Vikan - 14.01.1943, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 2, 1943
OPNI GLUGGINN.
Frænka mín kemur bráðum niður,
herra Nuttel,“ sagði ákveðin,
fimmtán ára gömul telpa; ,,á með-
an verðið þér að reyna að láta yður nægja
að ég sé hjá yður.“
Framton Nuttel reyndi að segja það
rétta, sem mundi vera hæfilegir gullhamr-
ar fyrir ungu frænkuna, án þess að segja
nokkuð óviðeigandi um frænkuna, sem
koma átti/Með sjálfum sér efaðist hann
meira en nokkru sinni áður um það, hvort
þessar viðhafnarlegu heimsóknir til f jölda
ókunnugra mundu gera mikið gagn við
lækningu taugasjúkdóms þess, er hann
gekk með.
„Ég veit, hvernig það verður þar,“ hafði
systir hans sagt, er hann var að búa sig
undir að flytja til þessa sveitahéraðs; ,,þú
grefur þig niður þar og talar ekki við
nokkra lifandi veru, og taugar þínar verða
verri en nokkru sinni áður af leiðindum.
Ég skal gefa þér meðmælabréf til alls þess
fólks, er ég þekki þar. Sumt af því er,
að því er mig minnir, allra viðkunnanleg-
ustu manneskjur.“
Framton var að hugsa um það, hvort
þessi frú Sappleton, konan, sem hann var
að koma með eitt af meðmælabréfunum
til, væri ein af þessu viðkunnanlega fólki.
„Þekkið þér margt fólk hérna?“ spurði
frænkan, er henni fannst þögnin orðin
hæfilega löng.
„Varla nokkra manneskju,“ sagði Fram-
ton. „Systir mín dvaldi hér á prestssetrinu
fyrir fjórum árum, og hún lét mig hafa
meðmælabréf til nokkurra manna hér.“
Hann sagði þetta síðasta í þeim tón, að
auðheyrt var, að honum líkaði það miður.
„Þér vitið þá eiginlega ekkert um hana
frænku mína?“ spurði hin ákveðna, unga
stúlka.
„Aðeins nafn hennar og heimilisfang,“
sagði gesturinn. Hann var að velta því
fyrir sér, hvort frú Sappleton lifði í hjóna-
bandi eða væri ekkja. Það var eitthvað
við herbergið, sem gaf til kynna, að karl-
menn byggju þar.
„Hinn mikli sorgarleikur í lífi hennar
átti sér stað fyrir þrem árum,“ sagði barn-
ið; „það hlýtur að vera eftir að systir yðar
var hér.“
„Sorgarleikur?“ spurði Framton; hon-
um virtust sorgarleikir útilokaðir á svona
friðsömum stað í sveit.
„Þér kunnið að undrast það, að við skul-
um hafa þennan glugga opinn upp á gátt
í októbermánuði," sagði frænkan og átti
við stóran, franskan glugga, sem snéri út
að grasflötinni.
„Það er nú frekar heitt á þessum tíma
árs að vera,“ sagði Framton; „en kemur
þessi gluggi sorgarleiknum við?“
„I dag fyrir 3 árum fóru maður hennar
og tveir bræður út um gluggann á veiðar.
Þeir komu aldrei aftur. Er þeir fóru yfir
mýrina að stað þeim, er þeir skutu helzt
snípur á, sukku þeir alhr ofan í mýrina
á hættulegum stað einum. Sumarið hafði
verið ákaflega votviðrasamt og staðir, sem
áður höfðu verið alveg hættulausir, létu
nú allt í einu undan. Lík þeirra fundust
aldrei. Það var það hræðilegasta við þetta.“
Smásaga
eftir »Saki« (H. H. Munro)
Nú hvarf einbeitnin úr rödd bamsins og
hún varð hikandi og döpur: „Aumingja
frænka heldur alltaf að þeir komi heim
einhvem daginn, þeir og litli, brúni hund-
urinn, sem týndist með þeim, og muni
ganga inn gegnum gluggann alveg eins
og þeir vom vanir að gera. Þess vegna er
glugginn hafður opinn á hverju kvöldi, þar
til niðdimmt er orðið. Aumingja frænka
mín, hún hefir oft sagt mér, hvernig þeir
lögðu af stað, maður hennar með hvíta
regnkápu á handleggnum, og Ronnie,
yngsti bróðir hennar, syngjandi. „Bertie,
hvers vegna hopparðu?“ eins og hann
gerði alltaf til þess að stríða henni, vegna
þess að hún sagði að það færi í taugarnar
á sér. Ég hefi það stundum á tilfinning-
unni, á friðsömum og kyrrlátum kvöldum
eins og þessu, að þeir muni allir koma inn
um gluggann —
Hún þagnaði og það fór hrollur um hana.
Framton var það mikill léttir, er frænkan
kom þjótandi inn í herbergið og bað af-
sökunar á því, að hún skyldi koma svona
seint.
„Ég vona, að Vera hafi skemmt yður,“
sagði hún.
| Vitið þér það?
I 1. Hvenær voru fyrstu fjárlögin samin
| fyrir tsland?
| 2. Hvað starfaði Ólafsdalsskóli lengi?
= 3. Hver er elzti nú starfandi sparisjóður
á iandinu?
§ 4. Af hvaða tegund var fyrsta nothæfa
ritvélin ?
I 5. Hvenær er Kaupmannahafnarháskóli
§ stofnaður ?
| 6. Hver fann upp rafsegulmagnið (Elek-
tromagnetismen) ?
| 7. Hver er talinn hafa samið fyrsta vís-
indalega hagfræðiritið ?
Í 8. Hvenær var Guðbrandur biskup Þor-
Í láksson uppi ?
: 9. Hvenær uppgötvaðist Radium og hver
uppgötvaði það?
i 10. Eftir hvem er bókin ,,Fótatakmanna“?
Sjá svör á bls. 14.
UllfUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIUIIII
„Hún hefir verið mjög skemmtileg,“
sagði Framton.
„Ég vona að yður standi á sama um,
að glugginn sé opinn,“ sagði frú Sapple-
ton fjörlega; „maðurinn minn og bræður
mínir koma bráðum heim af veiðum, og
þeir koma alltaf inn um þennan glugga.
Þeir hafa verið á snípuveiðum í mýrunum
í dag, svo þeir fara víst fallega með vesl-
ings gólfteppin mín. Það er svo líkt ykkur
karlmönnunum, er það ekki?“
Hún ræddi fjörlega um veiðarnar og
friðun fugla og útlitið fyrir andaveiðum
yfir veturinn. Framton fannst þetta alveg
hræðilegt. Hann gerði ákafar, en ekki mjög
vel heppnaðar tilraunir til þess að snúa
samræðunum að öðru ekki eins drauga-
legu efni; hann var þess meðvitandi, að
konan veitti honum htla athygli, og augu
hennar horfðu oftast fram hjá honum að
opna ‘glugganum og út á grasflötina. Það
var sannarlega óheppilegt, að hann skyldi
einmitt hafa komið í heimsókn á þessum
degi.
„Læknarnir eru sammála um það, að
fyrirskipa mér algjöra hvíld, og varast
allan hugaræsing, og forðast alla and-
lega áreynslu," (sagði Framton, sem fór
eftir þeirri mjög almennu villu, að ókunn-
ugir og fólk, sem maður kjmnist af tilvilj-
un, þrái að heyra hin minnstu atriði um
lasleika og veikleika manns, gang þeirra
og lækningu. „En þeir eru ekki eins sam-
mála að því er snertir mataræðið,“ hélt
hann áfram.
„Nei?“ sagði frú Sappleton, með röddu,
sem afstýrði geispa á síðasta augnabliki.
En svo vírtist hún allt í einu fyllast eftir-
tekt — en hún snerti ekki það, sem Fram-
ton var að segja.
„Þarna koma þeir loksins!“ hrópaði hún.
„Alveg á réttum tíma til að drekka te og
mér sýnist þeir vera moldugir upp fyrir
höfuð.“
Það fór hrollur um Framton og hann
sneri sér að litlu frænkunni til þess að
sýna henni skilningsríka samúð. Barnið
horfði út um opinn gluggann skelfingu
lostið á svipinn. Gripinn skyndilegum ótta
snéri Framton sér við í stólnum og horfði
í sömu átt.
I rökkrinu gengu þrjár verur yfir gras-
flötina í áttina til gluggans; þeir báru all-
ir byssur undir handleggnum, ög einn
þeirra hafði auk þess hvíta regnkápu yfir
axlimar. Þreyttur, brúnn hundur var á
hælum þeim. Þeir nálguðust húsið hljóð-
laust, og svo byrjaði allt í einu einn
þeirra að syngja með hásri, bamslegri
röddu: „Ég sagði, Bertie, hvers vegna
hopparðu?“
Framton hrifsaði til sín staf sinn og
hatt; á flótta sínum tók hann óljóst eftir
útidyrunum, malarstígnum og hliðinu á
girðingunni. Hjólreiðamaður einn, sem
kom hjólandi eftir veginum varð að fara
út af veginum til þess að forðast árekstur.
„Hér komum við, vina mín,“ sagði sá,
er bar hvítu regnkápuna, er hann kom inn
Framhald á bls. 13.