Vikan - 11.09.1941, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 37, 1941
HUGREKKI.
Praxnhald af bls. 5.
Hún gekk inn í forstofuna og stóð undir
ljósinu og ljómaði í hinu dýra skarti sínu.
Augnablik starði Kathy á hana. Beulah
horfði með ánægju á einfalda kjólinn henn-
ar og svuntuna. En hvað þetta er ósnoturt
og gamalt, hugsaði Beulah.
Þá brosti Kathy og augu hennar Ijóm-
uðu. Beulah sá, að hún var enn falleg.
„Beulah!“ Hún greip hendur hennar og
þrýsti þær. „Þú kemur alla leið hingað til
að sjá okkur! En hvað það var fallega
gert af þér. Okkur þótti svo leiðinlegt að
komast ekki út á völlinn til að taka á móti
þér. Bömin fóru til að sjá þig lenda og
voru öll á lofti, þegar þau komu aftur! En
Paul og ég —“ Brosið hvarf og hún lækk-
aði róminn. „Paul er veikur. Hann hefir
legið í rúminu í nokkrar vikur. Það er
ekkert alvarlegt,“ bætti hún við í skyndi.
„Hann þarf bara að hvíla sig. En hann
gat auðvitað ekki farið — og ég — ég vil
ekki fara frá honum. Harry! Ellen!“ kall-
aði hún. „Getið þið, hver er komin í heim-
sókn? Beulah Baron!“
Tvö börn, átta og tíu ára, komu hlaup-
andi fram í forstofuna. Þau stóðu og
störðu á Beuluh.
„Þau voru að borða kvöldverð," sagði
Kathy.
„Ég ætla ekki að tef ja. Ég þarf að flýta
mér til baka,“ greip Beulah fram í „Veizl-
an ...“
„Máttu ekki vera að að koma upp augna-
blik og heilsa Paul. Honum þætti svo leið-
inlegt, ef ..."
Kathy fór með hana upp stigann og inn
í svefnherbergið. Paul hafði ekki breytzt
mikið. Hárið var þynnra og hann var hor-
aðri. En honum þótti mjög gaman, að
Beulah skyldi koma. Hann þrýsti hönd
hennar, spurði hana um margt og sló henni
gullhamra.
„Þú ert unglegri, en þú hefir nokkum
tima verið, finnst þér það ekki, Kathy?
Þú hefir svei mér gert Marysville að frægri
borg. Við lesum allar sögurnar um þig í
blöðunum, er það ekki, krakkar?"
Beulah Ijómaði. Mínútumar flugu og nú
var kominn tími til að fara.
Beulah snéri sér við í dyragættinni.
„Þegar ég kem næst, þá tek ég þig með
í flugferð, Paul.“
„Það væri gaman,“ sagði Kathy og
brosti. „Hann mundi hafa gaman af því.
Heldurðu það ekki, Paul?“
„Mig líka!“ hrópaði Harry lith.
„Og mömmu!“ bætti Ellen við.
Kathy brosti. „Það er óhætt að sleppa
mér.“
„Hefir þú aldrei flogið ?“ spurði Beulah.
„Nei, ég er lofthrædd. Ég mundi verða
hrædd —.“
„Raggeit, mamma er raggeit!" sönglaði
Harry.
Kathy hló, þegar þær voru á leið niður
stigann. „Það er það, sem þú varst vön
að kalla mig, var það ekki, Beulah?“
„Þú ert aldrei hrædd, er það?“ spurði
Ellen og horfði aðdáunaraugum á Beuluh.
„Aldrei,“ svaraði Beulah og kastaði
brúna hárinu sigri hrósandi aftur á bak.
Sigurgleði hennar var nú fullkomin. Hún
var brosandi, þegar hún steig aftur inn í
bílinn.
„Þér emð Beulah Baron, er það ekki?“
spurði bílstjórinn, um leið og hann ók af
stað.
„Jú,“ sagði hún sætum rómi.
„Ég býst ekki við, að þér munið eftir
mér. Ég gekk í skóla með yður. Það var
fallega gert af yður að heimsækja Paul og
Kathy Rysing.“
„Ó, mig langaði til þess!“ sagði Beulah.
„Síðan Paul veiktist, fer hún ekkert,“
hélt hann áfram. „Þau munu hafa mikla
gleði af þessu.“ Hann þagði. „Hún er dá-
samleg kona, hún Kathy Rysing.“
„Dásamleg?" endurtók Beulah.
„Já, með veikan mann og tvö börn. Syst-
ir mín þekkir hana mjög vel, og þess vegna
veit ég þetta. Honum batnar aldrei.“
„Batnar honum aldrei! En hún sagði —
og hann ....“
„Hann veit það auðvitað ekki. Bömin
vita það ekki heldur. Kathy hefir gert allt,
sem hugsanlegt var. Það er þess vegna,
sem hún er alltaf heima og er sí brosandi
og glöð, segir systir mín. Enginn myndi
geta látið sér detta í hug —.“
Andartak þagði Beulah. Hún sá fyrir sér
þreytulegt andlit Kathy, þegax hún opnaði
hurðina, síðan hið snögga bros. Hún hafði
boðið hana velkomna, kallað á börnin og
hlaupið með hana upp stigann. Komið
hlæjandi inn í herbergi Pauls og spaugað
við hann og talað um flugferðina hans,
þegar Beulah kæmi næst. — Og honum
myndi aldrei batna. Kathy vissi það. Næt-
ur og daga þurfti hún að bíða, hlaupa upp
og niður stiga, matreiða, þvo og hreinsa;
engin von, engin framtíð, stöðugt meiri
vinnu, engin falleg föt, engar skemmtanir,
engir félagar — ekkert —.
Beulah hristi höfuðið. „Ég skil ekki,
hvemig hún fer að þessu.“ Hún talaði lágt,
eins og hún væri að tala við sjálfa sig.
„Ég skil það ekki heldur," sagði bílstjór-
inn. Hann nam staðar fyrir framan gisti-
húsið. „Það er meira en nóg, fyrir hverja
meðal manneskju. Hann fór út og opnaði
hurðina fyrir „Hugrökku Beuluh“, flug-
konuna hugrökku, yppti öxlum og bætti
við. „En þér vitið, að við getum ekki vænst,
að allir séu svona hugrakkir.“
SKRlTLUR.
Pniin: Hafið þér komið til Sviss, herra Jan-
sen?
Auðmaðurinn: Eg veit það svei mér ekki. Þjónn-
inn minn kaupir alltaf farmiðana.
*
Hiin: Viltu lofa mér því að koma aldrei oftar
heim drukkinn um miðja nótt?
Hann: Já, ég lofa því. Ég kem þá ekki fyrr en
morgnar.
105
krossgáta Vikunnar.
Lárétt skýring: — 1. táldreginn. — 11. fræ. —
12. rása. — 13. fraus. — 14. hlemmur. — 16. eld-
fjall. — 19. skák. — 20. reið. — 21. klukku. —
22. gróða. — 23. hest. — 27. gull. — 28. möl. —
29. tengja. — 30. amboð. — 31. söngvarar. —
34. tónn. — 35. nytjadýr. — 41. jurt. — 42. hóp.
— 43. ástarkvæðisins. — 47. forsetning. — 49.
hljóð. — 50. fæði. — 51. þröng. — 52. fisk. — 53.
sagnmynd. — 56. kind. — 57. hlass. — 58. sam-
skeyti. — 59. reizla. — 61. vöðull. — 65. hitti. —
67. stjórn. — 68. nautn. — 71. guði. — 73. sjó. —
74. tilslökun.
Lóðrétt skýring: — 1. eftirlit. — 2. kapp. — 3.
grip. — 4. straumur. — 5. frumefni. — 6. keyr,
bh. — 7. undirstaða. — 8. sk.st. —9. ofanaf-
rista. — 10. hrós. — 11. merkisdagur. — 15..
ólagnin. — 17. fóðra. — 18. snemma. — 19. tap.
— 24. gruna. — 25. féll. — 26. yndi. •— 27. rölt.
— 32. bærist. — 33. fölna. — 35. úrskurð. 36.
fljótið. — 37. töluorð. — 38. illmæli. — 39. for-
faðir. — 40. dráttur. — 44. harður. — 45. skamma-
bók. — 46. mylsna. — 48. spor. — 49. sést ekki.
— 54. stólpi. — 55. guðshús. — 57. pípan. —
60. tusku. — 62. mældu. — 63. fugl. 64. fornafn.
— 66. taki. — 68. tónn. — 70. fæddi. — 71. borð-
andi. — 72. ókyrrð.
Lausn á 104. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 1. fomgripasafn. — 11. búk. — 12.
frá. — 13. knár. — 14. löt. — 16. jarm. — 19„
tófa. — 20. aur. — 21. þrá. — 22. væð. — 23. rá.
— 27. mn. — 28. glæ. — 29. mannkyn. — 30.
Job. — 31. um. — 34. Ra. — 35. hindurvitni. —
41. allri. — 42. annes. — 43. ættaróðulin. — 47.
ff. — 49. ær. — 50. lek. — 51. hafalda. — 52.
efi. — 53. en. — 56. an. — 57. arð. — 58. suð.
— 59. bak. — 61. aska. — 65. litlu. — 67. rær.
— 68. ódó. — 71. sjá. — 73. sár. — 74. tjalds-
hreiður.
Lóðrétt: — 1. fúa. -— 2. okra. — 3. nf. — 4.
gró. — 5. rá. — 6. pk. — 7. ana. — 8. sá. —
9. flóð. — 10. nöf. — 11. björgunarflekar. — 15.
tannbakshringur. — 17. mun. — 18. grunur. —
19. tær. — 24. álm. — 25. band. — 26. syni. —
27. mor. — 32. birta. — 33. annir. — 35. hlæ. —
36. nit. — 37. urr. — 38. við. — 39. tal. — 40.
inn. — 44. amar. — 45. ófagur. — 46. undu. —
48. fen. — 49. æfa. — 54. æra. — 55. val. — 57.
akri. — 60. risu. — 62. sæt. — 63. odd. — 64..
fje. — 66. tár. — 68. ól. — 70. ós. — 71. sr. —
72. ái. —
Ferðamaðurinn: Er margt fallegt í þessum
bæ?
Leiðsögumaðurinn: Nei, þær eru nú ekki nema,
þrjár, sem geta kallast fallegar.
*
A: En hvað þetta er ungur maður, sem þessi
gamla kona á.
B: Vitleysa, þetta er sonur hennar.
A: Að hugsa sér, hverjum gæti dottið í hug',
að svona ung kona ætti svona gamlan son.