Vikan - 13.01.1949, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 2, 1949
13
Kóngsdóttirin
Barn
i
Það var einu sinni kóngsdóttir,
sem var mjög fögur, en afar stór-
lát og ágjörn.
Hún vildi ætíð bera dýrustu skart-
gripi og fegurstu klæði. Hún eign-
aðist það er hún girntist, þvi að eng-
inn gat neitað henni um neitt.
Margir kóngssynir komu og báðu
þessarar kóngsdóttur, en hún hrygg-
braut þá alla. Þeir voru ekki nógu
ríkir, tiginmannlegir, eða á einhvern
hátt ekki eftir hennar geðþótta.
Dag nokkurn var kóngsdóttirin á
gangi í skrúðgarði sínum. Þá heyrði
hún rödd,' er hvíslaði:
„Fagra kóngsdóttir! Gakktu að eiga
þann mann, er getur breytt öllu,
er hann snertir við í gull.“
Prinsessan leit í kringum sig, og
kom auga á lítinn álf, er sat á trjá-
grein.
Þetta var ekki fallegur álfur, eins
og oft getur að líta í myndabókum.
Þessi álfur var frekar ljótur og ó-
geðslegur. En kóngsdóttirin lét sig
það engu skipta.
Hún vissi ekki, að þetta var svart-
álfur. En svartálfar gera mönnum
og dýrum óskunda. Og þessi álfur
vildi koma illu af stað.
Kóngsdóttirin nam staðar og sagði:
„Þetta er ágæt hugmynd. Ég ætla
að giftast manni, sem getur breytt
öllu, er hann snertir við í gull."
Hún flýtti sér heim til hallarinn-
ar, og lét boð út ganga um þetta í
allar áttir. En fólk hristi höfuðin og
sagði:
„Hvernig getur kóngsdóttirin lát-
ið sér annað eins til hugar koma?
Hver getur t. d. breytt trjám í gull ?
Þetta er vitleysa.“
1 borginni bjó skraddari, sem bæði
var heimskur og latur, og þess vegna
fátækur. Hann flæktist um mikinn
hluta dagsins og braut heilann um
það, hvernig hann hagaði lífi sínu,
ef hann yrði stórríkur.
Þegar skraddarinn heyrði tilkynn-
ingu kóngsdótturinnar, varð hann
öfundsjúkur og mælti:
„Ég vildi að ég gæti breytt öllu,
sem ég snerti við, í gull. Þá fengi
ég indælustu prinsessu veraldarinn-
ar fyrir konu.“
„Er þér alvara?“ sagði rödd.
Skraddarinn leit forviða upp frá bux-
unum, er hann var að sauma handa
smiðnum.
Sá hann þá litinn álf, er gægðist
ínn um hálfopinn gluggann.
„Já, auðvitað,“ svaraði skraddar-
inn. „Þá yrði ég ríkasti maður i
heimi, og giftist fagurri kóngsdótt-
ur.“
„Jæja, þá gef ég þér þessa gjöf,"
sagði álfurinn, og sló þrem sinnum
á hönd skraddarans með mjóu priki.
„Nú geturðu breytt öllu, sem þú
snertir við, í gull.“
„Hvað er þctta?“ hrépaði skradd-
arinn, er hann snerti kvarða sinn
og hann varð að skínandi gulli. Hann
sleppti kvarðanum, og var sem hann
hefði brcnnt sig.
og skraddarinn
saga
„Þetta er þá raunveruleiki," sagði
skraddarinn. Ég sauma ekki eitt nál-
far frarnar."
Að svo mæltu fleygði hann bux-
um smiðsins út í horn. En buxurn-
ar komust ekki alla leið, . því þær
voru orðnar að gulli og höfðu þyngzt
mjög.
1 sömu andrá var barið að dyrum.
Smiðurinn var kominn. Hann mælti:
,.Þú lofaðir þvi, að buxurnar skvldu
verða til i gærkvöldi. Ertu búinn
með þær?“
„Þær liggja þarna,“ hrópaði
skraddarinn og benti á gullbuxurnar.
Smiðurinn botnaði ekki í þessu.
Hann sagði: ,,Ég vil fá buxurnar
minar. Ég kæri mig ekki um gular
messingbuxur. Heldurðu að ég ætli
á grimudansleik ?“
Skraddarinn varð mjög óttasleginn
og þaut út. Smiðurinn hljóp eftir
honum með gullbuxurnar í hendinni.
Hann sveiflaði þeim til, þó að þær
væru þungar.
Skraddarinn hljóp til konungshall-
arinnar og sagði:
„Hleypið mér inn til kóngsdóttur-
innar. Ég get breytt öllu, er ég snerti
við, i gull.“
„Þetta er bara bull,“ sagði varð-
maðurinn og ætlaði ekki að hleypa
skraddaranum inn. En er skraddar-
inn kom við varðmanninn, breytt-
ist hann í gull, og skraddarinn komst
leiðar sinnar. Er hann tók i hurðar-
handfangið, varð hurðin að gulli.
Hann komst svo á fund kóngsdótt-
ur. Hún horfði reiðilega á hann og
mælti:
„Hvaða erindi átt þú hingað ? Þú
lítur út fyrir að vera ekki með réttu
ráði.“
Skraddarinn féll á kné fyrir kóngs-
dótturinni og sagði:
„Ég get breytt öllu, er ég snerti
við, i gull.“ Hann þreif í litla hund-
inn prinsessunnar, er kom og gelti
að honum. En hundurinn breyttist
samstundis i gullklump.
„Skammastu þín!“ sagði kóngsdótt-
irin. „Lífgaðu hvmdinn þinn, þegar
i stað.“
„Ég get það ekki,“ sagði skradd-
arinn. Þér hafið lofað að giftast þeim
manni, er gæti breytt öllu i gull.“
„Aldrei þér,“ svaraði kóngsdóttir-
in og ætlaði að berja skraddarann.
En hann greip um hönd hennar, og
hún breyttist í gull-standmynd, eða
likneski.
Skraddarinn varð dauðhræddur og
fór heim. Þegar hann ætlaði að mat-
ast, varð allur maturinn að gulli,
jafnóðum og hann snerti á honum.
Hann hljóp út á engi og lét fallast
í grasið, harmþrunginn mjög.
Þá heyrði hann sagt með vingjarn-
legri röddu:
„Ég skal koma þér úr þessari klípu,
ef þú lofar að vera iðinn eftirleiðis
og ánægður með lífskjör þín. Ég get
eyðilagt álög og galdra svartálfsins.
Það er honum að kenna, hvernig nú
er komið högum þínum. Allt hefir
orðið að gulli, er þú hefir snert við.“
Skraddarinn svaraði: ,,Ég skal
vinna dag hvern eins og hestur, og
vera ánægður með lífskjör min.“
Fallegi ljósálfurinn snart nú
skraddarann, og hann fann að töfra-
mátturinn yfirgaf hann. Hæfileiki
hans til þess að breyta öllu í gull
var horfinn.
Kóngsdóttirin lifnaði við. Hún
breyttist til batnaðar. Stærilæti henn-
ar og ágirnd hurfu. Var það vel farið.
Kóngsdóttirin giftist góðum kóngs-
syni og varð hún ágæt drottning.
Eins og gengur —
Maður í Gargh á Indlandi var
sektaður um 200 kr. fyrir að bíta
hund. Það er hættumeira að maður
bíti hund en hundur mann. Það eru
miklu fleiri sýklar í munni manns
en hunds.
1. mynd. Og hann sagði: Svo er og
um guðsríki sem maður kasti sæði
á jörðina og sofi og fari á fætur
nótt og dag, og sæðið grær og vex,
hann veit eigi með hverjum hætti,
af sjálfri sér ber jörðin ávöxt, fyrst
stráið, þá axið, þá fullt hveitikorn í
axinu. En er ávöxturinn er þroskað-
ur, sendir hann þegar út kornsigðina,
því að uppskeran er komin.
2. mynd. Og hann kom til Nazaret,
þar sem hann hafði alizt upp, og
gekk á hvíldardeginum, eins og hann
var vanur, inn í samkunduhúsið og
stóð upp til að lesa. Og var honum
fengin bók Jesaja spámanns.
3. mynd. Og allir lofuðu hann og
undruðust þau yndislegu orð, sem
fram gengu af munni hans og sögðu:
Er ekki þessi maður sonur Jósefs?
4. mynd. En er hann var spurður
af Fariseunum, hvenær guðsríki
mundi koma, svaraði hann þeim og
sagði: Guðsriki kemur ekki þannig,
að á því beri; og ekki munu menn
geta sagt: Sjá, það er hér, eða það
er þar; því sjá, guðsríki er hið innra f
yður.