Vikan - 04.07.1940, Blaðsíða 9

Hún: Það var leitt, að ég skyldi eyðileggja
bílinn. En sem betur fer gleymdi ég að borga
vátrygginguna á honum í gær, svo að þá pen-
inga spörum við þó.
— Er ekki byggt mikið af nýjum húsum
hér í borginni?
— Jú, öll húsin, sem við byggjum, eru ný.
— Ekkert skil ég í því, að þú skyldir
,,drekka dús“ við þennan kurf.
— Mér hefir lengi gramizt að þurfa að
segja ,,þér“ við svona labbakút.
— Þú ert svo heimskur, að þú veizt ekki einu sinni, hvað 2 sinn-
um 2 eru.
— Jú, ég veit það og ef ég bæti þér aftan við, þá verður það 40.
— Frúin: Þurfið þér virkilega. svona stóran öngul, til þess að veiða
fiskinn með?
— Mamma, ég setti kjötið á borðið.
— En var kötturinn ekki inni í stofunni, Anna mín?
— Jú, en ég flýtti mér að slökkva ljósið, svo að hann sæi það ekki.
Fjóla: —
míns.
Bella: —
Trúirðu því, að ég get bara ekki hugsað til þrítugsafmælisins
Nú, hvað kom fyrir þá?
Gesturinn: — Þér hafið fært mér nautsleður í staðinn fyrir nautasteik
og auk þess er hnífurinn bitlaus.
Þjónninn: — Reynið að brýna hnífinn á leðrinu.