Vikan - 28.12.1987, Blaðsíða 14

Völvuspá
Vikumiar
Tekst efnahagsbandalaginu að ná tangarhaldi á fiskimiðum okkar? Völvan sér fyrir sér erfiða val-
kosti í samskiptum okkar við mikilvægustu viðskiptaþjóðirnar.
Það eru ekki margir
staðir í Reykjavík, sem
enn halda sínum upp-
runalegu einkennum.
Meira að segja gamla
Grímstaðarholtíð hefur
orðið fyrir barðinu á
þeirri byltingu, sem nú
á dögum er gjarnan
flokkað undir „byggt og
búið“.
Eitt er það sem hefur þó
ekki liði undir lok á þessu haf-
læga holti þar sem marbendlar
og sædraugar sáust spígspora
meðal innfæddra, þegar kvölda
tók á árum áður, en það eru
forvitrar konur, sem enn finn-
ast á „Holtinu“.
Þetta eru konur, sem hverfa
í fjöldann, en vekja forvitni
þeirra sem vita um náðargáf-
una, að sjá fram í tímann.
Við Vikumenn komust á
snoðir um heimilisfang konu,
sem velunnari okkar hafði leit-
að til í forvitni um ffamtíð sína
Við fengum þennan kunningja
okkar til að biðja hana að ger-
ast völva Vikunnar fyrir næsta
ár.
Það var ekki auðsótt mál, en
það varð loks úr að við fengum
leyfi til að heimsækja hana í
íbúð hennar á miðju Grím-
staðarholtinu í byrjun des-
embermánaðar, til að forvitn-
ast um framtíð lands og lýðs
árið 1988, - „og kannski
eitthvað meira,“ eins og hún
orðaði það.
Við kertaljós frá fallegum
aðventuhring sat rúmlega mið-
aldra kona í stofú sinni, hæglát
og íbyggin á svip. Hún byrjaði
að segja farir sínar ekki sléttar
þann daginn. Hún hafi týnt
kisu sinni, fressketti, sem var á
því standi að fara á stefhumót.
Hún var spurð, hvort hún
gæti ekki, með skyggnigáfú
sinni séð hvar fress þessi væri
niðurkominn og hvort hún
þyrfti nokkrar áhyggjur að
hafa. — „Hann skilar sér, hann
kisi minn, hann skilar sér, það
14 VIKAN
veit ég,“ var svar völvunnar. —
Og þá hófst samtal okkar um
framtíð og framvindu á því ári
sem senn er að hefjast.
Hvaða helvítis læti
eru þetta?
„Ég hef sjaldan fúndið eins
mikinn næðing gjósa inn um
dyrnar hérna eins og áðan,
þegar þið komið inn. En það er
ekki veðrinu að kenna núna,
því það er logn úti,“ byrjar
völvan.
„Þessi gjóstur fylgir tilefh-
inu. Stundum er það næðingur
að utan, stundum dragsúgur
hér innanfrá. Næðingur að
utan boðar upplausn og illt ár-
ferði, sem rekja má til erlendra
áhrifa. — Dragsúgurinn er fýrir-
boði um samskonar óáran, en
á rætur að rekja til mistaka og
meinsemda af innlendum toga.
Nú er að renna upp hjá okk-
ur íslendingum sá tími, sem
engan vormann okkar frá lýð-
veldistímanum hefði órað
fyrir, tími uppgjörs og skulda-
skila.
Þetta verður okkur erfitt
tímabil, sérstaklega þetta ár
sem í hönd fer. Það verður
fyrst og fremst erfitt, vegna
þess að við munum þurfa að
taka þungbærar og örlagaríkar
ákvarðanir, sem lúta að sjálf-
stæði þjóðarinnar. Ég sé þó
ekki fýrir mér afsal sjálfstæðis
okkar að fúllu og öllu. Nei, nei,
það sé ég ekki... “
Þegar hér var komið talinu,
tók völvan sér smáhvíld og
sýndist okkur sem hún vildi fá
viðbrögð okkar við þessum
inngangi. — En hvorki við né
völvan höfðum ráðrúm til að
velta vöngum, því skyndilega
fór þvílíkur vindhvinur um
herbergið, að laus blöð á borð-
inu dreifðust út um allt og
borðdúkurinn lyftist, svo að
hann myndaði stóra kúlu á
borðinu.
„Hvaða helvítis læti eru
þetta?" hraut út úr þessari
hæglátu konu, sem stóð á fæt-
ur og kom öllu í samt lag. —
„Þetta hendir stundum, þegar
maður er í þessum hugleiðing-
um, og allt eftir tilefhinu, allt
eftir tilefninu," sagði hún. „En
nú ætti þetta að vera liðið hjá,“
bætti hún svo við.
Evrópa eða Ameríka?
Síðan hélt hún áfram. - „AUt
er þetta auðvitað í sambandi
við þá umræðu og viðræður,
sem framundan eru um hugs-
anlega inngöngu okkar í
bandalag Evrópuríkja og munu
verða fýrirferðamestar í frétt-
um á árinu.
Já, það verða miklar og heit-
ar umræður um þau skilyrði,
sem ganga verður að, ef við
eigum að fá að sitja við sama
borð og þær þjóðir, sem þarna
eiga aðild.
Þetta verður mál málanna á
árinu sem fer í hönd. Inn í
þetta mál koma svo „valkost-
ir“, sem svo verða nefhdir og
útskýrðir nánar af talsmönnum
þeikrra.
Annar verður sagður sá, að
við göngum í Evrópubandalag-
ið, með þeim skilyrðum, sem
allar þjóðirnar verða að hlíta.
Þessi kostur mun verða mjög
umdeildur og víða leitað fanga
um röksemdir af þeim sem
hann aðhyllast.
Meira að segja verður vitnað
til ummæla forseta okkar á
ferð sinni til Sviss, er hann
sagði, að við íslendingar væru
fýrst og fremst Evrópumenn...
Hinn kosturinn er sagður sá,
að gera sérstakan fríverslunar-
samning við Bandaríkjamenn
og myndi sá samningur verða
mun auðveldari fyrir okkur.
Engin þau skilyrði sem
Evrópubandalagið setur. —
Nokkrir af okkar fremstu
stjórnmálamönnum munu
mæla ákaft með þess konar
samningi því hann bindi ekki
hendur okkar um of. — Þessar
deilur munu verða þverpólit-
ískar og menn munu tala af
eigin sannfæringu og miklum
þunga.
Það verður ekki fyrr en síðla
árs eða í lok ársins, sem ljóst
verður hvert stefhir í þessu