Vikan - 06.09.1990, Qupperneq 9

mjög Einar H. Kvaran höfðaði til mín. Síðar las
ég meðal annars Martinus og fleiri. Þegar ég
kynntist reglu Jötusystkina fann ég mig endan-
lega kominn heim. Þessi regla er byggð á jóga.
I raun og veru veit ég ekki mikið um jóga þar
sem ég hef einungis æft það I þrjú ár. Eins og
ég skil það þá er jóga fyrst og fremst æfinga-
kerfi í því að verða rólegri og yfirvegaðri og
betri maður. Maður reynir að auka sitt eigið
Ijósmagn og samband sitt við guð. Sumir telja
að jóga og kristin trú stangist á. Slík hugsun er
mér óskiljanleg. í jóga rís maðurinn hæst í
kærleika til alls sem lifir. í þeim ræðum sem ég
læri þarna er lögð höfuðáhersla á fyrirgefning-
una. Maður, sem er reiður, hættir að þroskast.
Ég sé ekki að þetta sé andstætt kenningum
Krists. Þvert á móti.
- Nú er hugleiðsla hluti af jóga. Hugleiðir
þú daglega?
Já, á hverjum morgni hugleiði ég og geri
öndunaræfingar í allt að eina klukkustund. Mér
er þetta mjög mikilvægt og reyndar mun mikil-
vægara en að borða morgunmat enda er ég
löngu hættur að eyða tíma I það.
- Sumum finnst án efa mikið að eyða
klukkustund daglega til slíkra hluta.
Já, víst er það en menn verða líka að velja
til hvers þeir vilja eyða tlma sínum. Hjá mér er
það engin spurning enda þessi klukkustund á
morgnana orðin sá liður í lífi mínu sem ég síst
vildi vera án. Hugleiðslan gefur svo mikið, með
henni næst andleg og líkamleg ró sem gerir
mann sterkari og betur undirbúinn til að takast
á við daginn. Mér hefur oft dottið í hug að rétt
væri að taka einhvers konar hugleiðslu inn f
skólakerfið en er þó Ijóst að við eigum langt í
land með aö það verði að veruleika. En ég
myndi einlæglega ráðleggja öllum aö temja sér
einhvers konar hugleiðslu.
- Æfir þú hlaupin að lokinni hugleiðslu á
morgnana?
Ekki geri ég það nú á hverjum degi. Ég reyni
að hlaupa eins oft og ég get. Það er yndislegt
að hlaupa, maður kemst í svo gott samband
við náttúruna.
- Hvenær hófst þú að æfa maraþon-
hlaup?
Það er nú saga að segja frá því. Þegar ég
kom að Staðarfelli sem áfengisráðgjafi haustið
1980 var ég allt of feitur, þreklaus reykinga-
maður. Ég var svo illa á mig kominn líkamlega
að ég gat varla gengið upp litla brekku án þess
að blása eins og smiðjubelgur. Ég sá að við
svo búið mátti ekki standa og ákvað að gera
eitthvað f þessum málum. Við mikla kátfnu
samstarfsmanna minna byrjaði ég að hlaupa
og komst ekki lengra en 300 metra í fyrstu at-
rennu. En vinur minn, Grettir Pálsson, sem þar
var þá forstöðumaður, hvatti mig eindregið og
ég hélt áfram og smábætti getu mína. Um vor-
ið var ég farinn að geta hlaupið fleiri kílómetra
og þá bætti ég enn um betur og hætti einnig
öllum reykingum og bætti þar með líðan mína
og ástand enn meir. Hlaupin urðu mér síðan
mikil árátta og ég hljóp hvenær sem ég hafði til
þess tíma. Ég fór einnig að taka þátt i alls kyns
víðavangshlaupum og kynntist við það mörgu
skemmtilegu fólki. Alls staðar þar sem hlaup
var, þar var ég, í Bláskógaskokkinu, Álafoss-
hlaupinu, (R-hlaupinu að ógleymdu Reykjavík-
urmaraþoninu. Ég hleyp enn þótt það sé ekki
eins mikið og áður og nýt þess alltaf jafnmikið
að vera úti í náttúrunni.
- Þér er auðheyrilega mikils virði sam-
veran við náttúruna. Hvernig líst þér á ást-
and náttúrunnar nú og hvernig sérðu fyrir
þér framtíð hennar?
Þar spyrð þú um veigamikið atriði og mér
mjög hugleikið. Sjáðu til, jörðin er lífvera og
þarf að umgangast hana sem slíka. Það er að
segja að tilfinningar hennar, þarfir og langanir
séu virtar. Við höfum farið illa með jörðina,
henni hefur verið misboðið og misþyrmt. Jörð-
in er svo góð og kærleiksrík að við mennirnir
höfum líklega aldrei náð þeim þroska sem til
þarf til að skilja hana. Hún hefur alið okkur,
fætt og klætt á meðan mennirnir ganga að
henni sem dauðum hlut og misþyrma henni
með mengun, efnavinnslu og drápum á börn-
um hennar. Ég tel að svo sé komið að þessi
kærleiksríka vera, sem jörðin er, sé að gefast
upp á okkur. Hún verður að sporna gegn þeirri
meðferð sem hún hefur orðið fyrir því hún mun
ekki láta útrýma sér. Jörðin verður að bjarga
sjálfri sér enda er það hennar hlutverk að gera
það. Hún mun því hrista okkur af sér og losa
sig við okkur eins og hverja aðra óværu. Eina
vonin er að menn sjái að sér og fari að um-
gangast jörðina á réttan hátt. Eins og málin
standa í dag er ég ekki bjartsýnn, menn spilla
hreina vatninu, hreina loftinu, grafa upp málm-
ana, drepa dýrin og fylla hér allt af reyk og
óþverra. Við getum verið þess fullviss að þetta
verður stöðvað og það mun jörðin gera. Jafn-
vel þótt hún elski okkur og vilji það ekki þá
verður hún að losna við okkur til þess að halda
lífi sjálf. Það er óskapleg þjáning í heiminum í
dag, þjáning sem bitnar mest á jörðinni. Við
drepum hvert annað, við drepum dýrin og
kveljum okkur sjálf. Móðir okkar jörðin þjáist
með okkur öllum. Eina von okkar er að maður-
inn breyti hegðan sinni og komi þar með I veg
fyrir óumflýjanlegan harmleik.
- Hvaða leiðir vilt þú benda á til úrbóta?
Regla Jötusystkina gaf fyrir skömmu út bók
sem heitir Hinn leyndi sannleikur. Þar kemur
fram hvernig fólk eigi að bregðast við þvi
ástandi sem nú ríkir. Fólk er hvatt til að þroska
sig frá þeim lifnaðarháttum sem nú tíðkast.
Það liggur hjá manninum einum að breyta rikj-
andi ástandi. Til þess verður hann að nota sinn
frjálsa vilja og það er til einskis að líta til æðri
máttarvalda og vænta hjálpar því hún kemur
ekki. Hinn frjálsi vilji mannsins er heilagur og
þar gripur enginn inn í.
Svo mörg voru þau orð. Vikan þakkar Ragn-
ari Inga Aðalsteinssyni fyrir viðtalið, margs vís-
ari. Líklega hefði mátt minnast örlítið meira á
skáldið Ragnar Inga í þessu viðtali en til að
bæta úr því fengum við að láni til birtingar Ijóð
sem hann orti nú síðsumars 1990.
SÍÐSUMAR
Þessi tími með farfuglsins lofgjörðarljóðum
er liðinn. Það rökkvar á norðurslóðum.
Jörðin á leið sinni veltir vöngum
með vaggandi hreyfingum, mjúkum og löngum.
Nóttin oss vefur vinsemd og hlýju.
- Það vorar í staðinn í Ástralíu.
0
i/7GlíI7XlJG
NÝTT TÖLUBLAD KOMID
Á 600 SÖLUSTAÐI
imm.