Vikan - 30.05.1940, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 22, 1940'
m
Lögreglustjórinn: Það er liðin heil vika, og þið
hafið ekki enn haft uppi á þjófinum.
Sveinn leynilögreg-la: Sigga litla segist hafa
tekið við bréfi af manni og afhent leikkonunni
það.
Pétur ieynilögregla: Og leikkonan segist aldrei
hafa fengið neitt bréf. Önnur hlýtur að ljúga.
Ætli það sé ekki leikkonan?
Sveinn: Sigga veit meira en hún segir. Ætli
hún hafi ekki þekkt manninn.
Pétur: Sigga er góð stúlka.
Sveinn: Jæja? Því segir hún ekki til sin ?
Lögreglustjórinn: Grunur liggur á henni.
Bjarni: Láttu þér ekki leiðast þetta, Sigga mín.
Það liggur grunur á okkur öllum, þar til þjófur-
inn finnst.
Oli og Addi í Afríku.
Addi hefir athugað dauða ljónið og séð, að
bað hefir verið drepið með ör.
Bárður: Þessi ör er frá villimanni, og hann
hlýtur að vera góð skytta.
Lína og Addi leita villimannsins, en verða ein-
skis vör. — Lína: Ef hann skýtur á okkur?
Bárður og Addi leita líka villimannsins. Allt í
einu kemur hann stökkvandi ofan úr tré.
Bárður: Skauzt þú ljónið? — Hann blæs í
litla flautu. — Óli: Hann kallar á hjálp.
En hann er ekki að kalla. Óli og Bárður sjá,
sér til mikillar undrunar, að Okapinn kemur
hlaupandi.
Villimaðurinn leggur snöru um háls dýrsins og
segir: Ég selja dýrið. — Bárður: Hvað kostar
það?
Villimaðurinn vill ekki selja dýrið nema fyrir
skyrtu eins og hvítu mennimir eru í. Bárður
fær honum sína.
Villimaðurinn: Ég ánægður — þú ánægður.
Sæll, hvíti maður! — Þau kveðja og halda af
stað.