Vikan - 14.01.1943, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 2, 1943
Þau gengu í áttina niður í dalinn, skugg-
arnir lengdust allt í kringum þau, en þau
héldu alltaf áfram, þótt fótatak þeirra
yrði hægara og hægara.
Konan andvarpaði og lét fallast niður
við rætur trésins til þess að leita hvíldar,
þreytt eftir hina löngu göngu.
Maðurinn beygði sig meðaumkunarfull-
ur yfir hana.
„Sofðu,“ sagði hann hughreystandi, ,,á
morgun höldum við pílagrímsgöngu okkar
áfram með endurnýjuðum krafti.“
Hann lagði höfuð hennar á kné sér og
hallaði sínu höfði upp að bol trésins. Kon-
an horfði döpur yfir veg þann, sem þau
höfðu farið. Það mátti lesa úr augum henn-
ar iðrun, sársauka og ákafa þrá eftir hinni
glötuðu paradís. Hún horfði og horfði, þar
til engill svefnsins beygði sig fullur með-
aumkunar yfir hana og lokaði þreyttum
augum hennar.
Þetta voru fyrstu mennirnir, sem út-
skúfaðir af drottni reikuðu heimilislausir
um jörðina.
Og engill svefnsins vakti yfir þeim á
meðan þau sváfu.
Þá bærði konan varirnar, hún sá í
draumi fyrir sér paradísina og stamaði
sársaukablandið:
165.
krossgála
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. héraðsráðið. -—
13. skordýrið. — 14.
mælir dýpið. —• 15.
bor. — 17. mjúk. —
19. mylzna. — 20.
skammst. — 21. poll-
ur. — 23. tré. — 25.
laða. — 27. hjara. —
28. kyrrt. — 30.
svipti. -— 31. hávaði.
— 32. öðlast. — 33.
veikt hljóð. — 35. á
neti. — 36. frumefni.
— 37. kropp. — 38.
fugl. — 40. forskeyti.
— 41. tónn. — 42.
tímabil. — 44. hefir
mikið gildi. — 46.
knattspyrnufélag.-47.
tenging. — 49. vagga.
— 51. blóm. — 54. at-
viksorð. — 56. tveir
samstæðir. — 57.
barleg. — 59. féll. —
60. forsetning. — 61.
skjól. — 62. forhafn.
— 64. hlupu. — 67.
kvæði. — 68. vanin. — 70. hug. — 71. húsfreyj-
an. — 72. ílát (sk. st.). — 73. eyði. — 75. logi.
— 76. þingdeild. — 77. rólega. — 79. heilnæmt.
— 81. ómenntaðir.
Lóðrétt skýring:
1. gjöldin. — 2. tenging. -— 3. slæmra. — 4.
litla brekkan. — 5. elska. — 6. goð. — 7. tölulið.
— 8. hests. — 9. erfðagóss. — 10. huglaus. — 11.
tala. — 12. gagnslítið. — 16. glugga. •— 18.
bóndanum. — 20. afhenda lán. — 22. þrjózk. —
23. hólmi. — 24. skáld. — 26. tangi. — 28. lind.
— 29. auð. — 32. atviksorð. — 34. hlýt. — 37.
laugar. — 39. hestar. — 41. enda við. — 43. gang-
vegur. — 45. hegðuðum. — 48. með sjó. — 50.
ruglaðan. — 52. fæddi. — 53. gramur. — 54.
fomafn. — 55. forskeyti. — 56. eins. — 58. lærði.
-— 61. drykkur. — 63. stigin á fætur. — 65. for-
setning. — 66. ónefndur. — 67. ær. — 69. selur.
— 71. lóga. — 73. atviksorð. — 75. stofn. — 77.
tenging. — 78. frumefni. — 79. ávarp. — 80.
tveir samhljóðar.
Lausn á 164. krossgátu Vikunnar.
„Er okkur þá ekki leyft að taka hið
minnsta af paradísinni með okkur út í
lífið ?“
Og engill svefnsins, sem frá upphafi
tímanna hafði verið vinur mannanna, sveif
upp að hásæti drottins.
„Herra,“ sagði hann, „sjá, börn þín
þjást! Enn hafa þau ekki fundið neinn
fastan verustað á jörðinni. Þráin eftir
hinni glötuðu paradís sviptir þau orku og
kjarki. Gefið þeim eitthvað með sér úr
paradís, sem á dögum sorgarinnar getur
létt hjörtu þeirra og á dögum gleðinnar
helgað gleði þeirra, svo að þau með því geti
varðveitt minninguna um dásemdir Eden
gegnum þúsundir ættliða.“
Skaparinn horfði blíðlega á engilinn.
„Það skal verða eins og þú segir,“ sagði
hann. „Fljúg þú í aldingarðinn Eden, taktu
döggina af rósinni í paradís og færðu
mönnunum hana. Drjúptu henni í augu
þeirra, er þau sofa, og döggin skal breyt-
ast í gjöf þá, er þú biður um.“
Og engillinn hlýddi.
Þannig fengu mennirnir tárin, tár sárs-
auka og gleði!
Og nóttin vék og með henni svefninn úr
augum mannanna. Þau leiddust og héldu
áfram, alltaf í áttina niður í dalinn fyrir
neðan þau.
En er þau að kvöldi annars dags litu
löngunarfullum augum til baka, til hins
Lárétt: — 1. umhugsunarlauat. — 13. hreim.
— 14. fóarn. — 15. hr. — 17. gin. •— 19. gum. —
20. sú. — 21. eikur. — 23. sel. — 25. kamps. —
27. iður. — 28. mærar. — 30. raus. — 31. mal.
— 32. næ. — 33. ós. — 35. ina. — 36. ur. — 37.
lýt. — 38. tál. — 40. ar. — 41. há. — 42. ís. —
44. dugnaðarmaður. — 46. gr. — 47. um. — 49.
og. — 51. ask. — 54. lár. — 56. ks. — 57. læs.
— 59. áá. — 60. öl. — 61. ört. — 62. afls. — 64.
konan. — 67. þráa. — 68. króar. — 70. gat. — 71.
beinn. — 72. ái. — 73. laf. — 75. óar. — 76. a. d.
— 77. saman. — 79. æruna. •— 81. fóstbræðra-
lagið.
glataða Eden, sjá, þá vöknuðu augu þeirra
af tárum og þessi hjúpur skýrði sársauka
þeirra, þannig að þau lærðu að þola sjálf-
skaparvíti sitt; þau höfðu full þakklæti
játað, hve óendanlega mikil fróun þeim
hafði veitzt með rósardögginni úr garði
Paradísar.
Jakobína Johnson: Sá ég svani
heitir lítil og sérlega snotur bók, sem Þórhailur
Bjamarson hefir gefið út og í eru tuttugu smá-
kvæði eftir skáldkonuna vestur-íslenzku. Þetta er
bamabók og kvæðin öll létt og falleg og fylgir
hverju kvæði skemmtileg teikning eftir Tryggva
Magnússon. Hér er eitt erindi úr „Hin elskaða
Sylvía !..“
„Hún man eftir íslenzkum afa,
— en ung var hún, þégar hann dó. —
Hann söng henni sjóferðaþulur
með svæfandi festu og ró
og hagræddi höfðinu smáa,
þá hugurinn draumtjöldum sló.“
Lóðrétt: — 1. umheimur. — 2. H. H. —- 3. urg-
ur. — 4. geir. — 5. sin. — 6. um. — 7. af. —
8. róg. — 9. lauk. — 10. armar. — 11. un. —
12. trússari. — 16. riðar. — 18. veraldarvanar.
— 20. spuna. — 22. kul. — 23. sæ. — 24. la. —
26. maí. — 28. mæt. — 29. rót. — 32. ný. — 34.
sá. — 37. lágra. — 39. liður. — 41. hug. — 43.
sum. — 45. bolakálf. — 48. ástandið. — 50. gæfri.
— 52. sá. — 53. kák. — 54. lön. — 55. ál. — 66.
krána. — 58. sló. — 61. öri. — 63. salat. — 65.
og. — 66. at. — 67. þerna. — 69. ramb. — 71.
baul. — 74. far. — 75. óra. — 77. s. s. — 78.
næ. — 79. ær. — 80. ag.
Svar við orðaþraut á bls. 13:
LANGANES.
LEM J A
ASK AR
N ATIÐ
GETUR
ASN AR
N AGLI
EFANM
SANDI
Svör við spurningum á bls. 4:
1. Árið 1875 og giltu þau fyrir 1876—77.
2. 1 27 ár, stofnaður 1880.
3. Sparisjóður Siglufjarðar, stofnaður 1873.
4. Remington.
5. Árið 1478.
6. Danskur maður að nafni H. C. örsted (1777
—1851), árið 1820.
7. Adam Smith, árið 1776. Hét bók hans: Rann-
sókn á eðli og orsökum auðæva þjóðanna.
8. Hann fæddist árið 1542 á Staðarbæ í Húna-
vatnssýslu og andaðist 85 ára 1627, sama ár
og Tyrkjaránið var framið.
9. Árið 1898. Hjónin María og Pierre Curie upp-
götvuðu það.
10. Halldór Kiljan Laxness.