eftir gat í listsköpun í landinu. Við höfum oft
hugsað um þann möguleika að hreinlega flýja land en það er ekki-
hægt vegna skulda. Ég ætla ekki að reyna að fara í saumana á því
hvað þetta allt hefur í för með sér fyrir börnin. Ég er heppin að þurfa
ekki að þeytast bæjarenda á milli með börn í pössun og kæri mig alls
ekki um að hafa börnin mín á vergangi á meðan ég vinn."
Áttu eitthvað annað en skáldsögu í skúffunni?
„Ég hafði ekki einu sinni tíma fyrir nýársljóð í ár, sem ég var þó
vön að setjast niður með hér áður. Maður fær svo margar hugmyndir
í félagsskap barnanna sinna og ég hef samið svolítið af barnalögum
og var bjartsýn á að gera barnaplötu með eigin efni.“
Þú hefur valið að vinna fyrir minnsta fólkið.
„Mér fmnst þetta merkilegt fólk en um leið svo réttlaust. Þau eru
mér mjög hugleikin og óafvitandi skrifa ég fyrir þau og um þau. Þetta
er engin stefna hjá mér.“
Koma börnin fyrir í skáldsögunni í skúffunni?
„Já, já, sagan fjallar um ákveðna konu og til að skilja hvað verður
úr fólki verður að fara aftur í barnæskuna. Það er ekki hægt að hafa
börn á vergangi fyrstu tíu ár ævinnar og reikna með að þau komi
hvítþvegin út úr því.“
EFTIR GUÐRÚNU BIRGISDÚTTUR
15. TBL. VIKAN 11