Vikan - 27.06.1940, Blaðsíða 6

6
VIKAN, nr. 26, 1940
því upp, $.5 hún yrði að vinna fyrir sér
sjálf.
Þann 20. febrúar lauk Jack við próf-
arkalesturinn að „Sögum frá Klondike",
sem varð nafnið á fyrstu bókinni hans.
Daginn eftir var hann viðstaddur jarðar-
för Fred Jacobs, og hitti þar unnustu
Jacobs, Bessie Madden, laglega, írska
stúlku, sem Jack hafði hitt nokkrum sinn-
um áður. Morguninn eftir fékk Jack bréf
frá Mabel, sem var vinkona Bessiear, þar
sem hún bað hann að heimsækja Bessie
og gera allt, sem hann gæti til að létta
henni raunirnar. Sama kvöldið fór hann
í heimsókn til Maddern-f jölskyldunnar.
Bessie Maddem hafði verið kennslukona
í þrjú ár. Hún var hraustleg, rólynd, næst-
um daufgerð stúlka, með hlýleg, angur-
vær augu, og dálítið eldri en Jack.
Bessie syrgði Fred, og Jack syrgði hina
vonlausu trúlofun sína og Mabelar. Það féll
vel á með þeim, og þau undu vel í návist
hvors annars. Áður en langt leið, fóm
samfundir þeirra að verða tíðari. Þau lásu
saman og ræddu um bókmenntir, og stund-
um, þegar Jack átti peninga, fóru þau út
að skemmta sér. Þó að Jack hjólaði enn
þá til San Jose einu sinni í viku, hlakkaði
hann þó alltaf til að hitta Bessie aftur.
Hún leiðrétti nú öll handrit hans; henni
féllu sögur hans vel í geð, og hún trúði
blint á, að hann mundi verða einn af mestu
rithöfundum heimsins, og þá trú missti
þún aldrei.
Jack gerði sér vonir um, að „Sögur frá
Klondike“ mundu gefa honum góðar tekj-
ur, og hann ákvað því að flytja í stærra
hús. Þau Flóra fundu tveggja hæða hús
skammt frá, sem í var dagstofa með
frönskum hurðum, og herbergi, sem hægt
var að gera úr vinnustofu handa Jack.
Bessie hjálpaði til að gera vinnustofuna
skemmtilega og vistlega. Kvöldið áður en
þau ætluðu að flytja inn, vom Eliza og
Bessie önnum kafnar við að hengja upp
gluggatjöld í vinnustofunni, en Jack lá
endilangur á gólfinu. Eliza snéri sér við
til að taka upp stöng af gólfinu og tók þá
um leið eftir því, að Jack horfði með sér-
kennilegum, vakandi svip á Bessie. 1 einu
vetfangi sá systir hans, sem frekar hafði
þó verið honum móðir en systir, á augna-
ráði hans, að hann hafði tekið ákvörðun,
og henni varð undir eins ljóst, hvað það
var. Hún varð því ekki vitund undrandi,
þegar Jack kom til hennar daginn eftir,
og sagði hanni, að hann ætlaði að kvænast
Bessie Maddem.
Þegar Jack og Mabel höfðu á sínum
tíma ákveðið að giftast, var það ekki ein-
ungis vegna þess, að hann elskaði hana,
heldur einnig af því, að hann vildi fyrir
hvern mun kvænast. Hann hafði kynnst
lífinu meira en vænta mátti af tuttugu og
f jögra ára gömlum manni. Hann hlakkaði
svo mikið til að verða faðir, að jafnvel á
flækingsdögum sínum hafði hann skrifað
í vasabókina sína um þessa löngun sína 1
til að eignast böm.
Jack og Bessie vom einlæg hvort við
annað. Þau gerðu sér ekki neinar tálvon-
ir um rómantíska, eldheita ást. Þau vissu
vel, að Bessie elskaði Fred enn þá, og að
Jack elskaði Mabel. En þeim þótti vænt
hvoru um annað, virtu hvort annað, og
þau fundu, að þeim mundi auðnast að
skapa farsælt hjónaband.
Jack og Bessie vom gefin saman á
sunpudegi, einni viku eftir að hann hafði
tekið ákvörðun sína. Flóra varð svo reið
yfir að sonur hennar skyldi yfirgefa hana,
eins og hún komst að qrði, að hún neitaði
að vera við vígsluna. Brúðhjónin fóru í
þriggja daga brúðkaupsferð á hjólum upp
í sveit.
Bessie hélt áfram að taka nemendur til
kennslu, og þannig gat hún hjálpað til að
Á þessum farar-
tækjum fóru ný-
giftu hjónin í
langa brúðkaups-
ferð.
sjá fyrir heimilinu, þegar tekjur Jacks
brugðust. Á kvöldin leiðrétti hún handrit
hans og vélritaði þau, las nýútkomnar
bækur, svo að hún gæti rætt um þær við
hann, afritaði nokkur af þeim kvæðum,
sem honum líkaði bezt, og batt mörg
hundruð af þeim inn í rauð spjöld, safnaði
og batt inn tímaritsgreinar um hagfræði-
leg og pólitísk málefni, bjó út myrkra-
klefa og lærði að framkalla myndir. Bessie
sagði árið 1937: „Ég elskaði ekki Jack,
þegar ég giftist honum, en það leið ekki
á löngu, áður en ég fór að elska hann.“
Það lítur út fyrir að hamingjan hafi
fylgt hjónabandinu, því að í maí tókst Jack
að koma tveim sögum í vinsælt og mikils-
metið tímarit, sem hét „McClure’s Maga-
zine“. McClure keypti af honum „Konu-
dáð“ og „Lögmál lífsins" og skrifaði Jack:
„Við höfum mikinn áhuga fyrir yður, og
við viljum gjaman láta yður finna, að þér
eigið einlæga vini hér í New York. Ég vil
gjaman biðja yður að skoða okkur sem
umboðsmenn yðar framvegis. Ef þér viljið
senda okkur allt, sem þér skrifið, skulum
við nota allt, sem við getum, og það sem
við ekki getum notað sjálfir, skulum við
reyna að koma út með sem beztum kjör-
um.“
Dásamlegra bréf gat enginn ungur rit-
höfundur vænst til þess að fá. Jack tók
líka McClure á orðinu. Hann tíndi saman
fullan kassa af handritum og byrjaði að
skrifa nýjar sögur, sem þegar höfðu þrosk-
ast í huga hans. McClure keypti safn af
ritgerðum, hagfræðilegs eðlis, og borgaði
honum alls 300 dollara fyrir það. Það var
sú stærsta peningaupphæð, sem Jack hafði
nokkm sinni eignast. ;
Þegar „Sögur frá Klondike" komu út
vorið 1900, hlaut hún strax ágæta- dóma.
Einn ritdómari skrifaði: „Sögur háns eru
þrungnar af dularmögnun og náttúrufeg-
urð hinna víðáttumiklu norðíægu landa.
Megin þátturinn er alltaf harmsögulegs
eðlis — eins og raunar alltað er í veru-
leikanum, þegar karlmenn heyja miskunn-
arlausa baráttu við frumstæð öfl náttúr-
unnar. Hann hefir til að. bera mikið af
ímyndunarafli Kiplings og frásagnarhæfi-
leika, í lýsingu sinni á hinu broslega og
harmsögulega í lífinu í Klondike. En hann
er gæddur þeim hárfína og glögga skiln-
ingi á hversdagslegum atburðum hetjulífs-
ins, sem sjaldan verður vart hjá Kipling.
Hvílík óvænt hamingja, að honum skuli
þegar vera hkt við átrúnaðargoð sitt og
læriföður! En mitt í gleði sinni yfir þessu
gaf hann sér þó tíma til þess, að reiðast
ritdómaranum, af því að hann hafði ekki
skilið í hverju snilligáfa Kiplings væri
raunverulega fólgin, og hann skrifaði
hvassorða svargrein.
Hann hafði oft langað til að reyna sig
á langri skáldsögu, en það tekur allt að
því eitt ár að skrifa slíka skáldsögu, og
á meðan fást engar tekjur í aðra hönd.
Nú skrifaði hann McClure og skýrði hon-
um frú vandræðum sínum.
McClure svaraði samstundis: „Við erum
fúsir til að borga yður fyrir fram fyrir
skáldsöguna, og þér getið sjálfir sett skil-
málana. Við erum fúsir til að senda yður
ávísun á 100 dollara á mánuði í fimm
mánuði, og ef þér álítið, að þér komist
ekki af með minna en 125 dollara, getum
vér einnig fallist á það.“
Rétt í þann mund trúði Bessie honum
fyrir því, að hún gengi með barni. Jack
varð himinhfandi og vissi samstundis, að
það mundi verða drengur. Tveim vikum
eftir, að Bessie hafði fært honum þessi
tíðindi, byrjaði hann á fyrstu skáldsögu
sinni „Snædrottningin".
Þó að Jack væri nú í öllum atriðum orð-
inn kunnugur því, hvað það er að vera
bundinn, og þurfa að sjá fyrir fjölskyldu,
hafði hann gleymt að taka það með í reikn-
inginn, að enn þá hefir aldrei verið byggt
eldhús nógu stórt handa tveim konurn.
Flóra lenti í hörðum deilum við konu hans.
Flóra, sem möglunarlaust hafði þolað
hungur og skort, þegar heimilið var alls-
laust, áleit nú, að henni bæri launin, en
í stað þess hafði Jack komið með aðra
konu inn á heimilið. Tuttugu árum eftir
dauða Jack sagði Bessie: „Ef ég hefði
stjanað við Flóru, látið allt eftir henni og
lofað henni að stjóma heimilinu, hefði
okkur sjálfsagt getað komið vel saman.
En ég var ung og vildi gjarnan reynast
manninum minum vel. Þess vegna kom til
árekstra á milli okkar.“
Stundum bámst reiðiþrungnar raddir
þeirra um til Jacks og rændu hann öllum
vinnufriði. Þá fór hann út og heim til Elízu
og grátbað hana um að stilla til friðar.