Vikan - 27.06.1940, Blaðsíða 5

VIKAN, nr. 26, 1940
5
Jack kvongast,
en. eiclá konuiwL, sem Aojm etLslavi.
Jack hefir skrifað undir samning um út-
gáfu á bók með öllum þeim sögum,
sem birst hafa eftir hann í blöðum og
tímaritum. Ný öld er að hefjast, tuttug-
asta öldin, öldin hans. Hann situr í svcfn-
herbergi sínu og bíður eftir aldamótunum
með uppköst að hundruðum óskrifaðra
skáldverka. Úr Flóru sló tólf. Hann spratt
upp, klæddi sig í peysu, setti á sig hjól-
hestaspennurnar og hjólaði til San Jose um
nóttina. Gat hann byrjað nýju öldina bet-
ur, en með því að kvænast stúlkunni, sem
hann elskaði, strax fyrsta daginn ? Ef syn-
ir hans og síðar sonarsynir hans ættu að
hugsa til hans með stolti að hundrað ár-
um liðnum, mátti hann engan tíma missa.
Frú Applegarth hafði aldrei viljað fá
Jack fyrir tengdason. Hún hafði ekki sett
sig upp á móti trúlofuninni, af því að hún
vissi, að giftingin hlaut að byggjast á getu
Jack til að sjá fyrir eiginkonu, og á henni
hafði hún enga trú. En þegar Jack birtist
skyndilega þennan nýársmorgun, með
próförk af ,,Heimskautaóði“, sem tákn um
vaxandi gengi á nýja árinu, gerbreyttist
framkoma hennar. Jú, hún var fús til að
gefa samþykki sitt til giftingarinnar, já,
jafnvel samdægurs — en með einu skil-
yrði: Annað hvort varð Jack að flytja til
þeirra og gerast fyrirvinna heimilisins —
maður hennar var dáinn og Edward sonur
hennar bjó ekki lengur heima — eða þá,
að hún varð að fá leyfi til að flytja með
þeim til Oakland, og hann yrði að lofa því,
að skilja mæðgurnar aldrei að.
Út af þessu varð hörð deila. Jack hélt
því fram, að móðirin hefði engan rétt til
að bregða fæti fyrir hamingju dóttur sinn-
ar, og frú Applegarth lét hann skilja á
sér, að Mabel væri hlýðin dóttir, sem væri
móður sinni þakklát fyrir allt, sem hún
hefði gert fyrir hana, og myndi ekki vilja
yfirgefa hana í ellinni — þó að sannleik-
urinn væri sá, að frá Applegarth væri
miklu sterkbyggðari, og væri nú þegar
farin að láta hana færa sér morgunmatinn
í rúmið.
Mabel var eins og í milli tveggja elda
og gat sjálf ekki tekið neina afstöðu. Móðir
hennar hafði alltaf kúgað hana, og það
hafði sett mark sitt á hana.
Þegar Jack kom aftur til Oakland um
kvöldið, sár og gramur, biðu hans nýjar
áhyggjur. Flóra sagði honum, að nú væru
peningamir frá „Atlantic Monthy" alveg
búnir.
Næsta morgun hjólaði hann gömlu leið-
ina til veðlánarans með regnkápu John
London á böglaberanum. Þegar hann kom
út aftur, hafði hann nokkra dollara í vas-
anum, en hann varð að ganga heim. Það
væri ekki stórt fjárhagslegt atriði, þó að
Mabel bættist við í fjölskylduna, en það
myndu líða mörg ár, áður en hann gæti
séð fyrir tengdamóður sinni.
Það var hreinasta f jarstæða að láta sér
detta í hug, að hún og Flóra gætu búið
undir sama þaki, strax fyrsta daginn
myndu þær fara í hár saman. Og ætli hún
mundi ekki vilja stjóma heimili hans, eins
og hún vildi nú stjórna konunni hans?
Mabel mundi fyrst og frems vera dóttir
frú Applegarth og þar næst konan hans.
Hann var bæði hryggur og reiður, ekki
aðeins af því, að hann sá nú drauminn um
konu og heimili verða að engu, heldur
einnig af því, að konan, sem hann elskaði,
varð að þola þessa þungu raun, sem mundi
ekki aðeins verða til þess að skilja þau
að fullu, heldur einnig til þess að eyði-
leggja allt líf hennar.
Hann reyndi enn þá að fá Mabel til að
fara frá móður sinni. En hún skyldi naum-
ast hvað hann var að fara og tautaði sífellt
eins og í leiðslu: „Mamma getur ekki lifað
án mín.“ Jafnvel árið 1937 sagði Edward
Applegarth: „Móðir mín var alla tíð eigin-
gjöm, og Mabel eyddi allri sinni æfi í að
annast um hana.“
Jack sem ungur, efnilegur rithöfundur. Hann átti
að vísu sínar áhyggjur, en missti aldrei trúna
á sigur.
I þessari grein lýsir Irving
Stone árekstrum Jacks við
móður Mabel, sem verður til
þess að trólofunin fer út um
þúfur, og hvernig hann setur
sér það markmið að græða
peninga, hvað sem það kosti.
Jack gaf þó ekki upp alla von. Hann
hélt áfram að elska Mabel, en leitaði sam-
vista við aðrar konur, þar á meðal Önnu
Strumsky. Um skeið gat hann enga sögu
selt, og þegar heimihð varð aftur aura-
laust, fór hann að missa þolinmæðina.
Hann ákvað að vera framvegis vægðarlaus
í peningasökum, því að það voru aðeins
heimskingjar, sem fyrirlitu peninga. „Ég
vil eignast peninga, eða öllu heldur það,
sem kaupa má fyrir peninga, og ég get
aldrei eignast of mikið af peningum. Mat-
urinn skapar manninn, en ekki uppeldið.
Meiri peningar tákna sterkara líf fyrir
mig. Það getur aldrei orðið löstur hjá mér,
að nurla saman peningum, miklu heldur að
sóa þeim. Já, það mun alltaf þjá mig. Ef
að peningarnir fylgja frægðinni, þá má
frægðin koma, en ef þeir fylgja henni ekki,
þá vil ég heldur peningana.“
Jafnframt því, að hann krafðist pen-
inga til þess að losna undan þrældómsoki
sínu, skrifaði hann eldheitar greinar um
socialisma, sem hann var viss um að geta
selt.--------
I febrúar árið 1900 skeðu tveir atburð-
ir, sem báðir virtust í sjálfu sér þýðingar-
lausir, en höfðu þó, hver um sig, mikil
áhrif á æfi Jack London. Annar var sá,
að honum var boðið til morgunverðar í San
Francisco til frú Ninette Eames, og hinn,
að einn af skólafélögum hans, Fred Jacobs,
sem tekið hafði þátt í spánsk-ameríska
stríðinu og dáið hafði um borð í flutninga-
skipi, var sendur heim til Oakland til
greftrunar. Morgunverðurinn hjá frú
Eames var á undan, og þó að lengra liði
áður en áhrifanna af honum færi að gæta,
urðu þau aftur á móti þeim mun varan-
legri.
Tilgangur frú Eames með þessum morg-
unverði, var að fá tækifæri til að kynnast
Jack London, því að hún hafði í hyggju
að skrifa grein um hann í „Overland Mont-
hly“. Hún hafði einnig boðið systurdóttur
sinni, Klöru Charmian Kittredge, sem hún
hafði alið upp frá því, að hún var smá-
barn. Hún var mjög lík frú Eames, fjörug
og hvatskeytleg, tuttugu og níu ára og
ógift. Hún leit hæðnislega á tötraleg föt
Jacks og lét aðeins til sín taka, þegar frú
Eames fræddi Jack á því, að systurdóttir
sín væri vélritunarstúlka á skrifstofu þar
í nágrenninu. Þá sparkaði hún í fætur
frænku sinnar, af því að hún hafði ljóstað