Vikan - 15.12.1938, Síða 13

Nr. 5, 1938
VIK AN
13

Fiskur og steik í kvöldmat.
Frú Vamban: Maturinn er allur horfinn!
Þið hafið stolið honum!
Vamban og Mosaskeg-gur: Við ? Nei, við
erum sannarlega saklausir af því.
Milla: Þið hafið auðvitað tekið hann!
Binni og Pinni: Við erum saklausari en
englamir, spurðu Jónka. Jónki: Nei, ekki mig!
Kalli: Ó, hvað þetta er gott! Og svo er ég
svo vel saddur! En það sem þó er bezt af
öllu, er að Binna og Pinna verður kennt um
allt saman. Ha-ha-ha!
Jónki: Þama situr hann, þjófurinn! En
mig skal taka hann og lúberja svínið!
eigin augum!
Kalli: Nei, jómfrú, Jónki gerði það!
Vamban: Ónei, Kalli minn. Það má nú sjá á
maganum á þér, hvar maturinn er!
Jónki: Ó, nú mig sjá fallegt fisk, og hann verður mátulegt!
Binni: Hvað ætli hann sé að gera niðri í vantinu? Ætli hann sé að
baða sig? — Pinni: Nei, hann baðar sig ekki.
Jónki: Mig náði fiskinn og endur kann mig líka nota!
Binni: Hvað gengur að öndunum? .
Pinni: Það togar einhver í þær. Ætli það sé ekki Jónki!
Jónki: Nú verður skipstjóri og feita kona hans glaður og gefa mig
stóra Vindil, þegar mig færa því steik og fisk i kvöldmat!
Binni og Pinni: Nei, nú þyklr mér týra----------•
Jónki: Koma og borða. Matur á boðið!
Frú Vamban: Svei attan! Heldur hann, að við borðum fiskinn og
endumar með húð og hári? Ég á engan pott nógu stóran fyrir fiskinn!
Kalli: Æ, æ, mér er svo illt í maganum!
Vamban: Það er engin furða, þó að þér sé það, þar sem þú er búinn
að borða allan matinn, sem við áttum að fá! Þú ættir að skammast
þín, matbákurinn þinn.
Jómfrú Pipran: Nú skal ég hátta þig, Kalli minn.
Jónki: Nú mig sjá, hvað mig getur! Mig finnst mig sjá eitthvað!
Binni: Hvað ætli Jónki sé að glápa á?
Pinni: Mér er alveg sama um það, ef hann gæti látið okkur í friði.
Mér leiðist, að hann skuli alltaf hanga yfir okkur!
Jónki: Nei, hann er of lítill, mig bíða við stærri!