Vikan - 16.05.1940, Blaðsíða 7

VIKAN, nr. 20, 1940
7
uppmálað, en ímyndaði sér, að hann væri
mesti þorpari. Þessi maður varð kennari
Jacks. Eftir kvöldverð hittust þeir, upp-
stroknir, í sælgætisbúð, þar sem þeir
keyptu sér vindlinga og sælgæti. Þeir
þekktu engar stúlkur, sem þeir gátu heim-
sótt, og ekki gátu þeir farið á opinber
böll, því að þeir áttu enga peninga til þess.
Það eina, sem þeir gátu gert, var að ganga
fram og aftur um göturnar. Louis sýndi
honum, hvernig hann ætti að bera sig að,
þegar hann mætti ungri, laglegri stúlku.
Fyrst átti að senda henni ákveðið augna-
ráð, brosa dálítið og lyfta húfunni, því
næst að gefa sig á tal við hana. En Jack
komst aldrei svo langt, — hann missti
ævinlega kjarkinn, þegar á átti að herða.
Smám saman eignaðist hann samt
nokkrar vinkonur, en hann gat aldrei boðið
þeim neitt. Bezt leist honum á írskar stúlk-
ur. I vasabókina sína hafði hann skrifað
heimilisföng verksmiðjustúlknanna Nellie,
Dollie og Katie. En samt sem áður leizt
honum lang bezt á Lezzie Connellon, sem
vann í þvottahúsi í Oakland. Hún var lag-
leg og kát. Hún gaf Jack gullhringinn sinn.
En Jack varð fyrst verulega ástfanginn
af stúlku, sem Haydee hét. Þau sátu hvort
við hliðina á öðru á Hjálpræðisherssam-
komu. Hún var sextán ára gömul, grann-
leit, brún augu og brúnt hár. Jack varð
ástfanginn af henni í fyrsta skipti sem
hann sá hana.
Hann vissi vel, að þetta var ekki sú
sterkasta ást, sem til er, en hann var
hvergi hræddur að halda því fram, að hún
væri sætust. Hann, sem var verstur allra
ræningja og drykkjurúta, og gat stjórnað
skipi í ofsaroki, vissi ekki, hvernig hann
átti að haga sér gagnvart þessari stúlku,
sem var jafn óreynd og hann var reyndur
og vitur. Þau hittust aðeins tíu sinnum og
kysstust í mesta sakleysi. Hann þóttist
viss um, að hún elskaði sig. Að minnsta
kosti elskaði hann hana, og minningin um
Haydee var honum alltaf ljúf.
Flóra hafði ekki gleymt því, að faðir
Jacks var rithöfundur, og kvöld eitt sýndi
hún Jack eitt eintak af blaðinu „San Fran-
cisco“ og hvatti hann til að taka þátt í
samkeppni um beztu ritgerðina. Jack
ákvað að lýsa ævintýri, sem hann hafði
lent í á „Sophie Sutherland“ og settist nið-
ur við eldhúsborðið. Hann fékk fyrstu
verðlaun — 25 dollara. Önnur og þriðju
verðlaun fengu stúdentar frá California- og
Stanford-háskólunum.
I „San Francisco Call“ stóð með ritgerð-
inni: „Það undraverðasta er, hvað hinn
ungi listamaður hefir mikla hæfileika til
að skilja atburðina og lýsa þeim.“ Spá-
mannleg orð!
Jack settist aftur niður til að skrifa nýja
sjómannasögu. En „San Francisco Call“
tók ekki skemmtisögur, og ritstjórinn sendi
handritið til baka.
Hefði Jack haldið áfram að sjá fyrir
fjölskyldunni, eins og hann gerði, þegar
hann var 14 ára, hefði hún komizt ágæt-
lega af, en nú fékk hann Flóru peningana,
og hún trassaði að borga húsaleiguna, svo
að fjölskyldan varð að flytja.
Jack komst að þeirri niðurstöðu, að
hann gæti ekkert gert á meðan hann væri
ekki faglærður. Þess vegna ákvað hann að
læra einhverja handiðn. Það leit út fyrir,
að raffræðingar ætluðu að hafa nóg að
gera og þar af leiðandi sneri hann sér til
Á meðal amerískra flækinga eru alls konar menn.
Jack London lærði mikið af þeim.
rafmagnsverkfræðings eins, sem vann við
sporvagnana, og sagðist ekki vera hræddur,
þó að vinnan væri erfið. Verkstjórinn setti
hann í kolakjallara, þar sem hann varð að
moka kolum þrettán tíma á dag fyrir dag-
og næturlestirnar. Fyrir þetta fékk hann
30 dollara í laun á mánuði. Launin voru
enn minni en þau, sem hann hafði í niður-
suðuverksmiðjunni, þegar hann var
fjórtán ára gamall.
Vitið þér það?
1. Hvar fæddist Jón Sigurðsson og
hvenær?
2. Hvert er minnst af Eystrasalts-
löndunum þremur: Estland, Lett-
land eða Lithauen?
3. Hver var síðasti konungur Spán-
verja?
4. Hvar var fyrsta prentverk á ís-
landi ?
5. Hvað hét norski landkönnuður-
inn, sem í ófriðnum 1914—18
vann mest fyrir stríðsfanga og
flóttamenn ?
6. Hver orti Númarímur?
7. Hvenær fóru Ameríkumenn í
heimsstyr jöldina ?
8. Hver samdi skáldsöguna „Mann
og konu“?
9. Hvað var Grikkland kallað í
fornöld ?
10. I hvaða landi er Faruk kon-
ungur?
Sjá svör á bls. 12.
Nú var hann aftur orðinn vinnuþræll.
Þegar hann kom heim á kvöldin var hann
svo þreyttur, að hann hafði ekki matar-
lyst og varla rænu á að þvo sér, áður en
hann valt útaf. Hann hafði engan tíma til
neins, sem hann langaði til, því að hann
átti aldrei frí. Honum leiddist og hann hríð-
horaðist. Einn kyndarinn vorkenndi hon-
um og sagði, að áður hefðu kolamokaram-
ir verið tveir og hvor haft f jörutíu dollara
í laun á mánuði, en þegar Jack hefði boðizt
til að gera hvað, sem fyrir var, hefði verk-
stjórinn rekið kolamokarana tvo og látið
hann gegna starfi þeirra.
Nokkrum dögum síðar sýndi þessi sami
kolamokari Jack grein í einhverju blaði,
þar sem skýrt var frá því, að annar af
hinum áður nefndu kolamokurum, sem átti
konu og þrjú böm, hefði framið sjálfs-
morð, vegna þess að hann fékk enga vinnu.
Jack henti kolaskóflunni frá sér í reiði-
kasti.
Maður þarf þá annað hvort að vera þræll
eða flækingur. Annað virtist ekki vera til.
1 apríl árið 1894 komst hann að þessari
niðurstöðu. I Massillon í Ohio var maður
nokkur, Coecy að nafni, að skipuleggja
flokk atvinnuleysingja, sem átti að fara í
bónorðsferð til þingsins í Washington.
Maður einn, Kelly að nafni, fékk því kom-
ið til leiðar, að atvinnuleysingjarnir fengu
fría járnbrautarferð til Washington.
Jack lét þetta tækifæri ekki úr greipum
sínum ganga, þó að Flóm og John London
veitti ekkert af hjálp hans. Það hafði
aldrei verið tekið tillit til hans í einu eða
neinu.
6. apríl átti hópurinn að leggja af stað.
Þegar Jack og félagi hans, Frank Davis,
komu á brautarstöðina, voru allir farnir.
Jack hrópaði: „Komdu Frank. Ég veit,
hvernig við förum að ná þeim.“
Já, Jack vissi það áreiðanlega. Þremur
árum áður hafði hann verið á sundi hjá
Sacramento og gefið sig á tal við nokkra
stráka, sem lágu í sólbaði í sandinum. Það
vom flækingar. Þeir töluðu einkennilegt
mál og sögðu stórkostlegar sögur. Jack
varð svo hrifinn af þessu, að hann gekk í
félag við þá.
Þeir kölluðu hann „sjóarastrákinn".
Flokksforinginn, Bob, tók að sér að kenna
honum, og Jack var námfús. Þeir kenndu
honum að ræna drukkna menn og fleira
og fleira. Einu sinni sat hann þrjá daga í
fangelsi.
Eftir nokkrar vikur var hann orðinn
þreyttur á þessu lífi og hvarf aftur til
Oakland. Nú var hann aftur orðinn flæk-
ingur eftir þrjú ár.
Framhald í næsta blaði.
Appelsínan.
Appelsínan hefir ekki alltaf verið að
stærð og lögun eins og hún er nú. Einu
sinni var hún perumynduð og ekki stærri
en kirsuber. Náttúrufræðingar segja, að
þroskun hennar sé árangur um tólf hundr-
uð ára ræktunar.