Vikan - 27.06.1940, Blaðsíða 9

Dyravörður skólans (er hann hafði hent út stærsta „drengnum"
í bekknum): Hvar er kennarinn ?
Drengimir: Það var hann, sem þér hentuð út.
— Þér hafið framið átta innbrot í síðustu viku.
— Já, ef allir væru jafn önnum kafnir og ég, þá mundi ekki vera
kvartað um atvinnuleysi.
Hún: Ég er orðin þreytt á skartgripum,
kjólum og veizlum.
Hann: Jæja, eigum við nú loksins að fara
að spara?
Hún: Nei, ég vil fá nýja skartgripi, nýja
kjóla og nýjar veizlur.
1. þjónn: Þegar maður hefir lesið mikið af
leynilögreglusögum, getur maður oft gizkað á
rétta lausn hinna ótrúlegustu hluta.
2. þjónn: Jæja! Af hverju heldurðu þá, að
þessi gestur hafi haldið bollanum á lofti síð-
ustu fimm mínútumar, án þess að drekka úr
honum ?
1. þjónn: Hann er svona spenntur við að
lesa framhaldssöguna eftir Edgar Wallace.
'r
—- En finnst yður viðeigandi, hr. magister,
að þér setið undir mér, á meðan þér eruð að
skýra út fyrir mér endurholdgunarkenning-
una?
— Því ekki það, bamið mitt, við lifum að-
eins einu sinni.
— Nei, Pétur fær ekki að fara út að leika
sér í dag ... hami hefir verið óþægur.
—• Nei, þetta líkar mér ekki, og úr því að
það er ég, sem á að erfa fötin, finnst mér ég
líka hafa leyfi til að leggja eitthvað til mál-
anna.
— En ef uppskurðurinn mistekst nú, herra
yf irlæknir ?
— Hafið engar' áhyggjur út af því, það upp-
lifið þér aldrei.