Vikan - 10.06.1943, Blaðsíða 3

VTKAN, nr. 23, 1043
3
Kapp-
reiðar
Framh. af forsíðu.
Kappreiðar í Bolabáa
á Alþingishátíðinni
1930.
A þessari síðu er lýs-
ing Daniels Daníels-
sonar, úr bókinni „f
áföngum“ á fyrstu
kappreiðunum, sem
háðar voru í Reykja-
vík, Melakappreiðun-
um svo nefndu, en í
ofannefndri bók hans
ar miklu ítarlegar
sagt frá þeim, gæð-
ingunum, eigendum
þeirra og knöpunum.
— l>ar segir og frá
stofnun og starfi
Hestamannafélagsins
Fáks, en Daníel var
formaður þess og
vann því af lífi og sál.
Hestamannafó-
lagið Fákur legg-
ur af stað í
skemmtiför á
gæðingunum. —
Myndin er tekin í
Tjarnargötu.
Á síðasta fjórðungi nítjándu aldar, eða
allt frá 1874, voru víðs vegar um land
haldnar samkomur, sem nefndar voru
þjóðhátíðir, til minningar um frelsi það, er
þúsundárahátíðin færði þjóðinni. Á þjóð-
hátíðum þessum voru sums staðar háðar
kappreiðar við og við, og þóttu þær jafn-
an einhver skemmtilegasti þáttur dagsins.
Reykvíkingar tóku ekki upp slíkar sam-
komur fyrr en leið að aldamótum. En þó
að hér væri engar þjóðhátíðir, hafði samt
oft komið til tals í hópi kátra drengja og
hestamanna að taka upp kappreiðar á
hentugum stað í umhverfi bæjarins. Átti
þetta að vera því auðveldaraj þar sem
vitað var um, að hér var gnægð góðra
hesta, sem hvorki skorti skjótleik né áræði,
enda tíðkaðist þá, eins og raunar fram á
þennan dag, að beztu gæðingarnir væri
seldir hingað. En þó að oft væri um það
skrafað manna í millum, að efna hér til
kappreiða, komst það ekki í framkvæmd
fyrr en Reykvíkingar efndu til fyrstu
þjóðhátíðar sinnar, 2. ágústmánaðar 1897.
Kappreiðar á
skeiðvellinum
í Reykjavík.
En að kappreiðar voru háðar þann dag má
eflaust þakka enskum manni, Richardsson
að nafni, er stundaði þá laxveiði í Elliða-
ánum. Hann gaf 200 krónur til verðlauna,
og var upphæðinni skipt í sex hluti: 50, 30
og 20 króna verðlaun handa þremur fljót-
ustu hestunum á skeiði og stökki.
Þessar fyrstu kappreiðar Reykvíkinga
voru háðar á Skildinganessmelum og þóttu
takast vonum fremur. Síðan urðu þær
fastur liður í skemmtiskrá þjóðhátíðar-
dagsins í öll þau sumur, sem þjóðhátíð var
haldin hér, eða frá 1897—1909, að undan-
skildum árunum 1900, 1907 og 1908; þá
féllu hátíðarhöldin niður og kappreiðarnar
einnig. Kappreiðarnar hófust jafnan kl. 9
árdegis og voru fyrsta skemmtiatriði
dagsins. Alltaf streymdi þangað múgur og
margmenni, svo að víst er um, að bæjar-
búum þótti þetta góð skemmtun. Þar mátti
líka oft sjá fjölda glæsilegra fáka, gust-
mikla gæðinga og hraðfríska hlaupagikki.
Þó að sumir reykvísku kappreiðahestarnir
væri með ágætum snjallir, saknaði þó
margur annara jafn-snjallra gæðinga, sem
aldrei voru leiddir fram á sjónarsvið
kappreiðanna. En hitt jók „spenninginn"
á stundum, að þangað sóttu þjóðkunnir
hestamenn utan af landi með gæðinga sína.
Komu á vettvang hestar austan yfir fjall,
ofan úr Borgarfirði og nokkrum sinnum
norðan úr Húnavatnsþingi. Og sumir þess-
ara aðkomnu hesta létu ekki hlut sinn,
og urðu skeinuhættir þegar á hólminn
kom.
Kappreiðunum var þannig hagað, að
hestarnir voru látnir keppa í flokkum og
síðan valdir fljótustu hestarnir úr hverj-
um flokki til þess að keppa til þrautar um
verðlaunin, sem jafnan voru þrenn á hvoru
fyrir sig: stökki og skeiði.
Þegar Þjóðhátíðarhald Reykvíkinga
lagðist niður, féllu hinar eiginlegur Mela-
Framhald á bls. 7.