Vikan - 30.05.1940, Blaðsíða 15

VIKAN, nr. 22, 1940
15
K.I.B.S.-kvartettinn.
Síðast liðinn vetur hefir
verið viðburðarríkur á
ýmsa lund. Þjóðir hafa
borist á banaspjótum, og
vopnaglamrið og þjáning-
arstunurnar hafa jafnvel
náð til okkar friðsæla
lands. Á slíkum tímum
verður oss fyrst ljóst,
hverja þakkarskuld við
eigum að gjalda þeim
mönnum, sem jafnan finna
bölvabætur í öllum raunum, sem láta gleði-
sönginn gjalla, hverju sem fram vindur.
Slíkir söngfuglar eru þeir, félagarnir í
K.I.B.S.-kvartettinum. Þeir syngja um
sumar og sól, ástir og unað, eða eins og
þeir sjálfir segja, um allt milli himins og
jarðar. Þeir hafa æft af kappi undir hand-
leiðslu hins vinsæla píanóleikara, Carl
I. Bjarnason. B. Jóhannesson. S. Jónsson.
Billich, sem einnig annast undirleikinn.
Hafa þeir öðru hvoru látið til sín heyra á
skemmtunum undanfarna vetur við mikla
hrifningu áheyrenda. Og nú ætla þeir að
halda söngskemmtun í Gamla Bíó á sunnu-
daginn kemur. Á söngskránni kennir
margra grasa, — háklassiskir söngvar og
dægurlög, ný af nálinni. En allur er söng-
urinn borinn uppi
af innri þörf og
svellandi æsku-
gleði, sem verður
að fá framrás. Það
er vor og gróandi
í söng þeirra fé-
laga, sem bendir
fyrir allt er gaman
okkur á, að þrátt
að lifa. x.
K. Sigurjónsson.
CARL BILLICH
við hljóðfærið.
STEINAR OG GÖTUR
KUNNA AÐ TALA. Frh. af bls. 7.
í eyjum þess — innan við víkurnar. Þau
vörp eru nýlega byrjuð og vaxa með hverju
ári, þó hægt fari og er þar dæmi um þess-
háttar möguleika ... ,,Ef þessir þegðu, þá
mundu steinarnir tala,“ sagði meistarinn
fyrir hartnær 2000 árum.
Þeir hafa enn þá sams konar talfæri,
sem þá.
Og göturnar eru sömuleiðis gæddar
möguleikum til máls, ef þeim er gaumur
gefinn — víðsvegar á landi voru.
Nú hefi ég drepið á það, að steinar og
götur geta talað — um 1000 ára gamla
atburði.
En hefir 1000 ára gamall bátur mál?
Mér heyrist báturinn hafi talanda, sá
sem Náttfari og ambáttin fóru á yfir
þveran Skjálfanda, frá Húsavík yfir í Nátt-
faravíkur.
Mér virðist hann hvísla:
Það er missögn, að mig sliti frá skipi
Garðars. Náttfari tók til sinna ráða, fékk
ambáttina til fylgilags við sig, leysti bát-
inn frá skipinu, þegar hann sá sér færi og
fór yfrum flóann af ásettu ráði.
Náttfari var mikilsháttar maður, þó
ófrjáls væri og ambáttin slíkt hið sama.
Þau undu illa ánauðinni og sést manndóm-
ur þeirra í þessu djarfa tiltæki.
Það að drangurinn er látinn heita í höf-
uð honum ber vott um það, að tíminn, sem
færir nafn landnámsmannsins yfir á drang-
inn hefir haft þar afspurnir af þessum
frumherja, að komandi kynkvísl lítur upp
til hans. Nafn ambáttarinnar fellur í
gleymsku, af því að sagnaritarinn býr
fjarri þessum stöðvum, og tímalengdin
leyfir fjarskanum að fylla hennar spor
með sandi og snjó.
Stórhugur Náttfara sést m. a. á því, að
hann nemur (helgar sér) miklar lendur
suðurum héraðið.
Ég hefi samið þenna þátt, þó rýrari sé
í roðinu en vera skyldi, til þess að Náttfari
lægi þó ekki alveg óbættur hjá garði leng-
ur en í 1000 ár.
Ég er búinn að ganga fram hjá drang-
inum Náttfara hálfa öld — síðan ég var
tvítugur maður. Ekki mundi seinna vænna
fyrir mig að minnast landnemans — svo
sem nærri má geta.
Sagan segir að Garðar gæfi flóanum
nafn.
Náttfari er eins líklegur til þess, úr því
að hann ílendist hér. Bylgjurnar, sem
skjálfa, titra og tóna við sandinn milli
Laxár og Fljótsins allar árstíðir, sjást bet-
ur úr Náttfaravík en Húsavík. Flóinn
sjálfur skelfur eigi, heldur bylgjurnar,
kvikan við löndin og svo tíbrá og hilling,
svo sem nærri má geta.
Lifi minnig þessa fyrsta landnáms-
manns á íslandi, sem svo ætti að heita,
að réttu lagi.
Regnhlífin.
Það hefir ekki alltaf þótt fínt að nota
regnhlíf. Á Englandi voru þeir, sem létu
sjá sig með regnhlíf á götum úti, hafðir
að háði og spotti. Einkum var ökumönn-
um leiguvagna illa við þetta nýja áhald.
Þeir bentu á eigendur regnhlífanna, hræktu
á eftir þeim og höfðu í frammi margs
konar hótanir. Á þessu sést, að það þurfti
hugrekki og brennandi ást á regnhlífinni,
til þess að þora með hana út á götuna. Það
var Skoti, sem braut ísinn og sýndi fá-
dæma djörfung og þolinmæði. Hann lét sig
engu skipta, hvað fólk sagði eða gerði og
gekk ótrauður um götur Lundúna með
regnhlífina sína. Þegar hann hafði gert
þetta í nokkra mánuði, urðu menn þreyttir
á að erta hann. Þetta var um 1650.
As from Monday May 27th the
address of the British Legation and
Consulate-General will be in the
„THORSHAMAR" building, Templ-
arasund.
IIiJllL IIIIIB,,
kvartettinn
syngur í GAMLA BÍÓ
næstkomandi sunnudag
kl. 3 e. h. með aðstoð
CARLS BILLICH
Aðgöngumiðar seldir hjá
Bókaverzl. Sigf. Eymunds-
sonar og Sigríði Helga-
dóttur, Lækjargötu 2.