Vikan - 18.12.1993, Blaðsíða 21

Guðrún Erlendsdóttir
er fædd í Reykjavík
3. maí 1936, dóttir
hjónanna Erlends Ólafssonar
sjómanns og konu hans, Jó-
hönnu Vigdísar Sæmunds-
dóttur. Hún ólst upp í Reykja-
vík og lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
vorið 1956. Um haustið lá
leiðin í lagadeild Háskóla ís-
lands og þaðan lauk hún
embættisprófi í lögfræði í maí
1961. Hún vann með náminu
við Ríkisútvarpið á árunum
1956-1960 og sumarið 1957
vann hún hjá Sameinuðu
þjóðunum í New York.
Að loknu námi hóf Guðrún
rekstur eigin lögmannsstofu
ásamt eiginmanni sínum,
Erni Clausen. í mars 1962
hafði hún aflað sér málflutn-
ingsréttinda í héraði og í júní
1967 hlaut hún hæstaréttar-
lögmannsréttindi. Á sama
tíma tók hún virkan þátt í fé-
lagsmálum og var meðal
annars varaborgarfulltrúi í
Reykjavík kjörtímabilið 1962-
1966. Hún starfaði við mál-
flutningsstörf þar til hún var
skipuð lektor við lagadeild
Háskóla íslands 1978 en þar
hafði hún kennt frá árinu
1970, fyrst sem aðjunkt og
síðar sem settur lektor. Ári
síðar var hún skipuð dósent
og gegndi þeirri stöðu þar til
hún var skipuð hæstaréttar-
dómari 1. júlí 1986, fyrst
kvenna. Áður hafði hún verið
settur dómari við Hæstarétt
frá því í september 1982 þar
til í júní 1983. Og forseti
Hæstaréttar varð hún einnig
fyrst kvenna.
Guðrún segir í viðtali að
hún hafi alltaf stefnt á starfs-
frama. „Það má segja að ég
hafi verið ákveðin í því allt frá
barnsaldri að stefna að
starfsframa ( hverju því starfi
sem ég kæmi til með að
frh. á bls. 23