Vikan - 18.05.1939, Page 4

4
VIKAN
Nr. 20, 1939
ávarpa sig á þann veg. Ávítaði hann
Björgu harðlega fyrir allt hennar fram-
ferði, og hótaði öllu illu, ef hún héldi upp-
teknum hætti. Þegar mestu skammimar
voru um garð gengnar, sagði Björg:
Þó að gæfan mér sé mót
og mig í saurinn þrykki,
get ég ekki heiðrað hót
hofmóðuga gikki.
Hélt hún síðan af stað og gegndi engu,
þótt amtmaður skipaði henni að vera
kyrri. Sögðu menn, sem á horfðu, að
hann hefði þá hlaupið á eftir henni út allt
tún, náð henni í túnjaðrinum og tekið
hana tali á ný. Settust þau þar niður og
töluðust við um hríð. Virtist þá fara vel
á með þeim. Ekki vissu menn, hvað þau
ræddust við, en það þótti sýnt, að stillzt
hafði skap amtmanns. Fóru svo leikar, að
þau héldu bæði heim til bæjar og lét amt-
maður gefa Björgu bæði ull og smjör. Var
það svo mikið, að marga furðaði, hve ríf-
lega hann gaf henni.
Sú var venja Bjargar að yrkja jafnan
vísu um sveitir þær, er hún gisti. Leggur
hún þar dóm sinn á fólk og landkosti. Fer
sá dómur að sjálfsögðu mjög eftir þeim
viðtökum, sem hún hefir hlotið á ferðum
sínum um þessar slóðir, svo að ekki er
mikið á þeim að byggja sem almennum
sannindum. Má svo að orði kveða, að mat-
ar — eða sultarhljóð sé í mörgum vísun-
um. En sumar þeirra eru býsna skemmti-
legar og dável ortar. Fara hér á eftir fá-
einar héraðavísur Bjargar:
Slétta er bæði löng og ljót,
leitun er á verri sveit;
hver sem á henni festir fót
fordæmingar byggir reit.
Langanes er ljótur tangi,
lygin er þar oft á gangi,
margir bera fisk í fangi,
en fæstir að honum búa,
samt vil ég til sveitar minnar snúa.
Þelamörk og Þjófahlíð
það eru gamlar systur.
Öllu er stolið ár og síð,
— en það bannar Kristur.
Kvíði ég fyrir að koma í Fljót,
kvíði ég fyrir Sléttuhlíð,
kvíði ég ríða kulda mót,
kvíðanleg er þessi tíð.
Reykjadalur er sultarsveit,
sest hann oft með fönnum.
Ofaukið er í þeim reit
öllum góðum mönnum.
Bárðardalur er bezta sveit,
þó bæja sé langt á milli.
Þegið hef ég í þessum reit
þyngstu magafylli.
Mývatnssveit ég vænsta veit
vera á norðurláði.
Fólk er gott en fær þann vott
að fullt sé það af háði.
H. H. SEEDORFF:
Chinatoivn.
(Smámyndir frá Kínahverfinu í Frisco, innan lands og utan).
Með laumusporum, með laumuskó,
— down and up and up and down —
fara Wing og Ching og Lung og Ló
á laumugangi eftir Chinatown.
Átta fætur í flóka og ull,
— Wings, Chings, Lungs, Lós —
fara inn í götu, sem öll er full
af óþef sem gamalt fjós.
Það eru átta fætur með flókaskó,
— down and up and up and down —
þegar Wing og Ching og Lung og Ló
fara að leita að þýfi í Chinatown . . .
Up and down and down and up:
Wing, Ching, Lung, Ló!
Og nú er myrkt í THE MONEYSHOP
með merkinu Kwang & Kóh.
Einn þögull póli er á þrammi súr
— down and up and up and down!
Hlaðin skammbyssa, armbandsúr . . .
Eftirlitsferð í Chinatown . . .
Hann lítur á spjöldin: Ping og Pó
Wing, Ching, Lung, Ló,
meðan fjórir skuggar með flókaskó
í feng ná hjá Kwang & Kóh.
Eftir Wing og Ching og Lung og Ló
— down and up and up and down —
hver lögregluþjónn gekk þrenna skó!
í þjófaleit inni í Chinatown . . .
Átta fætur í flóka og ull,
— Wings, Chings, Lungs, Lós —
hurfu inn í götu, sem öll var full
af ósreyk, en hvergi ljós.
Sveimar af skuggum með svarta skó . . .
Down and up and up and down . . .
Þeir Wing og Ching og Lung og Ló
hafa læðzt á burtu úr Chinatown.
En ég las í Kína á húsi og hló:
WING, CHING, LUNG, LÓ.
Höfum á lager laumuskó.
(IJtibú frá Kwang & Kóh.)
MAGNÚS ÁSGEIRSSON þýddi.
Frh. á bls. 21.