Vikan - 27.06.1940, Blaðsíða 14

14
VTKAN, nr. 26, 1940
að boðið sé í. Þegar hann hefir fengið við-
unandi boð, fleygir hann vörunni í kaup-
andann, en aðstoðarmaðurinn tekur á móti
greiðslunni, og þannig gengur það koll af
kolli. Stundum gengur salan viðstöðulaust
og allt uppselt á skömmum tíma, en stund-
um eru kaupendumir tregir, svo að kaup-
maðurinn verður að taka upp hverja vör-
una á fætur annarri, án þess að fá viðun-
andi boð. Þá tekur hann saman dót sitt og
ekur þangað, sem von er f jörugri viðskipta.
Guy Fawkes day er mesti hátíðisdagur
Lundúnabúa, einkum þó barnanna. Hann
er 5. nóvember og er haldinn hátíðlegur
til minningar um, að þann dag fyrir 335 ár-
um ætlaði maður að nafni Guy Fawkes
að sprengja þinghúsbygginguna með öll-
um þingmönnum, konungi og fylgdarliði
hans í loft upp. En á síðustu stundu komst
upp um samsærið og var því afstýrt. Öll
ensk börn þekkja söguna af Guy Fawkes,
jafnvel þau allra fáfróðustu í aumustu fá-
tækrahverfunum, og halda daginn hátíð-
legan með því að ganga fylktu liði um göt-
umar, klædd hinum fáránlegustu búning-
um, og með tuskubrúðu, eins og sjá má á
myndinni, í fararbroddi. Hún á að tákna
Guy Fawkes, og þegar skrúðgangan er á
enda, er brúðan brennd á báli.
Því verður ekki neitað, að fátækra-
hverfi Lundúnarborgar eru svartur blett-
ur á menningarlífi ensku þjóðarinnar,
enda hefir hún fengið mörg orð í eyra fyrir
það. Heilar bókmenntir em til um þessi
mál, en allra bóka frægust er þó bók Jack
Londons, „IJr djúpum stórborgarinnar",
sem lesendur Vikunnar munu fá tækifæri
til að lesa um innan skamms. En þrátt
fyrir allt þetta er þó feikna mikil og fjöl-
þætt góðgerðastarfsemi rekin í fátækra-
hverfunum. Til skamms tíma hefir hún þó
verið, og er raunar enn að miklu leyti, bor-
in uppi af frjálsum samskotum og einstök-
um mönnum og stofnunum. En fyrir
nokkram áram voru sett lög um niðurrif
og endurbyggingu fátækrahverfanna.
Þetta tekur þó langan tíma og er ýmsum
erfiðleikum bundið. Eitt af því er, þótt
undarlegt megi virðast, tregða fólksins
sjálfs. Fyrsta krafa hvers Englendings er,
að fá að búa út af fyrir sig. Þeir hafa
megna og rótgróna andúð á sambýlishús-
um. Þegar byrjað var að reisa hin stóru,
nýtízku sambýhshús, sem þessi mynd sýn-
ir, áttu stjómarvöldin erfitt með að fá
fólkið til að flytja í þau, þó að leigan væri
lægri en fyrir fúahjallana, sem það bjó í.